SUMAR - Het klinkt altijd wat dubbelzinnig en hilarisch, maar het is niet zo bedoeld. 'Hoera, meester gaat weg', in dit geval: 'Hoera juf Matty gaat weg'. Dat hoera slaat op het feit dat er van het afscheid een feestje ter ere van de afscheidnemer wordt opgetuigd. Dat was vrijdagmorgen aan de orde op de dorpsschool in Sumar, It Bynt. Daar nam juf Matty Dijk afscheid omdat ze van haar welverdiende pensioen gaat genieten: "Ik ha myn paad wol skjin makke tink ik."
Afscheidnemen moet je goed doen
Het is nog erg rustig op deze wat mistige en waterkoude vrijdagochtend in Sumar. Niets wijst er op dat die rust straks onbarmhartig zal worden verstoord door een 'kudde kinderen' die met zo veel mogelijk lawaai in gesloten formatie optrekt van het schoolplein van It Bynt, naar het pleintje bij de dorpskerk. Alleen op het schoolplein staat al een ongebruikelijke groep kinderen, allemaal met een kerstmuts op en een lawaai-maker in de hand, te wachten op de dingen die gaan komen. En als wij, Anny en ik, uit de auto stappen, zien wij dat daar bij de zijingang van het plein iemand staat te wachten die we hier zo gauw niet verwacht hadden en al helemaal niet in deze setting. Ongetwijfeld hebben we hier te maken met de kerstman, maar hij heeft de legendarische 'Rudoplh the Rednosed Reindeer' ingeruild voor een eigentijdse scooter. Maar zijn bel heeft hij wel degelijk meegenomen en dat laat hij even horen ook. Maar wat moet hij nou hier? Ik kan me niet herinneren dat we ooit een kerstman, al was het maar 'in spé', hier op school hebben gehad.
optocht
Maar hij, de kerstman dus, legt ons uit wat hij komt doen. Hij is uitverkoren om Juf Matty op te halen, die staat ergens bij de kerk en daar gaat de hele kluit nu naartoe en hij mag die kluit aanvoeren. En zo geschiedt. Luid bellend gaat de kerstman op weg naar het pleintje bij de dorpskerk en alle kinderen van It Bynt lopen herrie makend achter hem aan. Als de kerstman niet zijn beroepskledij aan zou hebben gehad, zou je bijna denken dat we hier met een eigentijdse versie van de Rattenvanger van Hamelen te maken zouden hebben. Die had overigens geen bel maar een fluit, als ik me goed herinner.
georganiseerde chaos
Bij de kerk, op het piepkleine pleintje voor de ingang, is het een drukte van belang, een georganiseerde chaos zeg maar, maar ergens in dat 'Durcheinander' ontwaar ik een juf -met-bloemen', dat moet Matty zijn, het 'slachtoffer' van deze samentroeping. En als zij en de kerstman elkaar gevonden hebben, zuiver platonisch uiteraard, stapt ze bij hem achter op de buddy seat van de scooter. Dan draait 'tutti gruppi' zich honderdtachtig graden om en gaat het geheel weer terug naar het schoolplein. Dat vereist enige massaregie, maar daar is onderwijzend personeel meestal wel goed in. Zo ook nu en dat betekent dat het in gesloten formatie op de terugweg gaat. Het verkeer moet maar even wachten en dat doet het ook, zo druk is het om deze tijd niet in Sumar. Er worden onderweg wat gordijnen aan de kant geschoven, nieuwsgierige blikken worden geworpen op dat 'stelletje ongeregeld' dat daar op straat de rust verstoort.
koffie-met-gebak
Op het schoolplein is iedereen al verzameld als wij komen en juf Mattie zwaait nog altijd enthousiast met de bel van de kerstman. De kinderen staan er allemaal omheen, opgesteld in rijen-van-durf, met andere woorden: de durvers staan vooraan, de wat bescheidener types kijken wat verder naar achteren allerlei katten uit de boom onder het motto 'je kunt maar nooit weten'. Wij worden door directeur juf Baukje uitgenodigd om even een kop koffie te komen drinken. Inmiddels heeft ook Geart Wâldnet zich bij ons gevoegd: "Jimme witte it paad hjir noch wol tink." Inderdaad, uiteindelijk staat de koffie klaar in de directiekamer, hier heb ik heel wat vergaderd, maar dat is inmiddels meer dan 25 jaar geleden. Nee, ik heb geen heimwee, al was het een mooie tijd wat mij betreft. Maar ik zou er niet meer in passen, veel te eigengereid en eigenzinnig ben ik bang. Maar ik moet toch nog wel even terugdenken aan de sinterklaas- en kerstfeesten van toen. Wij hadden altijd de legendarische At Kloosterman als Zwarte Piet, 'nou, dan naaide het eruit', dan werden alleen de kinderen gespaard, maar de ouders, meestal moeders in die tijd, geenszins en uiteraard kregen ook meester en juf het zwaar te verduren. Hilarische toestanden, maar vergeten doe je het nooit meer. Binnen zijn ook de kinderen van juf Matty en, schat ik in, haar kleinkinderen en die laten zich het slagroomgebak zo te zien uitstekend smaken. Het programma vermeldt verder een 'heel holland bakt' sessie en dan met een Samaritaanse switch zeg maar. En deze middag is er een receptie voor ouders en oud-leerlingen.
Binne Kramer
{gallery}Syta/matty151217{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
