SUMAR - Een revue maken, schrijven dus en er passende muziek bij zoeken, is echt een ‘heikarwei’, een proces waar een hoop tijd en inspiratie in gaat zitten. Er was ooit iemand die het als volgt benoemde: ‘het is 90 procent transpiratie en 10 procent inspiratie’ en dat zou best eens kunnen. Maar blijkbaar wonen er in Sumar mensen die dat ondanks al die transpiratie willen en vooral ook kúnnen doen. Zoals bleek uit 'Galmjende Lûden', een revue over de geschiedenis van Sumar, maar dan met vele knipogen.
revue
Een revue die gebaseerd was op historische feiten en figuren, maar dan in een setting die naast historisch, ook en vooral hilarisch was, dat hadden de beide schrijvers Wytske van der Pol en Els Havinga knap gedaan. En bovendien hadden ze bij elke scene passende muziek gezocht en middels een verrassend goed zingend koor ondersteunde die muziek de zeggingskracht van het toneelspel. De revue was een prachtig historisch overzicht van de geschiedenis van Sumar.
waar ging het over
Het ging uiteraard over Sumar, dat meteen werd neergezet in de opning als ‘it wie neat, is neat en sil noait wat wurde’, door een paar pubers, Chantal en Anouk, die midden in de nacht tot afgrijzen van hun moeder op ‘strjitte omhingje’. Ze vinden, geheel in puberstijl, dat de zaak moet worden opgeschud. Ze hebben het nog niet gezegd, of de kerkklok begjin ‘out of the blue’ te luiden: ‘hiel Sumar in rep en roer’, want wat is er aan de hand. En dat is de opmaat naar een aantal scenes, hoofdstukken uit een geschiedenisboek. Geen saaie opsomming wat er in die geschiedenis van Sumar zich allemaal heeft afgespeeld, maar een even krachtige als hilarische verbeelding van hoogte- en dieptepunten uit die dorpshistorie. Knap geschreven, knap op muziek gezet, knap uitgevoerd door een grote groep dorpsgenoten die blijkbaar plotseling allemaal kunnen acteren en zingen. Groot voordeel: alle spelers hadden een head set, zo’n klein microfoontje, waardoor de verstaanbaarheid met sprongen verbeterde. En het koor werd ondersteund door een professioneel klinkende combo vanuit de coulissen. Voeg daarbij de perfecte belichting en je hebt al aan een aantal cruciale voorwaarden voor een succesvolle opvoering voldaan. Het geheel deed qua ambiance en sfeer mij denken aan een paar jaar geleden, toen Sumar meedeed aan ‘Doch it foar dyn doarp’ een serie over Fryske doarpen die mochten laten zien waartoe ze op een heel breed cultureel terrein in staat waren. Dat heb ik toen een ‘boppeslach’ genoemd en eigenlijk was deze revue net zo’n bijzondere prestatie.
nozems, schoolmeesters en hitsige nonnen
Want wat kregen we niet allemaal te zien en te horen? Ik citeer het programmablaadje: rendierjagers, noazems, nonnen, Bommen Berend, Frânske soldaten, Knilles Wytses, dominee Noordmans, Piter Poes, master Folkerts, master de Vries en noch folle mear Sumarders dy’t ús doarp ryk wie en noch is’. Je zou het niet meteen verwachten in een dorpsrevue, maar er zat zelfs een heuse seksscene in. American style, dat wel, onder, in dit geval achter, de wollen deken dus en dus ‘sjogge jo neat’, maar alleen de suggestie was al even opzienbarend als hilarisch. De muziek en de tekst waren gebaseerd op de Cornelis Vreeswijk-song over de nozem, een rol van Henk de Jong en de non, gespeeld door Marijke Hoekstra, die als een blok voor elkaar vielen, ook nog letterlijk. Ik heb zelden een vrouw zo professioneel zien lonken, ‘zij kon het lonken niet laten’, zou Wim Sonneveld ooit zingen, nou deze Marijke kon er ook wat van. Een zeldzaam talent, kijkt u vooral even naar de bijbehorende foto. En wat te denken van Ids Krol als Franse dokter die de toelating van soldaten voor het leger van Napoleon moest regelen: kostelijk! En Alle Hoekstra als dominee Noordmans en later master Folkerts. Wat een talent, maar eigenlijk wisten we dat al.
Thomashuis
Een van de leukste vondsten wat mij betreft, waren de filmbeelden die werden geprojecteerd met een beamer en waarin onder andere de bewoners van het Thomashuis in Sumar figureerden, waaronder: Els, Geke, Jan, Nico, Tineke, Michiel, Hendrika , Menno, Aukje, Elmar en Jochem. Echt een gouden idee en naadloos passend in het thema van deze revue: ‘wy dogge it mei syn allen’. Ik heb om practische redenen de generale repetitie gezien, dan is het immers niet erg dat je zo nu en dan heen en weer loopt, en dat betekent dat ik de reacties van het publiek dezelfde avond niet heb kunnen peilen. Maar navraag leerde dat het een groot succes was geweest, ik had er ook geen moment aan getwijfeld. Jammer vind ik het altijd dat zoiets meestal maar eenmalig is, met andere woorden: zoveel moeite gedaan, zoveel energie en tijd in gestoken en dan is het na één keer alweer voorbij. Maar de speciale revuekommisje bestaande uit Ale Dijkstra, Greta Hoekstra, Durk Douwes, Wytske van der Pol en Jouke Hoekstra, hij fungeerde als regisseur en dat was bij zo’n heterogene samenstelling van de crew bepaald geen sinecure, kan en zal ook tevreden zijn. Ze hebben gezorgd voor een geweldige avond waarover in het dorp nog lang zal worden nagepraat. Het zou zonde zijn dat we, zeg maar ze, nog eens honderd jaar zouden moeten wachten op een volgende revue, waarin overigens deze editie zonder meer een rol zou spelen, zeker weten. Oh ja, in een film, maar ook in een musical en dus ook in een revue is de slotact tevens een van de hoogtepunten. Dat was ook in ‘Galmjende lûden’ het geval. In die slotscene speelde de kerkklok een bepalende rol. Met muziek van de André van Duin-hit, u weet wel, waarin af en toe al of niet op tijd gebimd en gebamd wordt, werd het een hilarisch gebeuren onder de titel ‘der wie ris in koster’. Een passend slotaccoord van een uitermate geslaagde revue.
Binne Kramer
{gallery}Syta/feest18619{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
