SUMAR - 'It bêste foar it lêst'. Met andere woorden, na ik weet niet hoeveel steden en dorpen met een succesvol bezoek te hebben vereerd, zijn Sinterklaas en Zwarte Piet nu ook in Sumar gearriveerd onder het bekende motto: ‘wy bewarje it bêste foar it lêst’. En die aankomst speelde zich af op het plein voor dorpshuis De Kamp, waar een grote schare kinderen en het bijbehorende ‘omsittend laach’, bestaande uit heiten en memmen, pake's en beppe's zich had verzameld voor de ‘blijde incomste’.
‘Een goede Piet komt nooit alleen’, zou de titel van dit verhaal hebben kunnen zijn, immers er is altijd wel wat aan de hand met die ZZP’ers die Sinterklaas de helpende hand toesteken in het bezorgen van al die pakjes. Bij ons aan de deur komt regelmatig zo’n bestelbusje en een daarvan heeft wel een heel creatieve naam, dat bedrijf heet ‘Red je pakketje’. Nou, zaterdag was het kwestie van ‘wie ziet Piet’. Piet, in feite beide Pieten, was ‘it spoar bjuster’, ze kwamen niet samen met de Goedheiligman aan bij De Kamp, maar ze waren ‘weg, foetsie, onder de radar, mistig’ zeiden wij vroeger in dienst. Maar het begon zó.
‘Hij komt, hij komt’
Ik meld mij om een uur of één bij het dorpshuis, hier zal het allemaal plaatsvinden, te weten de aankomst van Sinterklaas, ‘altyd in hiel ochheden’, een feest voor alle kinderen en daarmee ook voor alle ouders en grootouders. Het is prachtig weer en dat is maar goed ook, want De Kamp is nog hermetisch afgesloten, op slot dus en daarom is het wachten op iemand met een sleutel. Die komt en dan is er de warmte van de kantine en de hete koffie en bovendien lichten ze me even in over het programma, met andere woorden: wat gaat er gebeuren. Want de aankomst van S.te M. zoals wij de goede Sint op school plachten te noemen, is altijd, ook een traditie, omgeven door stunts en mysteries. Vorig jaar was Piet verdwaald en op het dak terecht gekomen, en moest de brandweer er aan te pas komen om de Paniek-Piet van het dak te plukken. Wat zou er deze keer misgaan, maar eigenlijk had ik het kunnen weten. Als er tegenwoordig iets fout loopt is het steevast, inderdaad, de communicatie waar het aanschort. Ten CC zong het ooit: ‘communication is the problem to your answer’ en het klopt nog steeds. Als het tegen half twee loopt ga ik alvast even buiten kijken en daar is het plein voor het dorpshuis inmiddels al behoorlijk gevuld met kinderen en hun ouders/grootouders. De kinderen zijn, vooral de kleinsten onder hen, merendeels kleurrijk verkleed, voer voor fotografen dus. Een schitterend schouwspel, die kleine kinderen die met grote ogen het ‘Durcheinander’ gadeslaan. Ook de tweeling die ik vorig jaar ook al heb gezien is er weer, Renske en Femke als ik het goed onthouden heb, werkelijk plaatjes van kinderen met die kleurrijke pakjes aan en die Zwarte Piet mutsjes met prominent hun naam erop. Ondertussen is spreekstalmeester annex presentatrice Tineke Doorenbos druk in de weer om de kindren aan de praat te krijgen, liedjes met ze te zingen en sommigen gerust te stellen, een rol die ze met verve vervult, de kinderen hangen aan haar lippen. Maar wie we missen zijn in feite de hoofdrolspelers van dit gebeuren, Sint en zijn Pieten. ‘Wêr bliuwe se no’. Met z’n allen roepen helpt misschien, maar ook dat, hoewel met overgave uitgevoerd, ‘docht gjin fertuten’. Maar dan, ‘out of the blue’ dit keer letterlijk, klinkt een kreet: “Se komme deroan”. En jawel, daar komt een witte bus het parkeerterrein voor De Kamp opgereden: “Dat moatte se wêze!” En ja, hoor: de bus stopt, de deur gaat open en daar is hij dan: Sinterklaas! Hij wordt naar voren geleid door een schare kinderen en ondertussen praat hij honderd uit met de meest drieste van hen en bij Tineke Dorenbos aangekomen neemt hij ruim de tijd om handjes te geven, aaien over de bol te geven en alvast een geïmproviseerde aubade in ontvangst te nemen. De stoomboot komt voorbij, en alle andere evergreens van het Sinterklaas repertoire. Maar één prangende vraag blijft boven deze welkomstceremonie hangen: waar zijn toch de Pieten, want een sinterklaasfeest zonder Pieten is zoiets als Veronica Inside zonder Johan Derksen. Als zo ongeveer iedereen is verwelkomd gaat de hele optocht naar binnen, naar de grote zaal van De Kamp en als alle kinderen en het omsittend laach een plekje hebben gevonden installeert Tineke de Sint op een keurige stoel ‘voor het front der troepen’. Maar nog altijd is er geen spoor van de heren Z.P. Tineke zit natuurlijk in het complot en toevallig zie ik haar een klein schopje geven tegen de luiken in het podium. Ha, een geheim teken! En jawel hoor, er klinkt gestommel in de kelder achter die luiken. En dan, dan vallen de luiken open en openbaren zich twee Zwarte Pieten als een soort dubbele Deus ex Machina. Iedereen is opgelucht en blij, want nu kan het feest pas echt beginnen. En een feest is het en blijft het, zo’n intocht van Sinterklaas en zijn Pieten. En gelooft u mij, het bleef waarschijnlijk nog lang onrustig in en rond De Kamp. Ik ben er geen getuige van, het is zaterdagmiddag en dus mijn drukste middag vanwege mijn bedrage aan het sportkatern van Kanaal 30.
Binne Kramer {gallery}Hilda/sinterklaassumar{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
