HARKEMA - De overwinning die Herauten heren 1 maandagavond behaalde op DOSKO uit Emmer Compascuum was zwaarbevochten, de Drenten bleken een goede en lastig te bespelen ploeg te hebben meegenomen naar de Fûgelkamp in Harkema, maar juist 'dy lestige, dat binne de moaiste'. "Moaie punten", vond Herauten-coach Walter de Boer na afloop, "mar wy krigen it net cadeau." Dat was een terechte constatering, elke ander uitslag was ook mogelijk geweest.
Belangrijke punten voor Herauten heren1
"Dit is een lestige ploech om tsjin te spyljen", had Herauten-coach Walter de Boer van te voren al gewaarschuwd. En hij kreeg gelijk, zijn ploeg moest alles uit de kast halen om de drie punten binnen te slepen. Dat lukte uiteindelijk wel en dat stemde uiteraard tot tevredenheid bij de coach. De wedstrijd tegen DOSKO uit Emmer Compascuum werd gespeeld in de Harkemaster Fûgelkamp en dat betekende dat Herauten een substantieel deel van de vaste supportersschare die anders in de Westermar aanwezig was, moest missen. Dat scheelde met name in de sfeer, uiteindelijk was het nu voor beide teams een uitwedstrijd. Wat dat betreft waren kansen dus gelijkelijk verdeeld en in feite was dat in het veld ook zo. Beide ploegen hielden elkaar keurig in evenwicht, qua spel, qua kansen en ook qua score. Naarmate het einde van de wedstrijd in zicht kwam, werd duidelijk dat de ploeg die in die slotfase zou scoren ook de winnaar zou worden. Dat werd Herauten, maar ze moesten er ontzettend veel energie in investeren om de gasten op de knieën te dwingen. Of de zege verdiend was op basis van een overwicht binnen de lijnen? Nou nee, niet echt, een jury had ongetwijfeld gekozen voor een remise. Maar omdat de doelpunten nu eenmaal tellen, het beroemde 'getal onder de streep' zeg maar, was het Herauten dat zegevierend van de sporthalvloer stapte.
vroeg
In de vage hoop dat er misschien nog een wedstrijd vóór die waar ik voor kom staat gepland, ben ik rijkelijk vroeg in Harkema. Als ik uit mijn auto stap is dat tegelijk met de beheerders, een echtpaar, neem ik aan. Dan weet ik al dat ik dus even moet wachten, maar die tijd wordt ingevuld met mooie verhalen en heerlijk warme thee. Je bent hier altijd welkom, zoals het in dit deel van de wâlden gebruikelijk is. Langzaam druppelen de beide ploegen binnen, eerst de Herauten, even later DOSKO. Die jongens hebben er al een behoorlijk rit opzitten, voor mijn gevoel zit je bijna in Duitsland in Emmer Compas. Maar ze zijn er en als even later ook de referee van dienst arriveert, kunnen we beginnen.
eerste helft
De woorden van Herauten-coach Walter de Boer worden al vrije snel bewaarheid: dit Dosko is een prima ploeg, fysiek sterk en begiftigd met de nodige techniek. En omdat die eigenschappen ook bij de Burgumers in ruime mate aanwezig zijn, is duidelijk dat dit een lekkere pot zaalvoetbal kan worden. En dat wordt het ook. We zijn nog geen drie minuten onderweg, als DOSKO op voorsprong komt middels een lang uitgesponnen aanval die wordt besloten met een harde knal waar Herauten-keeper Bas van der Lei geen zicht op heeft: 0-1. De 'thuisclub' doet er niet lang over om een passend antwoord te bedenken. Het is Bertus de Boer die zijn assist dermate van richting ziet veranderd, dat de bal in de goal verdwijnt: 1-1. Zo, de toon is gezet en beide ploegen hanteren een hoog tempo, met af en toe oogstrelend combinatievoetbal. Dat levert een wedstrijd op die geen moment stil valt en ook geen ogenblik verveelt.
achterstand
Herauten komt opnieuw op achterstand als de defensie niet goed ingrijpt en dat betekent 1-2. "Dit moat oars", roept Bertus de Boer zijn teamgenoten tot de orde en op de een of andere manier heeft die oekaze effect: de klok staat op 17 als Steffen Kempe er 2-2 van maakt met een prachtig tegendraads schot, nadat hij de keeper heeft uitgespeeld: een beauty! Het is inmiddels duidelijk dat het 'rijpe-appelen-verhaal' deze keer niet van toepassing is. De doelpunten zijn redelijk prijzig, met andere woorden: de beide ploegen moeten er heel wat voor doen. In de slotfase van deze eerste helft komt Herauten op voorsprong als Joeke de Vries en Steffen Kempe er een sublieme één-twee uit slingeren. Het is Kempe die het mag afmaken, nog zo'n fraaie treffer. Maar bij rust staat het wel degelijk 3-3, want met nog zes minuten op de klok wordt een corner van rechts niet goed onschadelijk gemaakt en DOSKO profiteert.
tweede helft
Tot nu toe heb ik naar een wedstrijd zitten kijken die qua amusementswaarde hoog scoort, maar waarvan de uitslag nog volkomen in nevelen is gehuld. Het kan, met andere woorden, nog alle kanten op. Dat beseffen de beide teams terdege, want ze worden wat voorzichtig in hun acties: winnen zou mooi zijn, maar in elke geval niet verliezen, dat lijkt zo ongeveer het credo. De aanvalsacties worden langer, er worden minder risico's genomen en de acties worden vaak, van beide kanten, opgezet middels het 'schaaksysteem'. Dus, heen en weer spelen vanuit de defensie en wachten tot de opponent 'hapt', om dan razendsnel richting de goal te gaan. Het drijft de spanning op, balverlies is dodelijk. Het duurt dan ook een hele tijd voor er weer gescoord wordt. Even lijkt het erop dat de 3-3 ruststand tevens de eindstand gaat worden. Pas als Douwe Heegstra met een slim schot in de verre hoek Herauten weer aan de leiding heeft gebracht, barst de wedstrijd weer helemaal los. DOSKO moet komen, moet risico's nemen en daarvan kan Herauten profiteren.
slotfase
We zitten inmiddels al in de slotfase van dit duel: de klok wijst nog elf minuten aan. Dan promoveert Joeri Feensra zichzelf tot 'Unglücksrabe' van Herauten door ongelukkig in eigen doel te schieten: 4-4. Hij baalt uiteraard als een stekker, want nu is Herauten zijn voorsprong kwijt en is de zege die binnen handbereik lag, plotseling weer totaal ongewis. Toch een remise? Het zou geen verkeerde uitslag zijn, geen van beide ploegen kan zich beroemen op een veldoverwicht. Langzaam tikt de klok de minuten weg en diezelfde klok staat op vijf als Herauten opnieuw op voorsprong komt. Het is Douwe Heegstra die een assist van Bertus de Boer snoeihard binnen schiet: 5-4. En dat is dan meteen het sein voor de gasten om alles op alles te zetten om er alsnog een gelijkspel uit te slepen. Met man en macht verdedigt Herauten die minimale voorsprong en af en toe is het vrouwen-en-kinderen-eerst in de Burgumer achterhoede. De aanvallen van de gasten worden steeds wanhopiger, maar het lukt de Drenten niet om Bas van der Lei in overwegende problemen te brengen. En dus blijft het bij die nipte zege voor de ploeg van Walter de Boer. Als de scheidsrechter van dienst voor de laatste keer fluit, hij heeft het prima gedaan, ook in de hectische slotfase, vallen de Herauten spelers elkaar in de armen, waar de gasten ontgoocheld afdruipen. Verdiend, deze zege voor de Herauten? Nauwelijks, eigenlijk verdiende deze wedstrijd geen winnaar en zeker geen verliezer, de opluchting op de Burgumer bank is wat dat betreft illustratief.
Binne Kramer
{gallery}Syta/heraut61217{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
