SUMAR - Heel Sumar was donderdagochtend komen kijken naar de traditionele 'optocht van versierde wagens die zoals gebruikelijk het begin van een driedaags dorpsfeest markeert. deze keer ging het om en over strips, een onderwerp waarop de straten- en dorpenteams hun fantasie volledig konden uitleven. En dat leverde een uiterst gevarieerde en bonte stoet op die door Sumar en omstreken trok en die veel bewondering oogstte van de fraaie vondsten en de creatieve oplossingen die men had bedacht.
Strips, mooier opdracht is er niet
De optocht die het begin markeert van het drie, eigenlijk drieënhalve daagse tweejaarlijkse dorpsfeest, kent al sinds jaar en dag een thema. Met andere woorden, er is een centraal onderwerp dat als ‘leitmotiv’ dient voor de versierde wagens en andere deelnemers. Dit jaar was dat ‘strips’ en dat is natuurlijk op voorhand ‘gefundenes Fressen’ voor de stratenteams die zich aanmelden als deelnemer. Want tussen pakweg Donald Duck en Lucky Luke bestaat er een rijk geschakeerde serie strips die vrijwel iedereen kent. Want de herkenbaarheid speelt bij een dergelijk onderwerp een belangrijke rol. Want een strip als Guust zou prachtige bedenksels opleveren, maar een heleboel mensen kennen die strip niet, jammer, want het is, maar dat is persoonlijk, een van de mooiste. Maar er blijven natuurlijk genoeg over en ik moet zeggen dat de deelnemende straten en buurtverenigingen bijzonder hun best hebben gedaan, zoals we dat overigens hier in Sumar ook wel gewend zijn. In deze aanhef heb ik gezegd dat het dorpsfeest hiermee van start ging, maar dat is niet helemaal waar, want op de woensdagavond is er al het inmiddels ook al een beetje traditonele volleybaltoernooi, nu niet op het ‘strand’ tussen kerk en kroeg, letterlijk, maar op het gras van het sportveld achter De Kamp. Daar kom ik in een apart verhaaltje nog op terug. Terug naar de optocht dus.
‘droech mei in spatsje rein’Dat is zo’n beetje de weersvoorspelling voor deze donderdag, de eerste volledige dag van het dorpsfeest 2019 en dat betekent in de praktijk ‘dat we het niet droog zullen houden’. Maar als ik tegen half negen richting Vigevenoweg rijd is het droog en zo nu en dan schijnt zelfs de zon. Niet al te uitbundig, maar toch. De eerste ‘versierde wagens’ hebben zich inmiddels al gemeld en de eerste foto’s zijn snel gemaakt. Alles staat nu nog stil en dus kun je er omheen lopen, want soms moet je ook de andere zijkant bekijken om een goede indruk te krijgen. Half Sumar is al aanwezig als publiek en als morele ondersteuning, met name van die wagens waarop kinderen zitten en dat zijn in principe de meeste. Ik krijg weer eens een inkijkje in het creatieve arsenaal van dit dorp en net zoals wel vaker verbaas ik mij over het grote ‘ferskaat’ aan ideeën. Een gevoel van ‘hoe betinke se it en hoe krije se it foar elkaar’, want er zijn wagens bij die een enorme voorbereidingstijd hebben gevergd. Ik zie Kuifje in Afrika met een enorm vergroot voorblad als blikvanger en dan de beroemde oldtimer die van die voorpagina lijkt af te rijden, schitterend gedaan. Ik zit te denken dat je eigenlijk best een keer een ‘staande optocht’ zou kunnen organiseren. Dus niet rijdend door het hele dorp met omstreken, maar op een centrale plaats in Sumar, rondom het speelterrein bijvoorbeeld, zodat iedereen er om heen kan lopen om alles goed te bekijken. Ik weet niet of het mogelijk is, maar het zou een idee zijn. Nu moet je eigenlijk de optocht minstens twee keer voorbij laten komen, een keer links, een keer rechts. Maar voor de sociale contacten is dat misschien wel zo leuk. Maar om die reden van de totale zichtbaarheid ben ik vroeg gekomen om de foto’s te maken die ik graag wil hebben. En dat zijn ‘in pear’, met andere woorden, als je niet oppast loopt je opslaagkaart in no time vol, terwijl daar toch heel wat plaatjes op kunnen. Kuifje dus, maar ook de onvermijdelijke Donald Duck, de Smurfen, Lucky Luke, natuurlijk Asterix en Obelix, de Flintstones, Jungle Book, Suske en Wiske, Jan Jans en de kinderen, De Zware Jongens, Batman, Rooie Oortjes, of dat een strip is weet ik trouwens niet, misschien is er een gedeelte achter strip weggevallen…, De Fryske Hippies, Buurman en Buurman en natuurlijk wat bij het omsittend laach de Botox-ploeg werd genoemd, als u de bijbehorende foto’s bekijkt zult u begrijpen van waar die groepen fietsende vrouwen aan hun ludieke naamgeving zijn gekomen.
pech
Dan is het negen uur en eigenlijk zou de karavaan nu in beweging moeten komen, maar het blijft allemaal stilstaan. Wat is er aan de hand? Lekke band van een van de wagens en dus wachten. Maar gelukkig werkt niet iedereen in dit dorp achter een pc in een kantoor, en dus ligt er binnen no time iemand in een blauwe overall met een bahcosleutel half onder het pechgeval en wordt de wagen snel ‘gedepanneerd’, zoals de Vlamingen dat zo mooi zeggen. We kunnen verder. Ik heb naar mijn gevoel nog lang niet alles gezien en dus zoek ik een volgende stek. En daarna nog een andere, nu buiten het dorp op de Harstewei ter hoogte van het Thomashuis. Saillant detail: ik moet een tijdje achter de hele stoet aanrijden en dat betekent dus achter de laatste praalwagen. En dat is ‘toevallig’ die met die door onze lieve heer uitstekend, je mag ook zeggen overdadig, bedeelde jongedame op de achterkant van die wagen. Het commentaar vanaf de zijkant laat zich raden. “Hast wol it goede plakje útsocht sjoch ik wol.”
bui
Het is en wij zijn tot nu toe droog gebleven, maar blijkbaar hebben we ons krediet opgesoupeerd, want het is inmiddels gaan regenen, het zal dat ‘spatsje rein’ zijn dat ons beloofd is. Nou spatsje? Het is een forse plensbui en ik heb medelijden met al die kinderen op de versierde wagens. Maar daar hebben ze blijkbaar een plan B bedacht, want er is regenkleding aan boord voor noodgevallen. En dat levert weer heel andere, soms hilarische beelden op. Wat dacht u van ‘de kleine negertjes in het Kuifje verhaal’, die zijn nu keurig verpakt in wel erg eigentijdse plastic tegenponcho’s. Voor de goede orde: de term ‘negertjes’ mocht toen Hergé dit verhaal schreef nog. Ik zie nogmaals de hele stoet voorbij komen en de schade die de overvloedig neerplenzende regen heeft aangericht lijkt mee te vallen. Alle Hoekstra, hij woont hier, is met een deel van zijn buren naast mij komen staan en ik vraag hem, hem is immers een behoorlijke mate van inventiviteit en creativiteit niet vreemd, wat hij de mooiste creatie vond. Maar daar komt hij niet uit, ik ook niet trouwens. Want waar kijk je naar? Naar de inventiviteit van de makers, naar de technische uitvoering, naar de moeilijkheidsgraad, naar de detaillering of zuiver naar de creativiteit, naar de interpretatie van het onderwerp en naar al die andere aspecten die je zou kunnen beoordelen. Eigenlijk, vinden Alle en ik dat je eigenlijk iedereen een prijs zou moeten geven, als je tenminste een prijzensysteem wilt gebruiken. Iedereen heeft zijn stinkende best gedaan, heeft er een boel tijd in gestopt en heeft er mede voor gezorgd dat het een prachtige optocht is geworden. Ik zou niet graag in de jury zitten!
Binne Kramer
{gallery}Syta/tocht10919{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
