SUMAR - Een schip wordt gedoopt met champagne, maar dat zat er zaterdagmorgen voor (her)opening van speeltuin 'de Bernejister' in Sumar niet in. Regen en ranja, daar moesten het 'omsittend laach' en de kinderen het mee doen. Maar het mocht de pret niet drukken: de taart was heerlijk, de koffie lekker heet en de combinatie kinderen/ranja is een echte evergreen. En dus was het ondanks wat ongewenste bemoeienis van de weledele heer Pluvius, best gezellig daar in de speeltuin.
'En dan gaan we naar de speeltuin'
Je moet al een beetje op leeftijd zijn om je je de naam Heleentje van Cappelle nog te kunnen herinneren. Van het 'omsittend laach' zaterdagmorgen in Sumar, waar speeltuin 'de Bernejister' zijn herdoop beleefde, waren dat er toch nog wel redelijk veel. De meesten vielen uiteraard in de categorie pake's en beppe's en zij zullen zich weer even een stuk jonger hebben gewaand. En toen, in de jaren vijftig van de vorige eeuw, was 'En dan gaan we naar de speeltuin' van Heleentje van Cappelle een echte hit, hoewel dat woord waarschijnlijk nog maar nauwelijks bestond. Jongeren van nu zullen de wenkbrauwen fronsen bij de tekst 'en we wippen en we draaien en we schommelen zo fijn', maar in die tijd had niemand daar 'euvelmoed' in. Jong en onbedorven noemde men dat later. Hoe het ook zij, zaterdagmorgen was het gezellig druk in de Bernejister aan, jawel, De Jister in Sumar. Want daar werd de geheel en fraai gerenoveerde speeltuin in gebruik genomen. En dat moest uiteraard gevierd worden en dat doe je, geheel in stijl, wat dat betreft is er weinig veranderd in de loop der jaren, met oranjekoek en ranja. Ik was uitgenodigd om voor de hand liggende redenen en dus ben ik gaan kijken.
miezerig
Ondanks de weerberichten die variëren van 'min tot striemin', is het zo goed als droog als ik naar de Jister in Sumar rijd. Er bestaat geen twijfel over of ik de goede speeltuin te pakken heb, want de Bernejister, het naambordje is nog niet klaar, vertelt gastvrouw Baukje me, is versierd met ballonnen en het luchtkussen is alvast opgeblazen. Verder is het nog rustig, op een paar organisatoren na die alles nog even nalopen en alvast de catering installeren. Het wachten is alleen nog op de gebruikers, de kinderen uit de buurt en het bijpassende omsittend laach. Maar als het tegen tienen loopt is het toch al behoorlijk druk in de speeltuin, het niet al te uitnodigende weer zal debet zijn aan deze late opkomst. Of is dat toch het roemruchte 'Sumarder kertierke'?
opening
Hoe open je een speeltuin? Nou, door iemand een leuk verhaal te laten vertellen en een ander iemand een lint te laten doorknippen. En zo geschiedde, ook op deze zaterdagochtend in Sumar. De verteller was gauw gevonden, het dorp heeft in Tine Strijker een uitstekende croniqueur en zij kan haar eigen verhalen ook op een aansprekende manier vertellen. Sache erledigt. En die knipper? Dat is wat minder denkwerk, al vond knipper-van-dienst Ype Tiekstra wel degelijk dat hij het niet zonder een korte toespraak kon doen.
'na A komt B'
In haar verhaal schetst Tine Strijker de totstandkoming van van de nieuwe speeltoestellen. Een paar kenmerkende citaten. "Ik neem u mee in de wondere wereld van de speeltoestellen. De voorzitter van de buurtvereniging is al begonnen, als een buurtgenoot iets later aanschuift. Voor ze het weet heeft Margriet Bouma ja gezegd op op de vraag of zij als contactpersoon voor de speeltuin wil fungeren. Een telefoontje zo nu en dan, ja, dat wil ze wel doen. Voor wat achtergrondinformatie klopt ze bij mij aan en vervolgens gaan we naar het gemeentehuis voor een bijeenkomst over de veiligheid van de buurtspeeltuinen. De rondvraag staat helemaal in het teken van foeterende, welwillende, handige pake's. Je wordt zo langzamerhand gek van de steeds maar wisselende veiligheidsvoorschriften. Voorbeeld: als je een dikke stam als speelobject in de speeltuin legt, dan mag dat. Als pake voor de veiligheid van zijn kleinkinderen de stam met een paar houten paaltjes klem zet, dan is het ineens een speeltoestel. En dat moet aan allerlei veiligheidseisen voldoen. Maar die kunnen volgend jaar wel weer anders zijn. Margriet heeft A gezegd en ze gaat vol enthousiasme voor B , C en D. Aanpakken, Borst natmaken, Contacten leggen en Doen!"
smak geld
Vervolgens schets Tine Strijker een beeld dat inmiddels bij velen die een initiatief ontwikkelen bekend is. De hulpvaardige mevrouw van de gemeente 'werkt hier niet meer' en ze wordt opgevolgd door liefst twee anderen: "Lekker handig voor de contacten en de communicatie", aldus mevr. Strijker. Maar hét pièce de résistance is natuurlijk het geld dat nodig is voor nieuwe speeltoestellen, die zijn niet goedkoop. De buurtvereniging is niet armlastig, maar dit soort bedragen gaan de financiële draagkracht ver te boven. Dan komt Margriet Bouma weer in actie, zij doet zeg maar de benodigde acquisitie en 'dat docht fertuten'. De oude toestellen worden verkocht, die gaan naar het Krobbehiem. Tine Strijker: "De broodnodige Euro's zijn bij elkaar geharkt, mede door de gulle gaven van de Rabobank en SONAC en ook de gemeente en grondverzetbedrijf Heinze de Boer uit Sumar hebben hun steentje, al of niet in natura, bijgedragen." Op 1 mei is het zover, de nieuwe speeltoestellen kunnen geplaatst worden, buurtgenoot Ype Tiekstra heeft voor een vriendenprijsje een kraan geregeld. Het feest kan doorgaan, ware het niet dat de professionals niet komen opdagen: vergeten! Niet getreurd, een kleine week later is het dan echt zover: "En zo worden we op 4 mei wakker van het geluid van twee vrachtauto's, drie heftrucks en vijf jongemannen. Het klinkt ons als muziek in de oren. Moraal van dit verhaal: Kom nooit te laat op een vergadering en zeg niet zomaar spontaan ja op een vraag van de voorzitter. Tenzij je je natuurlijk voor 200% in wilt zetten voor de buurtspeeltuin. Margriet Bouma en Ype Tiekstra: Chapeau!"
knippen
Dan is het zover, het moment suprême is daar, Ype Tiekstra heeft de eer om het afzetlint dat voor de gelegenheid gespannen is, door te knippen. Hij weet hoe het moet: vingers tellen, naar de fotograaf kijken en even later de kinderen die achter hem staan te trappelen van ongeduld de speeltuin in 'jagen'. En dan is er koffie en natuurlijk ranja, aan de catering mankeert niets, een bakker heeft twee dozen met oranjekoek geschonken en dat gaat erin als, inderdaad, koek. Zelfs de allerkleinsten happen vol overgaven in de heerlijke slagroom. En natuurlijk wordt er gespeeld, het regent inmiddels lichtjes, maar 'wy meie net iens mopperje', een kinderhand is gauw gevuld als er inderdaad hondenweer is voorspeld.
en zo zie je maar...
En zo zie je maar weer eens wat een mienskip, it dit geval een buurtvereniging, vermag om iets van algemeen belang voor elkaar te krijgen. Als je uitgaat van de door Tine Strijker in haar verhaal gememoreerde A, B, C en D, kom je een heel eind. 'With a little help from my friends', jawel, de songtekst dateert uit de zestiger jaren, maar hij is nog altijd actueel.
Binne Kramer
{gallery}Syta/tun2717{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
