BURGUM - De door Provinciale Staten georganiseerde ‘harksit’, leverde donderdagavond in het gemeentehuis in Burgum weinig nieuwe inzichten op. Het was in feite een klassieke ‘herhaling van zetten’, immers, alles wat de insprekers te berde brachten, hadden ze vorig jaar bij een vorige hearing over ditzelfde onderwerp al gezegd, maar dan met als forum de Tytsjerksteradielster gemeenteraad. Wat dat betreft was er dus weinig nieuws, afgezien van het aangepaste format.
‘Harksit’ snelvaren levert weinig nieuws op
De aanwezige statenleden wilden zich laten informeren over het al of niet toestaan van het snelvaren op de Burgumermar. Voor alle duidelijkheid: dat was lange tijd toegestaan, maar een aantal jaren geleden werd het verboden. Tot een aantal liefhebbers de kwestie opnieuw aankaartte en verrassend genoeg een meerderheid van de gemeenteraad, zij het met een aantal restricties, kon overtuigen van nut en noodzaak. Maar omdat de provincie gaat over het water in Fryslân en dus het laatste woord heeft, wilden de statenleden zich laten voorlichten over precies dat nut en die noodzaak. Daarom was de raadszaal donderdagavond gevuld met een aantal leden van Provinciale Staten, aangevuld met een aantal insprekers en het te verwachten ‘omsittend laach’.
Wat ook te verwachten was, gezien de kloof tussen voor- en tegenstanders van het toestaan van snelvaren, was het feit dat dit een onoverbrugbare kloof is. Voor- en tegenstanders zullen zich nooit laten overtuigen door hun opponenten. Vóór blijft vóór, tégen blijft tégen. En soms lijken de argumenten wonderlijk veel op elkaar. Voorbeeld. De voorstanders beroepen zich op het feit dat het op de de Burgumermar ‘sa dea as in pier’ is, met andere woorden, er gebeurt te weinig, er is geen vertier voor met name jongeren. De tegenstanders halen die rust en ruimte nou juist aan als een trekker voor toeristen, de toeristen die de Burgumermar weer de nodige status als recreatieterrein moeten geven. Zie daar maar eens uit te komen, de gemeenteraad had er vorig jaar de nodige moeite en ging er alleen onder tamelijk strenge voorwaarden mee accoord. Nu staan Provinciale Staten voor de zelfde aartsmoeilijke keuze. De enige oplossing is waarschijnlijk een compromis, maar om zo’n middenweg te vinden in een heikele strijd tussen natuur en recreatie, vereist uiterst zorgvuldig manoeuvreren, je zou er bijna een mediator op moeten loslaten. Duidelijkheid omtrent de keuze die de statenleden gaan maken, kreeg het aanwezige publiek donderdagavond niet.
De insprekers waren heel strak verdeeld in voor en tegen, hetgeen ook te verwachten was, een middenweg is er eigenlijk niet in deze zaak. De voorstanders met als meest spraakmakende exponent Fokko Eijbergen, haalden argumenten aan als ‘reuring’, ‘goed voor het toerisme’, ‘aantrekkingskracht op jongeren’, ‘tegengaan van terugloop’ en ‘vergrijzing’. Daartegenover hadden de tegenstanders het over natuurwaarden, geluidsoverlast en veiligheid die in gevaar zou komen. De verschillende insprekers konden ondervraagd worden door de statenleden, wat overigens niet echt frequent gebeurde. Die vragen waren nogal formeel, ze gingen over getalsmatige grootheden, percentages, maar waar bij de voorstanders dingen als beleving en plezier een belangrijke rol speelden, daar waren de statenleden pragmatischer en meer gericht op aantoonbare na- en voordelen. Dat wordt dus nog een hele ingewikkelde en dus uiterst interessante discussie op een hoger niveau, maar de vraag is op welke gronden Provinciale Staten hun beslissing zullen nemen. De indruk drong zich op dat het provinciale bestuur in feite liever een soort masterplan wil maken voor de hele provincie en geen deelplanning zeg maar. Dat laatste waarschijnlijk om precedentwerking te voorkomen en ellenlange discussies uit de weg te gaan. Conclusies konden uit deze harksit in feite niet getrokken worden, het zal ‘moai grif’ een kwestie worden van ‘na rijp beraad en ampele overweging’.
conclusie
Eigenlijk moet de conclusie luiden dat dit een tamelijk overbodige sessie was. Allen wat er toe deed was al gezegd tijdens de vorige hearing en nieuwe gezichtspunten kwamen niet naar voren. De statenleden hadden voor het zelfde geld de notulen van die eerste harksit kunnen nalezen, dan waren ze meteen op de hoogte geweest. Ook het publiek werd niet veel wijzer, de Statenleden deden geen uitspraak welke keuze ze van plan waren te maken en ook van hun kant kwamen er geen baanbrekende suggesties. Een herhaling van zetten dus zoals al gememoreerd. De mooiste quote kwam van een van de insprekers, een voorstander van snelvaren voor het goede begrip. Hij maakte zich druk om het imago dat hij en zijn medeliefhebbers een beetje opgeplakt krijgen. "Wy moatte ôfspraken mei elkoar meitsje, wy binne gjin baldadige kriminelen", stelde hij de zaken even duidelijk.
Binne Kramer
{gallery}Syta/farren11418{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
