TRYNWALDEN - Toen VCTrynwâlden al na 10 minuten met 2-0 voorstond tegen Geel Wit van Ameland, leek er geen vuiltje aan de lucht voor de Trynwâldsters. Dat was er in feite ook niet en toch heerste er na afloop in het Trynwâldster kamp enige onvrede. Nota bene na een wedstrijd die tamelijk eenvoudig met 4-1 was gewonnen. Wat wil je nog meer zou je zeggen, maar de irritatie had te maken met het feit dat coach Rick Jansma het zijn ploeg verweet dat die het in de tweede helft allemaal wat te gemakkelijk opvatte.
VCT beslist duel in de eerste helft
VCTrynwâlden stond, toen scheidsrechter Stel voor de rust floot, met een ruim ogende 3-0 voor tegen Geel Wit van Ameland. De thuisclub was in dat eerste bedrijf oppermachtig, had het meeste balbezit en creëerde ook de meeste en de beste kansen. En, niet onbelangrijk, maakte een deel van die kansen ook af. Eigenlijk kwamen de gasten er niet echt aan te pas en in feite paste dat ook wel een beetje in de lijn der verwachtingen, immers een eerdere bekerwedstrijd tegen Geel Wit was door de Trynwâldsters met een alleszeggende 7-0 gewonnen. Geen wonder dat de verwachtingen hoog gespannen waren. Gewonnen zou er wel worden, was de overheersende mening, de vraag was alleen hoe hoog de score deze keer zou oplopen. Nu zijn dat natuurlijk hachelijke voorspellingen, de ene wedstrijd is de andere niet en je weet maar nooit hoe het balletje rolt. Maar toen VCT al na 10 minuten met 2-0 voorstond en het gemak in acht genomen waarmee die voorsprong was bewerkstelligd, leek de rest van dit duel een kwestie van 'kat-in-het-bakkie, kindje in de kolenkit'. En eigenlijk was dat ook het scenario dat op deze ontmoeting van toepassing bleek. VCT, met andere woorden, had geen enkele moeite met Geel Wit. Mits, jawel mits, mits de thuisclub niet in de val zou trappen waarin al vele verwachtingen zijn gesneuveld.
Die val heet gemakzucht, onze oosterburen hebben daar zo'n mooie uitdrukking voor: zij noemen dat de intrede van 'Bruder Leichtfuss', misschien zouden wij het een vorm van lichtzinnigheid noemen. En wat je wel vaker ziet, was dus in de tweede helft aan de orde: VCT dacht, niet onterecht en eigenlijk wel logisch, dat de drie punten 'in the pocket' zaten. En dus werden ze geconfronteerd met een oude voetbalwet die zegt dat 'je de kop erbij moet houden'. Vooral bij een gemakkelijk tot stand gekomen voorsprong wil de wedstrijd nog wel eens kantelen. En even, in het begin van de tweede helft, dreigde dat ook de thuisclub te overkomen. Geel Wit eiste nadrukkelijk zijn rol op in deze voorstelling en het spel werd ook, anders dan in de eerste helft, verplaatst naar de Trynwâldster kant. Bloed vloeide daar niet uit, nou, misschien een heel klein beetje, een schaafwondje in de vorm van de toch wel verdiende eretreffer voor de eilandbewoners.
eerste helft
Ik heb al een paar stevige items van mijn programma afgewerkt, te weten de raadsvergadering op donderdagavond, de paardenmarathon op Sumarreheide en de nationale titelstrijd bij het fierljeppen in Burgum. Eigenlijk wel genoeg voor één weekend, ik moet er ook nog de nodige verhalen bij schrijven, maar eigenlijk wil ik VCTrynwâlden wel weer eens zien spelen. En dus stap ik om even voor half twee op deze stralende zondagmiddag in mijn auto om naar Oentsjerk te rijden. De route kan ik dromen, ik heb 15 jaar in Oentsjerk gewerkt, bij wat toen nog Skewiel Trynwâlden heette. Mooie tijd, al liep het niet echt goed af. En bij de Trynwâldster Boys en vvTrynwâlden, nu dus VCTrynwâlden, kom ik al decennia lang, net zoals bij eerst DFD en nu De Wâlden en dan heb ik het over korfbal. Als ik het parkeerterrein in ogenschouw neem vermoed ik dat het niet echt druk gaat worden langs de lijn, de corona anderhalve meter zal deze middag geen probleem worden, dat moge duidelijk zijn. Ik word ontvangen met een hartelijk welkom, een programmaboekje en de belofte van koffie. Ik zoek een plekje tussen de beide dug outs enerzijds om elke schijn van subjectiviteit te vermijden en anderzijds om de discussies op beide spelersbanken te kunnen volgen. Wie ik mis, lees: ik heb hem nog niet gehoord, is Evert Jol. Even is er de schrik als ik hoor dat hij in het ziekenhuis ligt of gelegen heeft. Maar het gaat nu weer beter hem. Vanaf deze plaats wens ik hem van harte beterschap.
Als de scheidsrechter, hij krijgt het niet echt moeilijk, er wordt, zeg maar, stevig gespeeld, de duels zijn pittig af en toe, maar 'buiten zijn oevers treden' doet eigenlijk niemand, de ontmoeting op gang heeft gefloten, wordt al snel duidelijk hoe de verhoudingen in het veld erbij liggen. VCT is de dominerende ploeg, Geel Wit moet zich vooralsnog beperken tot tegenhouden en verdedigen. Maar het is de thuisclub die al heel vroeg in de wedstrijd op voorsprong komt. We schrijven de zevende minuut als Jesper Veenstra een fraaie aanval-uit-het-boekje simpel afrondt: 1-0. En als nog geen drie minuten later Danny van Dijk een fabuleuze assist van Ruurd Algra promoveert tot treffer, staat het 2-0 en lijkt de wedstrijd in feite gespeeld. De mooiste goal komt in de 22ste minuut op naam van diezelfde Ruurd Algra, maar de ballet-achtige dubbel-pirouette van Gideon Selomun Kelete is er een om in te lijsten, ware het niet dat zo'n ingewikkelde beweging nauwelijks op één foto is te vatten. Maar het is dus wel degelijk 3-0 en als je niet te hard schreeuwt mag je 'game over' roepen. Maar er is nog altijd het verhaal van de huid van die beer, u weet wel...
tweede helft
Als VCT op deze manier verder gaat, liggen er nauwelijks 'stroffelstiennen en tûkelteammen' voor de Trynwâldsters op de weg naar een ruime en probleemloze zege. Maar dat pakt toch een heel klein beetje anders uit. Van tweeën één: óf Geel Wit heeft middels een heuse peptalk van coach Febo Roosenburg een extra energiepakket aangeboord, óf VCT schakelt een tandje of twee lager. Het zal een combinatie van beide zijn vermoed ik, maar coach Rick Jansen kijkt er anders tegenaan getuige zijn geschreeuwde aanmoediging: "Het is een beetje te slap allemaal, ga het eens wat aanjagen Daan." Die Daan is uiteraard Spielmacher Daan Smit, hij is het tactische geweten van de thuisclub, hij is de 'Denker und Lenker', zeg maar het brein en de stuurman van het team. Bij hem begint zo ongeveer elke actie en ook achterin is hij degene die organiseert en ingrijpt als het nuttig of nodig is. Maar de Trynwâldsters treffen toch wel degelijk een ander Geel Wit tegenover zich dan dat van de eerste helft. De gasten zijn duidelijk niet van plan zich neer te leggen bij de dreigende nederlaag en al helemaal niet bij die nul op het scorebord. Met andere woorden, ze gaan volop in de aanval en dat levert al na een paar minuten in deze tweede helft een harde knal op die met de karakteristieke 'klonk' uiteen spat op het aluminium van de lat. Er komen nog een paar kansen voor de gasten, maar het is VCT dat opnieuw scoort. Dat gebeurt in de 78ste minuut en het is Niels Moezelaar die de 4-0 op zijn naam krijgt. En daarmee is deze wedstrijd eigenlijk wel gespeeld, de Schwung is eruit, VCT hoeft niet meer zo nodig en Geel Wit is niet in staat daar echt van te profiteren. Toch is het duel nog niet gedaan, want in de 41ste minuut is een niet al te handige overtreding van Hessel Algra er de oorzaak van het alsnog 4-1 wordt. Scheidsrechter Stel legt de bal gedecideerd op de stip en Bente Bonthuis benut de strafschop feilloos. De vervelende bijvangst voor VCT is de rode kaart voor Hessel Algra die vooraf gaat aan de strafschop. En dus eindigt dit duel ondanks de ruime zege, toch een beetje in mineur voor de thuisclub, eigenlijk totaal onnodig.
Binne Kramer
{gallery}Luc/2020/trynw220920{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
