SUMAR - Op Sumarreheide werd zaterdag volop geschoten. Nee, geen 'afrekeningen in het criminele circuit' zoals dat tegenwoordig heet. Er werd geschoten op duiven en voordat PvdD in het geweer komt, het betrof hier duiven van klei, kleine ronde schoteltjes van gebakken klei. Kleiduifschieten dus en als u denkt dat dat een simpel spelletje is, moet het maar eens proberen, het zijn echt geen 'sitting ducks' waar de deelnemers op schieten, deze kleiduiven bewegen en snel ook!
Bar en boos
Als ik op deze zaterdagmorgen naar buiten kijk, ziet het er bepaald niet aanlokkelijk uit, het weer bedoel ik. Het regent en het waait, 'it is klinkende kleare hjerst' zou Piet P. het omschrijven. De weledelgestrenge heren Aeolus en Pluvius roeren zich en ik vraag mij af wat er van het programma dat ik zo zorgvuldig heb opgesteld voor vandaag moet terecht komen. Ik vrees met name voor de paarden in Eastermar, voor het korfballen in Tytsjerk en het voetbal in Burgum. En uiteraard voor het kleiduifschieten in Sumar, dat moet één grote modderpoel zijn daar aan de Joute van der Meerwei. Er is één troost: het is nog maar zeven uur en de wedstrijd begint pas om tien uur, wie weet gebeurt er nog wat op het meteorologische front. Maar: 'ik ha it net heech'.
regen
Het regent nog steeds als ik naar het schietterrein aan de Joute van der Meerwei rijd, maar de entree is niet echt hoopgevend. Op het kleine parkeerterreintje kan ik alvast niet staan, sterker nog, ik kan er niet eens komen. Dan maar in de berm, gelukkig doen ze hier (nog) niet aan parkeerverboden. Vlak voor mij stapt een stel kennelijke deelnemers uit hun auto. "Hawwe jo gjin learzens by jo", vraagt een van hen een beetje meewarig terwijl hij naar mijn sportschoenen kijkt. Nee, ik heb ze wel, maar ja, ze staan in de garage, dus daar heb ik nu niets aan. Dan maar een omtrekkende beweging over het schaarse gras dat nog niet aan de modder ten prooi is gevallen. Het vervolg van de entree is beter, ik word verwelkomd door Foppe van der Wal en zijn eerste vraag is of ik koffie wil. En daarmee ben ik al die natte ellende eigenlijk al weer vergeten. En geloof het of niet, het is droog! Nou, ja, bijna dan, 'it slacht noch wat wiet oan', dat is alles. De wedstrijd is nog niet begonnen, eerst moeten de administratieve handelingen worden verricht. En natuurlijk moet er eerst uitgebreid gepalaverd worden, oftewel 'besteklik praat mei kofje'. Want dit is niet alleen een wedstrijd, maar ook en met name een sociaal gebeuren, deze mannen, vrouwen onder de deelnemers zie ik niet deze zaterdagochtend, kennen elkaar allemaal en dus valt er het nodige aan nieuws uit te wisselen. Dat maakt het ondanks die toch wel gevaarlijk uitziende geweren, uitermate sfeervol en gezellig.
wedstrijd
Maar uiteindelijk is het wel degelijk een wedstrijd natuurlijk en dus knallen even later op diverse plaatsen diezelfde geweren, geladen met hagel. Het is uiteraard de bedoeling om die kleiduif te raken en dat lukt vaker wel dan niet. Bij de verschillende stands worden de kleiduiven gelanceerd door een machine en die lancering kan variëren. Je hebt enkele uitgaande, dan staat de machine vlak naast de schutter en vliegen de duiven dus van hem af. Maar je hebt ook doubletten, dan worden er twee duiven tegelijk weggeschoten en dat maakt de uitdaging om ze beide te raken al een stuk groter. Maar er zijn ook duiven die van opzij worden gelanceerd of inkomende duiven, dan worden ze tegen de schietrichting in naar de schutter geschoten. Dat lijkt mij het moeilijkst, dan moet je dus het geweer steeds hoger richten. Mijn enige ervaring met schieten dateert uit mijn diensttijd, waar we met een UZI schoten op de afbeelding van een pop. Dat waren negen millimeter patronen waarmee je iemand dood kon schieten. Ik was er geen liefhebber van, van die schietoefeningen, ik was er ook niet echt goed in. Ik heb ooit in volledige gevechtsuitrusting in de trein gezeten, mét een UZI op schoot! Ongeladen weliswaar, maar als je bekijks wil moet je dat doen. Maar het was legaal, ik had opdracht, maar ik weet nog wel hoe vreemd ik werd aangekeken.
foto's
Ik ben gekomen om foto's te maken en dus probeer ik zoveel mogelijk variatie aan te brengen. Dat is niet zo eenvoudig, je mag, uiteraard, niet over de afrastering klimmen, dat zou gevaarlijk zijn. Het betekent dat je de schutters alleen van opzij kunt fotograferen, terwijl je graag hun ogen wilt zien. Een enkele keer lukt dat, maar meestal kom je niet verder dan een hoek van negentig graden. De variatie zit hem in de close ups die je maakt. Je kunt nu eenmaal niet alles hebben. Het begint weer te regenen en dus hou ik het voor gezien, ik ga naar Eastermar waar ik moet constateren dat het paardenspektakel helaas is afgelast. De reden is duidelijk: alles is kleddernat en dan wordt het gevaarlijk voor de menners, de grooms en de paarden. Jammer, maar eigenlijk was ik er al bang voor. 'Oare jier better'.
Binne Kramer
{gallery}Syta/klaai13917{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
