SUMAR. 'It binne barre tiden', oftewel: 'het zijn moeilijk tijden'. Voor vrijwel iedereen uiteraard, maar ik kan alleen voor mijzelf spreken. Ik heb er nu, zaterdagavond, net een sportdag opzitten waarin ik niets heb gedaan. Niets heb kunnen doen, want alle sportevenementen waren afgelast, ik hoef u de reden niet nogmaals te vertellen. Zo'n 'werkloze' dag doet je alleen maar meer beseffen dat je dit 'werk' eigenlijk niet kunt en niet wilt missen, het is een deel van je leven geworden.
Dingen waar je van houdt
Ik heb u nog niet zo lang geleden al eens proberen uit te leggen hoe jammer ik het vind dat er zondagmiddag geen voetbal meer is op het hoofdveld van het Koningsland in Burgum. Dat was dat fusieverhaal over mijn dilemma wat ik op zondagmiddag zou moeten doen: de spagaat tussen kerk en kroeg. Nu, met die vermaledijde corona crisis is er zelfs geen spagaat meer, ik heb geen keus, ik moet thuisblijven en zelfs daar is er niets meer om naar uit te kijken waar het gaat om sportwedstrijden. Het voorjaar is het seizoen van de wielerklassiekers, ik kijk er elk jaar naar uit. Bij ons thuis wordt met het nodige verlangen uitgekeken naar de eerste Vlaamse klassieker, De Omloop Het Volk. Het is eigenlijk tegenwoordig de Omloop Het Nieuwsblad, maar ik vind Het Volk, dat is een Vlaamse krant, veel mooier passen bij zo'n toch ietwat rauwe wielerklassieker: slecht weer, kou, waaiers, valpartijen en dan natuurlijk aan elkaar gepraat door het illustere duo José de Cauwer en Michel Wuyts. Alleen al de samenspraak tussen die beide is voor mij als zalf op een schrijnende wonde, de wonde van een lange donkere en koude winter. Ik heb gisteravond gekeken naar een wedstrijd tussen twee ploegen zonder publiek: niet om aan te gluren, zou René van der Gijp het omschrijven. Sfeerloos en inderdaad, niet om aan te kijken.
Maar om even terug te komen op mijn zaterdag, een normale zaterdag zeg maar. Het eerste wat ik doe als ik opsta is uit het raam kijken hoe het weer is. Vanochtend was het helder, maar koud, dat kon je zien, het grasveld voor ons huis aan het Mounepaed was bedekt met een laagje rijp. Maar het beloofde een mooie dag te worden en dat werd het ook. Maar toen besefte ik meteen dat ik deze dag niets te doen zou hebben, geen voetbal, geen korfbal, geen basketbal eigenlijk helemaal niks dus. Ik heb geen aanleg voor depressiviteit, maar hier werd ik toch wel even somber van. Normaal zou ik het programma dat ik altijd op vrijdagavond maak erbij pakken om te kijken waar ik deze ochtend naartoe zou gaan. Niet 'moeten', ik bepaal zelf mijn programma, dat heb ik toen ik bij RTVKanaal 30 kwam 'werken' meteen bedongen: ik bepaal zelf waar ik heen ga. Deze ochtend stond een jeugdwedstrijd tussen Hardegarijp en Blauw Wit uit Leeuwarden op het programma. Collega Jan Kamminga had mij getipt, gestrikt is misschien een juistere weergave van zaken, om te komen. Het was niet zozeer, aldus Jan, de wedstrijd of de beide ploegen, maar wel de identiteit van de scheidsrechter van dienst. Dat was niemand minder dan wethouder Andries Bouwman van de gemeente Tytsjerksteradiel. Hij zou als fluitist optreden in het kader van Heel Holland Doet, waarbij mensen zich inzetten voor een speciale klus. Zo heb ik ooit ook al burgemeester Jeroen Gebben aan het werk gezien op ditzelfde voetbalveld, evenals toenmalig burgemeester Eric ter Keurs en wethouder Houkje Rijpstra. Jan Kamminga maakt er altijd een hele happening van met voor ons in ieder geval koffie met oranjekoek. Maar nee, ik moet het deze ochtend doen met een, overigens uitstekende cappuccino bij De Pleats. 's Middags had ik de onvervalste derby tussen Suameer en Suwâld op het programma staan. Ook echt een wedstrijd om me op te verheugen, duels tussen deze beide ploegen zijn eigenlijk altijd spannend, soms hectisch en in ieder geval attractief. En dat geldt ook voor de verhalen van het 'omsittend laach', hun totaal verschillende zienswijze aangaande het vertoonde spel en de daarbij behorende boordeling van de fluitist van dienst, wie dat dan ook is. Met andere woorden: een typische voetbalsfeer gekruid met een melange aan op- en vooral aanmerkingen. Heerlijk! Maar helaas, vanmiddag niets van dat alles, ik moet me behelpen met twee gelukkig volumineuze zaterdagkranten en in mijn kast staan nog tal van boeken die ik gekregen heb met Sinterklaas en op mijn verjaardag. Boeken waar ik nog niet echt aan toe ben gekomen. En 's avonds had ik naar een korfbalwedstrijd zullen gaan, naar De Wâlden tegen Apeldoorn als ik het goed heb.
Ook altijd leuk, volle bak merendeels daar in sporthal De Hege Wâlden in Oentsjerk en dat betekent sfeer, helaas in de pauze ook veel te luide muziek, maar er gebeurt altijd van alles. Ik ben redelijk ingevoerd in het korfbalwereldje en dat betekent dat er veel oude bekenden even langskomen die ik soms in jaren niet heb gezien. Maar ik zal het vanavond moeten doen met een, overigens erg gezellige 'chesterfieldsessie', met andere woorden, een avondje op de bank samen met mijn echtgenote, die gelukkig ook van sport houdt. Maar vanavond mis ik het heel speciale gevoel van een rozig hoofd vanwege het feit dat ik de hele dag buiten heb gezeten. En ik mis ook het plezier van het uitzoeken van de foto's die ik gemaakt heb, de tevredenheid als er een aantal van die foto's goed genoeg zijn om ze bij mijn verhalen te zetten. Ik hoop dat deze ellende, bij dieren zou je het 'ophokplicht' noemen, niet al te lang duurt. We missen sowieso al Milaan San Remo, de Ronde van Vlaanderen, wie weet de Giro d'Italia en hoe zou het komen met het EK voetbal en Olympische Spelen in Japan. Ik moet er niet aan denken. En dan heb ik het alleen nog maar over sport, volgens een van de vorige pausen 'het meest belangrijke van alle onbelangrijke dingen in het leven'. Waar ik eigenlijk op deze 'ferlerne sneontemiddei' heel erg naar uitkijk is het jaarlijkse skûtsjesilen. Dat begint elk jaar in Grou en eindigt in Sneek. en daar komt dan nog eens een wat kortere serie van het IFKS achteraan. En natuurlijk naar de Profronde van en in Surhuisterveen, eind juli is dat meestal. Daar laten de matadoren van de Tour de France zich met alle egards omringen en in het zonnetje zetten, als dat tenminste schijnt. Ook altijd een evenement waar ik naar uitkijk.
En natuurlijk, ik weet nog niet precies wanneer dat zal plaatsvinden, naar de opening van de Nije Westermar, de nieuwe sporthal in Burgum. Dat moet een juweeltje worden als de voortekenen niet bedriegen. En aan het einde van dit jaar, zo rond de kerstdagen, zou er eigenlijk weer een zaalvoetbaltoernooi kunnen komen, ook altijd een hoogtepunt in de sportagenda van deze gemeente. Drie avonden volle bak, wedstrijden op het scherp van de snede en voor de toeschouwers betekent dat 'op het puntje van de stoel'. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Sportverslaggever annex fotograaf zijn is een uiterst boeiend vak, of je nu professional bent dan wel amateur. Misschien is dat laatste nog wel zo leuk, vanwege de vrije keuze die je hebt.
Bij dit verhaal dus geen actuele foto's zoals u zult begrijpen, maar ik heb even in mijn archief gekeken en daar zaten wel 'een paar' leuke bij. Toch nog een klein beetje plezier, voor mij om ze te zoeken en vinden, voor u om er naar te kijken.
Binne Kramer
{gallery}Luc/2020/barretiden{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
