TYTSJERK - Er stond De Wâlden zaterdagmiddag in Tytskerk maar één ding te doen en dat was winnen van Wit Blauw, een ploeg die ook al niet bijster hoog staat in de ranglijst van deze overgangsklasse. Dat het geen gemakkelijke klus zou worden was op voorhand duidelijk, immers, De Wâlden is al een paar weken het 'Schlusslicht', de hekkensluiter. En dat valt toch een beetje tegen na de glorieuze promotie vorig seizoen. Maar coach Sake Koelma moet een paar belangrijke pionnen missen.
Vier-puntenduel in Tytsjerk
De belangen waren groot zaterdagmiddag op het fraaie sportcomplex inTytsjerk waar De Wâlden en Wit Blauw uit Kampen elkaar troffen in een rechtsreeks degradatieduel. Beide ploegen kunnen de punten meer dan goed gebruiken, sterker nog, beide teams moesten eigenlijk winnen en omdat dat zelfs in korfbal niet mogelijk is, stond de toeschouwers een even pittige als interessante en spannende ontmoeting te wachten. En dat onder welhaast zomerse omstandigheden, want het was behoorlijk warm, 'suver in bytsje near', zoals dat in geef Frysk heet, broeierig warm dus. Het werd een wedstrijd die eigenlijk van begin tot eind spannend was en bleef, maar met dien verstande, dat het de thuisclub was die eigenlijk steeds aan de positieve kant van de score stond. Alleen het begin was voor de Kampenaren, maar nadat De Wâlden op gelijke hoogte was gekomen, nam de ploeg van coach Sake Koelma het heft in handen. Maar het verschil in de score werd nooit echt groot en dat betekende dat de wedstrijd niet eerder gespeeld was dan nadat scheidsrechter Cor Mantel voor het laatst had gefloten. Cor Mantel, een verhaal apart: hij blijft altijd zichzelf.
Cor Mantel
We zijn nog niet begonnen, de wedstrijd wordt een kwartier uitgesteld omdat het fluitistenduo nog niet is gearriveerd, later blijkt dat ze 'voor de een of andere brug hebben gestaan'. Overmacht dus. Als de wedstrijd op het punt van beginnen staat komt de scheidsrechter naar mij toe. Ik heb ze al naar mij zien kijken en ik vrees het ergste, maar eigenlijk verwacht dat de assistent, die ik eerst voor scheidsrechter heb aangezien, als 'leedaanzegger' zal fungeren. Maar nee, het is die andere, die met die grijze krullen. Hij komt met een streng gezicht op mij af en zegt: "Wil jij wel even tweeënhalve meter achteruit gaan?" Als ik het niet dacht. Ik begin geen discussie en hou ter verdediging mijn camera omhoog als teken dat ik hier niet voor het mooie weer zit. Maar hij blijft streng kijken net als ik overeind wil komen breekt zijn pokerface plotseling open in een grijns van oor-tot-oor. "Herken je me niet meer? Cor Mantel, aangenaam, Binne hoe is het met jou." Verdikke, Cor Mantel, ik heb heel wat afgelachen met hem, hij hield er altijd een heel eigen fluitstijl op na waar hij dan na afloop smakelijk over kon vertellen. Fantastische figuur, eigenzinnig, eigengereid, passend in de categorie van leidslieden als Leo Horn, John Blankenstein en Frans Derks, om maar een paar 'aparte figuren' te noemen. Hij 'hat my by de poat hân' met zijn act en ik ben er ingetrapt. Ik vraag hem en passant even hoe oud hij inmiddels is. "Hoe jong bedoel je", antwoordt hij, "nou ik ben net vijftig geworden, maar het kan ook zestig zijn, dat weet ik niet precies." Cor Mantel ten voeten uit. Hij zal de wedstrijd leiden op de van hem bekende wijze, ik heb hem er ooit van verdacht zijn eigen spelregelboek te hebben geschreven en daar fluit hij ook naar. Zijn kompaan krijgt het al vrij vlot aan de stok met de bank van De Wâlden, hij probeert af en toe de rol van scheidsrechter over te nemen en dat wordt hem niet in dank afgenomen. Echt moeilijk wordt het hen niet gemaakt overigens, de beide ploegen zijn gekomen om te korfballen, op het scherp van de snede, dat wel, maar niet om elkaar het spelen onmogelijk te maken.
eerste helft
De opening is voor de gasten, pas na 0-2 komt De Wâlden op gang en het zijn Matthijs Hooghiemstra en Renske Jager die de score in evenwicht schieten: 2-2. We zijn dan net vijf minuten op weg en dit belooft in ieder geval een echte wedstrijd te worden. De belangen zijn groot en nu de beginzenuwen zijn weggespeeld, kunnen beide ploegen volop aan de bak. En dat doen ze ook, na 2-3 wordt het gelijk met een treffer van Hessel Kinderman: 3-3. Als Wit Blauw op 3-5 komt, dreigt De Wâlden even de grip op het duel te verliezen, maar gelukkig grijpt Kees van der Veen, nota bene de jongste van het stel en de A-junioren in feite nog maar pas ontgroeid, in op de enig juiste manier. Met twee gave treffers schiet hij zijn team naar 5-5 en dan is de wedstrijd niet alleen cijfermatig, maar ook qua speelsterkte weer in evenwicht. Eigenlijk is dat 'Doppelpack' van Kees van der Veen het kantelpunt in deze wedstrijd in die zin, dat het vanaf nu de thuisclub is die de dans leidt. Een strafworp van Hessel Kinderman zorgt ervoor dat De Wâlden op voorsprong komt, en dan kan Wit Blauw nog één keer terugkomen: 6-6.
marge
Als Bareld Bos, Kees van der Veen en Nynke Venema raak schieten, is er plotseling, binnen twee minuten, een marge ontstaan die perspectief biedt. Ziet ook coach Sake Koelma die zich rustig houdt op de bank omdat hij ziet, denk ik tenminste, dat zijn ploeg het prima doet. De Trynwâldsters spelen met het nodige zelfvertrouwen, ze geloven erin en zijn stuk voor stuk bereid om hard te werken. Als de klok op dertien staat is het Matthijs Hooghiemstra die er 10-6 van maakt en als Bareld Bos en Hessel Kinderman er 12-7 van maken lijkt dat zelfs te gaan in de richting van een vroege beslissing. Maar dat is nog wat vroeg, Wit Blauw is niet van plan nu al het vaantje te strijken. Maar het is Nynke Koster die de aspiraties van de gasten op losse schroeven zet: 13-8. Een dubieuze strafworp op instigatie van de grensrechter betekent 13-10 en op 13-11 is de voorsprong geslonken tot slechts twee punten. We zijn inmiddels bezig aan de laatste minuten van deze eerste helft, die wordt afgesloten met nog twee treffers van respectievelijk Kees van der Veen en Rinske Jager: 15-11. Daarmee doet De Wâlden voorlopig uitstekende zaken, al is het wel duidelijk dat dit duel nog niet gespeeld is, daarvoor is het verschil in korfballend vermogen tussen deze beide teams simpelweg te klein.
tweede helft
De Wâlden gaat in elk geval met het nodige geloof in eigen kunnen de rust in, dat moge duidelijk zijn. Ik krijg koffie van de voorzitter in eigen persoon en ik kan even overdenken wat ik tot nu toe gezien heb. Dat is een prima eerste helft met een wat stroeve start van de thuisclub, maar die aanvankelijke schroom is snel verdwenen en nu leidt De Wâlden met een toch rustgevende vierpunts-voorsprong. Kijken hoe dat in de tweede helft gaat. Die begint met een treffer van Wit Blauw, maar het is Hessel Kinderman die vanaf de stip de marge opnieuw op vier brengt: 16-12. Als Bareld Bos, hij is de mentale aanjager van de Trynwâldsters, hij neemt de rol van de geblesseerd toekijkende Johan Linthof soepel over, er 17-12 van maakt lijkt de race eigenlijk wel gelopen. Op 18-13, treffer Nynke Venema, is het gat nog altijd vijf treffers, maar nadat Rinske Jager er 19-14 van maakt, stokt bij De Wâlden even het ritme. En daar kan Wit Blauw van profiteren, met drie doelpunten op rij komen de gasten toch weer 'unheimisch' dichtbij: 19-17. Nynke Koster onderbreekt net op tijd de flow van de gasten door 20-17 te laten aantekenen. Sjieuwke van der Veen komt erin voor Nynke Venema en zij zorgt ervoor dat De Wâlden een veilig lijkende marge in stand houdt: 21-18. Toch wordt die slotfase nog behoorlijk spannend, als Wit Blauw middels een ultiem en desperaat slotoffensief op 21-20 kan komen. Dan gieren de zenuwen door de keel van zowel spelers als toeschouwers en gaat een zucht van opluchting door alles wat De Wâlden is, als Rinske Jager, niet toevallig zij weer, en Matthijs Hooghiemstra de eindstand in de allerlaatste minuut op 23-20 bepalen. Een even krappe als knappe zege voor De Wâlden dat door deze overwinning de voorlaatste plaats nu weer in het vizier heeft en dus met nog twee wedstrijden te gaan nog de kans heeft om de dreigende degradatie af te wenden. Makkelijk zal het niet worden, spannend ongetwijfeld wél. De jury, zelfbenoemd voor de goede orde, benoemt Kees van der Veen uit als 'man-of-the-match' en deelt de virtuele bloemen aan hém uit. Hij blijft bescheiden onder deze loftuitingen, zoals het een 'jonkie' in het team betaamt. Maar van deze Kees van der Veen kan De Wâlden nog het nodige plezier hebben. En: 'hy hat it net fan frjemden', zijn vader Jan en zijn moeder Annechien konden er in hun tijd ook het nodige van, weet ik uit eigen waarneming.
Binne Kramer
{gallery}Syta/blauw15518{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
