SUMAR. Als iemand u een verhaal vertelt kan het maar zo dat hij erachteraan zegt 'stjerrende wier'. Die uitdrukking dient dan om zijn toehoorder te overtuigen van het hoge waarheidsgehalte van zijn verhaal. Maar diezelfde toehoorder heeft daardoor allang in de gaten dat er hij dit verhaal met de nodige korrels JOZO moet nuttigen. Maar ze zijn vaak te mooi, al of niet helemaal waar, of helemaal niet waar, om ze niet te vertellen. In Actief stond ooit een rubriek 'sportiefjes'. Het was de meest gelezen rubriek...Stjerrende wier
Als je met enige regelmaat, die is op dit moment trouwens ‘even’ weg, bij sportwedstrijden en andere evenementen komt, beleef je eigenlijk van alles. Natuurlijk kom je in feite voor de wedstrijd of het evenement om er foto’s van te maken en een verslag, maar buiten die verslaglegging gebeurt er ook van alles, is er veel humor te zien en te horen. Nu we daar met z’n allen even de tijd en de gelegenheid voor hebben, is dit een goed moment om u even een paar van die voorvallen te vertellen. Het is een greep uit een lange lijst met opmerkelijke en vaak hilarische gebeurtenissen en opmerkingen. De lijst is puur willekeurig en zeker niet chronologisch.
wat hast deryn
Het voorval dateert van het allereerste begin van mijn ‘carrière’ als sportverslaggever. Ik had uit het overweldigende aanbod voor het eerst gekozen voor een wedstrijd van vvNoordbergum. Ik weet niet meer tegen wie ze die zaterdagamiddag speelden, maar ik reed vol verwachting naar het veld van de plaatselijke VV dat toen nog aan de Ypeysingel lag, ik was er nog nooit geweest. Ik meldde me in de kantine die toen ook nog dienst deed als bestuurskamer. Ik vertelde wat ik kwam doen en had meteen de onverdeelde aandacht van het ‘omsittend laach’ dat was verzameld rond de halfronde bar. Of ik koffie wilde. “Lekker”, antwoordde ik. “Wat hast deryn”, was de vervolgvraag. Ik dronk mijn koffie toentertijd zwart, dus: “Neat”. Het Noardburgumer voetbalparlement veerde meteen en bloc overeind. Zij kenden dit ritueel, ik helaas niet. Want toen mijn koffie werd gebracht keek ik ietwat onthutst in een leeg bekertje. Ik moet teleurgesteld hebben gekeken, maar werd al snel uit de droom geholpen: “No, do woest der neat yn ha dochs.” Homerisch gelach vulde daarna de kantine. Maar het verhaal kende een vervolg. Toevallig kwam ik daar een paar weken later opnieuw, met het vaste voornemen om niet weer op diezelfde ‘stroffelstien’ te trappen. Maar wie schetst mijn verbazing dat de ‘chef parkeerterrein’ mij bij het hek stond op te wachten met een bekerje hete koffie: “Swarte kofje mei neat deryn wie it dochs?” Ze hadden me dus zien aankomen.
hûn
Bij een voetbalwedstrijd wil er nog wel eens wat commentaar worden geuit op ‘it hâlden en dragen’ van de fluitist van dienst. Meestal komt dat uit de gelederen van de verliezende partij en dat was op die bewuste zaterdagmiddag niet anders. De scheidsrechter had het in hun ogen niet goed gedaan, met name bij het interpreteren van de buitenspelregel had hij zijn oren te veel laten hangen naar het vlaggen van de vendelzwaaier van de tegenpartij. Wedstrijd gedaan, verloren dus en om even zijn gemoed te luchten, stapt een van de spelers naar de scheidsrechter en vraagt: “Hoe is’t eins mei jo hûn?” Die kijkt hem nietsvermoedend aan en zegt: “Myn hun, ik há hieldendal net in hûn.” De speler veinst stomme verbazing: “Net?” “Sa blyn en dan noch net in hûn?”
blessuere
Tijdens een voetbalwedstrijd stort een speler kermend ter aarde. “Dizze hellet de krystdagen net”, zegt een deskundoloog langs de lijn beslist. Maar zijn maat naast hem weet dat nog niet zo zeker: ”Falt in slach ta wat ik dy brom, hy mankeert neat.” Maar zijn kompaan is niet overtuigd: “Wêrom bliuwt ‘er dan sa lang lizzen?” “No”, zegt de ander, “wachtsje mar even, dan sjochst it wol, moatst mar ris sjen wat dêr oankomt.” De ploeg van het slachtoffer blijkt te beschikken over een mooie, jonge en blonde verzorgster die lichtelijk heupwiegend het veld in komt. “Ik kin hjir wei wol sjen wat him mankearret, moai grif is it yn ljiskblessuere.” En ander is terstond overtuigd: “Ja, no sto it seist, ik soe ek lizzen bliuwe.”
útsicht
Afgelopen woensdagmiddag werden op het Koningsland in Burgum de eerste voorronden gespeeld van het traditionele schoolvoetbaltoernooi. En uiteraard was daar relatief veel publiek, wat onze verslaggever ‘omsitend laach’ pleegt te noemen. Veel memmen dus en die willen nog wel eens heel enthousiast meeleven met hun kroost en daarbij af en toe behoorlijk in de weg staan. Vooral van onze fotograaf die keurig achter de lijn zit. Als dat weer gebeurt op een moment dat het spannend wordt, spreekt hij twee dames aan: “Sjoch froulju, it útsicht wurdt sa wol moaier, mar net better.”
blomkeplukke
Bij dat zelfde schoolvoetbaltoernooi deden uiteraard ook kinderen mee voor wie voetbal niet echt de hoogste prioriteit is. In het voetbal is daar een speciale naam voor: ‘blomkeplukkers’.
skûtsjesilen
Tijdens de raadsvergadering gebruikte een van de raadsleden een fraaie metafoor: ‘we moeten de wind scherper aan de zeilen zetten’. Een gevalletje klok-en-de-klepel. Hij zal volgens niet bevestigde berichten volgend seizoen niet gevraagd worden om als adviseur op te treden op het achterdek van een van de skûtsjes. Het risico zou te groot worden. (voor de niet ingewijden: de uitdrukking is: ‘de zeilen scherper aan de wind zetten’.)
koffie
Raadslid Erwin Duursma houdt er een geheel eigen stijl op na. Zo sprak hij, toen hem de vergadering typisch te lang duurde: “Voorzitter, ik bespeur een sterke hang naar koffie in deze raad.”
Binne Kramer
{gallery}Luc/2020/wier{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
