SUMAR - De organisatoren van de GPS speurtocht in Sumar waren helemaal 'dressed to the occasion' op deze Koningsdag. Helemaal in het oranje, het zijn leden van de Oranje Vereniging. Ze hoefden dus eigenlijk alleen maar hun 'dagelijkse jacks' aan te trekken voor de viering van Koningsdag in Sumar. De rommelmarkt was al afgelast vanwege het weer en de bijbehorende geringe belangstelling, maar de speurtocht-per-telefoon trof het niet eens slecht met datzelfde weer. Meestentijds droog, geloof het of niet!
Met dank aan Pluvius en Aeolus
Wij denken hier in Fryslân wel eens dat we het weer te danken/wijten hebben aan Piet Paulusma, maar die heeft dat vermogen niet, al zou hij waarschijnlijk best graag willen. Nee, voor het weer moeten we bij de beide weledele heren Pluvius en Aeolus zijn, de goden van respectievelijk de regen en de wind. Als die een beetje meewerken profiteren alle buitenevenementen daarvan, 'ha se in min sin', dan kan de jas aan en kan de paraplu mee. Op de ochtend van deze Koningsdag editie 2019 leek het allemaal niet zo florissant wat het weer betreft, het was koud, nou laten we het houden op kil, het regende af en toe behoorlijk en het waaide stevig. Geen ideaal weer voor buitenactiviteiten en de rommelmarkt in Sumar viel al eerder ten offer aan het 'minne waar'. Maar hoe was dat met de GPS-speurtocht 's middags? Nou, dat viel eigenlijk alleszins mee, in wâldfrysk: 'dat hie wol minder kinnen'. Een impressie.
GPS?
Ik heb in dorpskrant De Koekoek gelezen dat de Koningsdag in Sumar op gepaste wijze gaat worden gevierd en voor de gelegenheid heeft de organisatie een nieuw soort speurtocht uit de hoge hoed getoverd. Een GPS-speurtocht om precies te zijn. GPS staat voor Global Positioning System als ik het goed heb, daarmee kun je je positie bepalen met je smartphone. Die heb ik niet, ook nog niet gemist trouwens, en dus vraag ik aan de organisatie om mij even in kort bestek uit te leggen hoe een en ander in z'n werk gaat. Dat gebeurt en ik begrijp dat de deelnemers, merendeels groepjes met een bandbreedte van twee tot een man/vrouw/kind of zes, zeven, naar een paar vaste punten worden geleid en daar wachten hen verschillende opdrachten. Nee, ze hoeven deze keer niet over sloten te zweven of andere halsbrekende toeren uit te halen. Het zijn, wat in de zeventiger jaren 'ludieke' activiteiten heetten. Ik ben benieuwd, ook al gezien de samenstelling van de deelnemende groepen. Daar zijn nogal wat jonge kinderen bij en daar moet je toch een beetje voorzichtig mee zijn. Maar dat hebben ze bij de organisatie goed begrepen, het is allemaal te doen en de hulpdiensten hoeven er niet aan te pas te komen.
monument
De eerste stop is bij wat in Sumar 'it monumint' heet, het beeld van it Bintsje, de aardappel die ooit werd 'uitgevonden' door master Cornelis de Vries. De aardappel die door vrijwel heel Nederland werd gegeten, behalve in Sumar... Het enige dat we er ooit aan hebben overgehouden is de naam van de vroegere openbare school, de Master de Vriesskoalle. De schoolkrant heette it Bintsje en boze tongen beweerden destijds dat ik daar 'hoofd der school' werd, niet vanwege mijn pedagogisch/didactische kwaliteiten, maar vanwege mijn voornaam en die van mijn toenmalige hond... Ik parkeer mijn UP strikt illegaal vlak naast het fietspad, zo dicht mogelijk bij het monument en meld mij bij de beide spelleiders die wachten op de dingen die komen gaan. Dat wachten duurt niet lang, want al gauw meldt zich de eerste groep. De kleinst mogelijke groep, bestaande uit een man en vrouw, al had jongen en meisje ook gekund. Het zijn Sumarders, maar om eerlijk te zijn heb ik beiden nog nooit ontmoet. Als opdracht moeten ze een aantal Koningsdag-attributen aantrekken/opzetten en vervolgens op het monument plaatsnemen alwaar een foto wordt gemaakt. Geen opdracht waar bloed uit vloeit, maar dat is ook duidelijk niet de bedoeling. De beide deelnemers gaan nadat ze nieuwe gegevens hebben meegekregen verder, wij wachten op de volgende groepen. Dat duurt even, maar dit is een grotere groep met kinderen. Die beklimmen uiteraard het monument helemaal tot aan boven aan toe. Scherven of ander onheil levert dat niet op, dit monument staat als een huis. Er volgens in vrij kort bestek nog een paar groepen, maar ik wil ook even verder kijken en dus rij ik naar het trapveldje, u weet wel, zo'n Cruyff Court. Het zal u niet verwonderen dat de groepen daar hun voetbalkwaliteiten onder bewijs dienen te stellen, kwaliteiten die logischerwijze nogal uiteen lopen, van 'se kinne wol in baltsje sjitte' tot 'dizze kin de bal gjin meter foarút skoppe'. Maar ook hier doet de Olympische gedachte opgeld, dus: 'deelnemen is belangrijker dan winnen'. Trouwens, wat het wedstrijdelement precies behelst bij deze speurtocht ben ik nog niet gewaar geworden, misschien is het er helemaal niet en is het allemaal puur recreatief. Past natuurlijk ook prima bij zo'n feestelijke dag als deze. Ik maak onderweg de nodige foto's en onderwerpen daarvoor zijn er in overvloed. Spelletjes en kinderen doen het altijd goed en de meeste plaatjes kan ik vanuit het raam van mijn auto maken, gemak dient de mens(ch) nietwaar. De beide andere pleisterplaatsen zijn Korenmolen De Hoop en de vernieuwde ijsbaan. Daar staat Klaas met ranja als ik het goed zie en hoewel het niet echt 'toarstich waar' is, gaat zo'n bekertje ranja er altijd in natuurlijk. De stemming bij de groepen is prima, dat kan ik zien en horen, vooral de kinderen 'fermeitsje harren ta de teannen út'. Voor de allerkleinsten is het een behoorlijke tippel, maar bij opkomende vermoeidheid bieden de meer of minder brede schouders van heit of 'grutte broer' soelaas. Ik kom er niet achter wat de opdracht bij de molen is, maar zo'n monument mag natuurlijk in zo'n speurtocht niet ontbreken. Als ik weer terug ben bij het dorpshuis merk ik tot mijn verbazing dat ik al bijna anderhalf uur op weg ben. En dan te beseffen dat de laatste groepen dan pas op weg gaan. Die zijn nog wel even bezig en als ik vijf minuten later thuis ben, klettert een fikse regenbui op het campingdak van mijn garage. Campingdak, want er ligt een groot oranje zeil over dat dak. Nee, niet vanwege onze vermeende monarchistische sympathieën, maar omdat er gisteren 'mannen-in-blauwe- pakken' zijn geweest die de oude asbestplaten eraf hebben gehaald. Een heel 'ochheden' met geel lint rondom en een heuse inspecteur die kwam kijken of alles wel volgens de protocollen gebeurde. Maar we wonen nu eenmaal in Nederland, een land met een Koningsdag en met protocollen.
Binne Kramer
{gallery}Syta/zoek28419{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
