24
zo, nov
0 Nieuwe art.
Advertentie:

Nieuws
BURGUM - Er zijn van die momenten dat je eigenlijk wel moet reageren op een bericht of een gebeurtenis en zeker als die sportgerelateerd is. Het onderstaande verhaal gaat over een collega, iemand waarmee ik jaren lang, we hebben ooit eens uitgerekend dat het meer dan veertig jaar moet zijn, de sportvelden en sporthallen 'onveilig' heb gemaakt. We werkten voor verschillende werkgevers, maar we deden het zelfde werk, beide met ontzettend veel plezier.


“Mar gau nei de kantine foar in kâld gleske bier”
Wij zullen hem missen. Nee, u hoeft niet te schrikken, de persoon waarover dit verhaal gaat bevindt zich in prima gezondheid voor zover ik weet. Hij is wat jaartjes ouder geworden zoals wij allemaal trouwens. Nee, de man waar ik het over heb is er mee opgehouden, opgehouden met het werk wat hij meer dan veertig (!) jaar heeft gedaan. Hij is inmiddels, maar dat mag ook wel als je het zo lang volhoudt, een bekende Burgumer geworden, een bekende Tytsjerksteradielster en misschien wel een bekende noordoost Fries. Natuurlijk hebt u wel al in de gaten dat ik het over Klaas Rozema heb, fotograaf van eerst de Bergumer Courant en daarvan van Actief. U moet hem haast wel een keer zijn tegengekomen, in actie en u zult hem daarna meteen herkend hebben, hij had een eigen stijl van werken, maar hij zag er eigenlijk ook altijd op ongeveer dezelfde manier uit. Alleen dat mutsje is inmiddels verdwenen, behalve als het echt koud is.

‘wat doene se hier?’
Hij heeft in vier decennia ontelbare foto’s gemaakt van de meest uiteenlopende gebeurtenissen. Hij is, zoals zo vele van zijn vakgenoten, een selfmade fotograaf, iemand die van zijn hobby zijn vak heeft gemaakt, hij heeft dat vak in de praktijk geleerd. En een betere leerschool is er in feite niet. Klaas was, is, misschien wel een van de beste fotografen die hier in deze gemeente rondlopen en dat heeft alles te maken met zijn, met een mooi woord, arbeidsethos, dus de manier waarop hij zijn vak beleefde. Fotograaf is een heel bijzonder vak, een van de mooiste die er zijn, al wordt het er in deze hijgendsnelle digitale tijden niet makkelijker op. Gemakkelijk is het niet, zeker niet zoals hij het deed. Hij ging overal naar toe, weer of geen weer, bij nacht en ontij. Ik heb een langjarige geschiedenis met hem, wij zijn generatiegenoten en ook beide fotografie adepten. Wij hebben ontelbare uren met z’n tweeën langs de meest uiteenlopende lijnen gestaan, of in sporthallen, bij wielerwedstrijden, bij springende paarden en noem maar op. Mensen vroegen ons wel eens als we weer als duo bij een voetbalwedstrijd zaten of stonden om foto’s te maken, of we geen concurrenten waren, we kwamen per slot van rekening voor hetzelfde: het beste, mooiste, indrukwekkendste plaatje. Steevast was het antwoord: “Nee, dat binne wy net, want dan soe it wachtsjen wol hiel lang duorje. Dus gjin konkurrinten mar kollega’s.” En dat waren we ook, als de nood aan de man kwam, als bij de één op een cruciaal moment een filmpje, u weet wel, die ouderwetse rolletjes, brak, dat gebeurde met name bij extreme kou nog wel eens, dan wist hij dat hij ’s avonds een envelopje door de deur kreeg met een foto. In de tijd dat we nog alle kampioensfoto’s maakten, hadden we een afspraak waarin we de foto’s verdeelden, overal beide aanwezig zijn kon eenvoudig niet. Geld kwam aan dergelijke deals nooit te pas. Klaas is een man waarop je kunt rekenen, ‘sljocht en rjocht’, integer. 

Als ik aan Klaas denk, komen mij allerhande memorabele gebeurtenissen en uitspraken in de gedachten. Zijn manier van begroeten als hij mij ergens trof: “Wat doene se hier?” Een uitspraak die hij geleend had van Joop Fenstra, de legendarisch fotograaf van onder andere de LC en het FD. Die had altijd haast en als hij kwam riep hij dat al van verre, dan maakte hij vlug een paar plaatjes met zijn motordrive en dan was hij weer weg, op naar de volgende wedstrijd. Of het verhaal van de klomp. Een wedstrijd van BCV tegen ik weet niet meer welke club. Bal gaat ver over achterlijn, maar wordt aangeraakt: dus corner. Maar eerst moet de bal terug. Een van de vaste supporters, lid van het roemruchte ‘omsittend laach’, gaat hem halen en schiet hem met wat een verre trap moet zijn, richting de cornervlag. Maar óf zijn timing klopt niet, óf zijn techniek is in de kantine gesneuveld, hoe dan ook, de bal hobbelt een paar meter in de goede richting, maar ’s mans klomp schiet met een noodvaart richting, jawel, het hoofd van Klaas. Die, met de camera alvast in de aanslag en dus nietsvermoedend, krijgt hem vol op de slaap. Hij blijft overeind, maar veel scheelt het niet. Klaas later: “Ik ha mear as fjirtjin dagen pine holle hân.” Daarna keken we bij een corner altijd even achterom… Humor, Klaas had een specifieke, gortdroge humor. Voorbeeld: een gymnastiekuitvoering in sporthal Markt. Meer dan honderdvijftig deelnemers en na afloop leek het een goed idee om ze allemaal op één foto te zetten. Een heel ochheden natuurlijk, maar wij hadden Klaas als massa-regisseur. Dat duurde even, maar het lukte en opgelucht mocht tutti gruppi weer weg, dachten ze. “Ho”, riep Klaas voordat de groep zich in beweging zette. Iedereen verbaasd: ’wat nou’. Klaas pakte zijn notitieblokje en zei doodgemoedereerd: “Even steanbliuwe, kin ik de nammen efkes opskriuwe”. De hele kudde brak in gehuil uit, en Klaas maar lachen. Een van de mooiste, we gebruiken hem nog steeds als we elkaar tegenkomen, is deze: Wij zijn bij een wedstrijd van BCV, het is stervenskoud en wij hebben alle moeite om een beetje warm te blijven. Het is bij rust en gelukkig: de scheids fluit. Lopend naar de kantine komen we een supporter tegen: “Kâld net mannen, mar gau nei de kantine om in kâld gleske bier.” Wij moeten hem vreemd hebben aangekeken. Ach, ik zou er een boek over kunnen schrijven, over alles wat we met z’n tweeën hebben meegemaakt in die veertig jaar. Hij houdt er mee op, aan alles komt nu eenmaal een eind, maar ik zal hem missen, zijn collegialiteit, zijn mooie verhalen, zijn humor. Maar ik kan me nauwelijks voorstellen dat we elkaar niet nog geregeld tegen het lijf zullen lopen, al is het maar in de supermarkt….

Binne Kramer

Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
Advertenties




Advertentie