SUMAR - Gentlemen start your engines’. Het bovenstaande is een slogan, een kreet eigenlijk, uit de Daytona 500’, een roemruchte race op het oval van Daytona, een stad in, hoe kan het anders, Amerika. Hij past mooi bij dit verhaal, het is het startsein voor de coureurs om zich klaar te maken. Spreekstalmeester Harry van der Meer in Sumar deed het ietsje anders: ‘binne jimme der klear foar, ien, twa, start!’ Maar het effect was uiteraard het zelfde: gas erop en gaan met die banaan!
'No sa sawat'
Een van de bijna traditionele onderdelen van het feest ter gelegenheid van Koningsdag is in Sumar een skelterrace voor de jeugd. Altijd een succes, daar hoef je geen tekening bij te maken. Lekker rauzen op een skelter-met-luchtbanden, wat wil je nog meer en dan ook nog eens met publiek, helemaal het einde. En als het dan ook nog een heel redelijk weer is, droog in ieder geval, dan kan zo’n oranjegekleurd feest natuurlijk helemaal niet meer stuk. Maar hoe was dat nou, daar op het parkeerterrein voor De Kamp? ‘No, sa sawat’.
circuit
Waar die ochtend het parkeerterrein nog vol stond met enthousiaste verkopers-vanuit-de-kofferbak, een fotoverslag daarvan vindt u overigens asap elders op deze site, daar was datzelfde parkeerterrein ’s middags omgetoverd tot een heus circuit voor de skelterrace. Echt ingewikkeld was dat parcours overigens niet, heen, zwaaien en dan terug naar de bel-op-een-paaltje. Hoewel, de organisatie had nog wel een paar ‘tûkelteammen en stroffelstiennen’ ingebouwd, zoals daar waren: een aantal paaltjes met ringen die gestoken moesten worden, een heuse wip-wap en een door emmers water afgebakende garage waarin, jawel, dames, let op, áchteruit geparkeerd diende te worden. En met name dat laatste was echt het 'pièce de résistance' zo bleek.
hulpdiensten
De begintijd staat gepland voor half drie en dus weet ik uit langjarige ervaring dat ik niet echt veel eerder hoef te komen, we zijn tenslotte in Sumar, het wordt eerder later dan vroeger. Maar deze keer valt dat alleszins mee, als de kerktoren half drie heeft geslagen, staan de eerste deelnemers klaar voor de start. Het is de jongste categorie en die racen op een tractor, die trappen zich dus een ongeluk. Maar dat mag de pret niet drukken, de meisjes en de jongens storten zich met verve en overgave op hun taak om zo snel mogelijk de verlossende bel te bereiken. En, geloof het of niet, maar ze halen met die tractortjes een heel behoorlijke snelheid. Dat achteruit parkeren levert nog wel wat probleempjes op, maar er zijn helpende handen aanwezig om alles en vooral de tractoren, in goede banen te leiden. De hulpdiensten zijn paraat voor eventuele calamiteiten, maar die hoeven niet in actie te komen. Ik ben benieuwd hoe dat straks gaat bij de veel snellere skelters en vooral bij de coureurs waarvan ik sommigen best in staat acht om te willen winnen ten koste van alles. En dan ‘giet it need’, dan vliegen de vonken eraf en worden er risico’s genomen. Maar de baancommissarissen, allen in keurig oranje outfits, het is per slot van rekening Koningsdag nietwaar, houden de zaak strak in de gaten en de hand.
skelters
Als de tractoren zijn weggesleept, qua organisatie doet het mij wel een beetje denken aan de befaamde Sumarder autocross van tweede Pinksterdag, is het tijd voor wat de spreekstalmeester destijds in Garyp, Henk Koonstra, ‘de grutte jonges mee de snelle weenen’ placht te noemen. Dat gaat er ‘rûch om en ta’, dit zijn meiden en jongens die een rijstijl hebben die past bij hun leeftijd. Je zou zeggen, typisch iets voor jongens, maar onderschat die meiden niet, die kunnen er ook wat van. En dus worden de klinkers van het parkeerterrein af en toe geteisterd door slippende en piepende banden en gaat er zo nu en dan een ‘garagedeur’ naar de filistijnen. Hier blijkt overigens wel dat jongens beter achteruit kunnen parkeren dan meiden, het is een beeld dat bij ons thuis met de regelmaat van een Zwitsers uurwerk wordt bevestigd. Onze garage heeft aan beide kanten een speling van slechts tien centimeter. Vandaar dat wij een klein autootje hebben… Maar snel gaat het, de race wacht op niemand en zelfs de bel wordt niet alleen geluid, maar ook niet gespaard. Af en toe komt een finishende skelter zo laat tot stilstand, tegen de paal om precies te zijn, dat de bel zichzelf al heeft geluid… Het hoort er allemaal bij, bij de superspannende skelterrace die wonder boven wonder onder droge omstandigheden kan worden afgewerkt, pas als de laatste finale is beslist, begint het zachtjes te spetteren. Er zit iemand in dat Oranje Comité die exceptioneel goede banden heeft met de weergoden, met name Pluvius. Vorig jaar met het dorpsfeest was het van het zelfde laken een pak. ‘De hiele wike striemin waar, mar de trije feestdagen wie it einepike waar’. ‘Wêr dogge se it fan’, zou wijlen mijn grote vriend H.P. Rozema zeggen. Hoe dan ook, het is een uitermate attractief evenement waaraan het publiek minstens zoveel ‘nocht en wille’ ontleent als de coureurs. En voor een fotograaf is het ‘gefundenes Fressen’, met andere woorden, de fotomomenten worden hem op een presenteerblaadje aangereikt, het ene na het andere. Het ‘vervelende’ is alleen dat ik ’s avonds heel wat tijd nodig heb om van al die plaatjes een uitsnede te maken, ze zijn bijna allemaal wel geschikt. De prijsuitreiking laat ik voor wat het is, die is binnen in de Kamp en daar is het ‘smoardrok’, omdat iedereen naar binnen vlucht als het serieus begint te regenen.
Binne Kramer
{gallery}Syta/skelter1518{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
