BURGUM - Het was natuurlijk een uitgelezen gelegenheid om twee belangrijke gebeurtenissen met elkaar samen te laten smelten. Daar was allereerst het afzwemmen en de diploma-uitreiking in zwembad De Wetterstins. En natuurlijk is dit de week van Sinterklaas en dus lag het voor de hand dat de Goedheiligman de diploma's mocht uitreiken aan de dertig kinderen die zojuist de zwemproef A met goed gevolg hadden afgelegd. Een feestelijk gebeuren met bijpassende muziek.
Volle bak in De Wetterstins
Het zal voor de meesten hun allereerste diploma zijn geweest, het zwemdiploma A. Met andere woorden, als je dat haalt kun je zwemmen. Dan kun je er nog een hele rits van die mooie papiertjes bijhalen, maar dat is je eigen keuze, je kunt zwemmen en dat is in een waterrijk land als het onze eigenlijk een voorwaarde. Ieder kind in Nederland zou moeten kunnen zwemmen, alle bezuinigingen in de richting van afschaffen van bijvoorbeeld schoolzwemmen zouden uit den boze moeten zijn. Maar dat zijn politieke beslissingen en die zijn niet altijd even logisch of begrijpelijk. En daar ging het op deze mistige en koude zaterdagmiddag in zwembad De Wetterstins, waar het warm, héél warm was, dan ook niet over. En waar de tribune vol zat met 'omsittend laach', in casu heiten en memmen, pake's en beppe's. Een geweldige ambiance voor zo'n gebeurtenis, want reken er maar op dat de afzwemmers behoorlijk last van zenuwen hadden, die gierden zo nu en dan bijna hoor- en zichtbaar door de kinderkeeltjes. Het zwembadpersoneel probeerde de rust te bewaren en dat lukte eigenlijk wonderwel. Het ging allemaal op een hele ontspannen manier, geen stress, geen opgeklopte toestanden, heel relaxt. De muziek paste naadloos bij deze leeftijdsgroep en zelfs bij de tijd van het jaar, ook al hadden de meeste Sinterklaasliedjes een paar beats extra meegekregen. Een impressie.
diplomazwemmen
Het is even geleden dat ik hier was voor een diplomazwem-sessie. Van onze eigen kinderen kan ik het me niet meer herinneren, maar dat is inmiddels een jaar of dertig geleden schat ik. Maar ik wil vanmiddag gaan kijken naar een paar waterpolowedstrijden en dit diplomazwemmen is daarvóór gepland. Komt nog bij dat ik heel vriendelijk, maar uiterst nadrukkelijk, uitgenodigd ben. Nota bene door ons kleinkind, 'ús pake en beppesizzer'. En dus meld ik mij over kwart over één in het zwembad, waar het al behoorlijk druk is, een dertigtal kandidaten zal een proeve van zijn bekwaamheid afleggen. De rest van de familie gaat op de tribune zitten, maar ik heb al jarenlang het voorrecht om aan de overkant te mogen zitten, op een echte stoel godzijdank. Er hangt een sfeer van verwachting in De Wetterstins, er gaat iets gebeuren, iets belangrijks, dat is duidelijk.
'Einzug der Gladiatoren'
En dan is het zover: in een lange rij draven de hoofdrolspelers van deze middag achter de badjuf aan naar de startblokken, vanwaar de eerste proef zal starten. Het is een soort 'Einzug der Gladiatoren' ondersteund door de lekkere up tempo muziek van dj Staas, hij weet precies hoe hij met dit soort bijltjes moet hakken en de bijkomende ritmische steun komt van het enthousiaste publiek, dat uiteraard zijn eigen favoriet al lang heeft getraceerd. Iedereen weet dat dit in principe een formaliteit is, met andere woorden: hier zal vanmiddag niemand zakken. Maar voor deze kinderen maakt dat geen verschil, zij zijn van plan om hun stinkende best te doen en dat stralen ze ook uit, de concentratie druipt van hun gezichten.
gekleed zwemmenHet eerste deel van deze proef bestaat uit een aantal meters gekleed zwemmen, ooit ingevoerd omdat je nu eenmaal zelden in volledige baduitrusting in het water valt. Er moet ook gedoken worden en door een gat in een net worden gezwommen. Ik zit mij af te vragen hoe dat vroeger in mijn tijd ging, ik kan me niet herinneren dat wij ook door zo'n gat moesten duiken. Dat was nog in het overdekte zwembad in Leeuwarden, aan het Catsplein. Als ik daaraan denk zie ik nog die ene badjuf met die grote haak aan een stok waarmee ze de kneusjes opviste. Dit gaat er een stuk relaxter aan toe, maar er zit wel degelijk een mevrouw van de Bond naast mij die fungeert als 'gecommitteerde', als supervisor om te kijken of het allemaal volgens de regels verloopt.
borstcrawl
Wat ook anders is dan vroeger, is dat de kinderen nu ook de borst- en de rugcrawl aanleren, dat wat vroeger de 'vrije slag' heette, in feite de snelste manier van zwemmen. Niet de makkelijkste slag, maar als je het eenmaal onder de knie hebt, is het de meest efficiënte slag. Het is een heel scala aan dingen dat voorbij komt, ik vind het al met al nogal wat, het doet een aanslag op de conditie en de het concentratievermogen van de examinandi. Maar ze zijn goed geïnstrueerd in de afgelopen lessen, want niemand strandt onderweg. Ik heb bewondering voor de badjuf die dit hele gebeuren leidt, ze doet het op een manier die precies geënt is op de leeftijd en de ervaringswereld van deze leeftijdsgoep: heel professioneel, maar met oog en oor voor de nuance. Bovendien krijgt ze het 'omsittend laach' zover dat het publiek een stimulerende rol gaat spelen en dat geeft de kinderen zichtbaar een extra dimensie aan zelfvertrouwen. Het lijkt op een manier van leidinggeven die je 'los-uit-de pols' zou kunnen noemen, maar dat is schijn, het verloopt allemaal heel gedisciplineerd. En dat moet ook wel, als je alleen met je stem een groep van dertig kinderen wilt kunnen leiden.
apotheose
En dat komt het moment waarop eigenlijk iedereen zit te wachten: het hoogtepunt van dit diplomazwemmen: die ene minuut die allesbeslissend is. Degenen die dit ooit zelf hebben meegemaakt zullen het zich ongetwijfeld herinneren: één minuut watertrappen. En dat is een lange minuut, dat kan ik u verzekeren. En natuurlijk worden de laatste tien seconden massaal meegeteld, een soort 'final countdown' en als ook die laatste tel voorbij is, barst het zwembad bijna uit z'n voegen: iedereen heeft het gehaald: applaus! Als een soort eerbetoon als een voetbalploeg die gewonnen heeft, draaft de groep in ganzenpas langs het publiek om de high fives en de bijval in ontvangst te nemen. De spanning is weg, ze hebben het gehaald, de een met meer moeite dan de ander, maar dat is nu niet meer belangrijk.
illustere gast
Nog voor dat laatste onderdeel zich afspeelt is de Wetterstins opgeschrikt door een wel zeer illustere gast. En wie kan dat op twee december anders zijn dan wat wij vroeger op school 'S.te M.' noemden. Met Pieten, twee, en gelooft u mij, anders kijkt u maar even naar de foto's, ze zijn beiden zwart, pikzwart zelfs, hier niks 'roetveeg pieten' of welke andere kleurstelling dan ook, nee, gewoon zwart. En wat denkt u? Geen actiegroep te zien of te horen, zelfs geen miezerig spandoekje.
uitreiking
En uiteraard is het Sinterklaas die de diploma's mag uitreiken en die daarmee aan dit gebeuren een passend extra cachet verleent. Want wie van ons heeft ooit zijn zwemdiploma gekregen van een zo illustere man: Sinterklaas. Het is wat vol in de publieksruimte van De Wetterstins, maar dat mag de pret niet drukken. Ik heb gelukkig een stevige groothoeklens meegenomen, want ik zit volledig ingeklemd tussen Sinterklaas enerzijds en het publiek anderzijds. Prachtig om die kinderen allemaal 'vol verwachting' hun opwachting te zien maken bij de Sint, die voor iedereen een persoonlijk woordje heeft.
pakeIk wacht uiteraard op het voor mij persoonlijk belangrijkste moment en dat is als mijn pakesizzer aan de beurt is. "Zo", zegt Sinterklaas die haar achternaam meteen koppelt aan die van mij, "is dat jouw opa?" "Nee", antwoordt mijn kleindochter beslist: "dat is mijn pake." Daar moet de Goedheiligman even over nadenken, maar dan snapt hij wat ze bedoelt: zij heeft een opa én een pake.
korte cursus
Als er nog eens behoefte is aan een korte cursus 'hoe organiseer ik een diplomauitreiking', raad ik belangstellenden aan om hun licht op te steken bij het personeel van De Wetterstins. Uitstekend georganiseerd met niet het personeel, maar de kinderen als hoofdrolspelers, met een 'omsittend laach' dat zich moeiteloos liet bespelen door de lady speaker. Met andere woorden: voor deze kinderen was het een echt high light, een hoogtepunt dat zij zich waarschijnlijk altijd zullen blijven herinneren. Alleen al daarbij te mogen zijn, was een feestje! Voor mij persoonlijk: ik ben liever pake dan opa!
Binne Kramer
{gallery}Syta/zwem31217{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
