SUMAR - Plan B kon gelukkig donderdagmiddag in de kast blijven. Het Oranje Comité in Sumar hoefde niet uit te wijken naar de grote zaal van dorpshuis de Kamp om het 'levende ganzenbordspel' te kunnen laten doorgaan. 'It wiisde mâl mei it waar', maar gelukkig viel dat alleszins mee, het bleef bij een paar spetters, maar af en toe scheen ook de zon. Bijna 100 deelnemers, verdeeld over 16 teams, gingen op weg om middels dobbelen hun weg te zoeken door de route-met-opdrachten.
Weergoden zijn Sumar welgezind op Koningsdag
De beide weledelgestrenge heren Aeolus en Pluvius hadden het bepaald goed voor met de het Oranje Comité in Sumar. Ondanks de niet echt florissante voorspellingen, bleef het vrijwel droog, op het roemruchte 'spatsje rein' na en af en toe scheen zelfs de zon. Dat maakte dat de omstandigheden voor het 'levende ganzenbord' in Sumar eigenlijk helemaal niet slecht waren. Goed, het was koud, maar daar hadden de deelnemers weinig last van, ze moesten een behoorlijk stuk lopen door het dorp en dat hield hen redelijk op temperatuur. Niets te klagen dus. Er was een nogal ingewikkelde route uitgezet die ook nog variabel was omdat er gedobbeld moest worden om de richting te bepalen, met onderweg allerlei heel verschillende opdrachten: van spijkerslaan tot korfballen en van sjoelen tot een heuse 'me Tarzan you Jane act'. Aan het einde wachtte de deelnemers warme koffie dan wel een koel drankje en live muziek. Een impressie.
koud
Dat is het biedwoord deze Koningsdag. Ik heb vanochtend even, want het duurt mij veel te lang, zitten kijken naar de viering van Koningsdag in Tilburg. Mijn echtgenote verbaast zich over mijn belangstelling, maar als ik zeg dat ik wil weten wat Maxima aan heeft, slaat haar verwondering om in begrip: daar zit zij óók naar te kijken. Af en toe zag je door het bos van beveiligers het koninklijk paar bijna niet meer. Eigenlijk wel triest dat het zo moet, maar ja, als er echt wat gebeurt, dan zijn de rapen natuurlijk pas echt gaar en is de ellende niet te overzien. Ik heb even gelet op die burgemeester, ik denk dat de man vanavond een kaarsje brandt als het afgelopen is. Goed, dat soort problemen hebben wij hier in Sumar niet, hier kun je nog wel wat organiseren zonder allerlei uit de hand gelopen regelgeving. Ik kan gelijk aan het werk als ik in Dorpshuis De Kamp arriveer. Nou ja, werk, het Oranje Comité heeft nieuwe outfits gekregen en nu moet er uiteraard een foto gemaakt worden. Dat is snel geregeld natuurlijk, de vraag is achteraf alleen of de gulle gever, Sonac in dit geval, wel zichtbaar is, het logo staat op de mouw. Maar ik weet uit ervaring dat het Sumarder bedrijf dit soort sponsoring beschouwt als 'maatschappelijke contributie' en dus zullen ze zich geen zorgen maken om de mate van zichtbaarheid lijkt mij. Het ziet er in ieder geval feestelijk uit: fel oranje natuurlijk.
route
Ik meld mij bij het inschrijfbureau en dat heeft al een behoorlijk aantal potentiële deelnemers op papier. Uiteindelijk zullen er 16 teams op pad gaan. Ik laat mij even uitleggen hoe de route loopt, want het lijkt mij tamelijk ingewikkeld. En dat heeft alles te maken met het feit dat de looproute en de volgorde mede worden bepaald door het gooien met dobbelstenen, zoals dat hoort bij ganzenborden. Ik weet nu al dat het een onmogelijke opdracht wordt om alle deelnemende groepen in beeld te brengen bij allemaal verschillende opdrachten. Het zal kiezen worden.
start
Dan loopt het tegen half drie, de officiële starttijd en het is een groepje jongens dat het spits mag afbijten. Nou, dat doen ze met verve, de gashandle gaat meteen op volle kracht vooruit en ik heb niet de indruk dat deze jongens nog stil zullen vallen, ze gaan duidelijk voor de overwinning. Want laat dat duidelijk zijn, dit levend ganzenborden 'is just for fun', maar het blijft voor sommigen een wedstrijd. En wedstrijden wil je winnen! Ik laat een aantal startgroepen aan mij voorbij trekken, het is hier in de betrekkelijke luwte nog redelijk goed toeven, maar: 'wol mei de dikke jas oan'. Er komen in totaal 16 teams aan de start, al met al zo'n honderd deelnemers, die overigens heel onderscheiden zijn samengesteld. Gezinnen met kinderen, losse groepen jongelui, buren en zo voort, zeg maar een doorsnede van de bevolking van Sumar. De meesten doen het rustig aan, er is tijd genoeg, maar anderen zetten er meteen de sokken in.
sjoelen
De eerste activiteit die ik te zien krijg is een garage waarin een sjoelbak is opgesteld. En het zijn uiteraard met name de kinderen die zich opwerpen als 'betûfte skowers'. De bak lijkt mij ietwat stroef, maar aan het fanatisme van de jeugdige sjoelers doet dat niet af: 'dan mar wat hurder smite', is het credo. De goed bedoelde aanwijzingen zijn uiteraard niet van de lucht, wat dat betreft is het net een voetbalwedstrijd voor F-pupillen.
'me Tarzan you Jane'
Uiteraard wil ik het 'pièce de résistance' van dit spel niet missen. Dat is de slinger over het water, een spelletje 'me Tarzan you Jane', de ouderen zullen zich Johnny Weismuller, de eerste iconische Tarzan, nog wel herinneren. Hij kon niet alleen goed slingeren, maar ook zwemmen, hij was Olympisch kampioen, en trouwens ook op andere gebieden toonde hij zich 'meester op alle wapens'. Zulke types hebben wij er vandaag niet bij, maar spectaculair is het alleszins. Tot en met de jongste jeugd scheert iedereen over de toch behoorlijk brede sloot. De verreiker van Jelle Bijlsma zorgt voor wat Hans van Zetten 'een geweldige amplitude' zou noemen. Het feit dat de afsprong vanaf een wagen wordt gedaan, helpt zonder meer mee aan het succes. Ik zie niemand die kopje onder gaat, ook niet aan te raden uiteraard, hoe warm zal het water helemaal zijn?
stijlprijs
Nee, de oversteek een paar meter verderop middels een ronde balk, of eigenlijk zijn het er twee die aan elkaar geknoopt zijn, is een stuk lastiger. De meeste kinderen hebben er geen problemen mee, die gaan onbevreesd de lange palen over, de volwassenen denken aan hun kleren, aan het letterlijke modderfiguur dat ze misschien wel zullen slaan. Met andere woorden: die zijn een stuk voorzichtiger. De stijlprijs is voor dat kleine blonde jongetje, ik weet niet hoe hij heet, maar als hij me ergens ontwaart met mijn camera komt hij altijd even bij me. Maar nu kan ik hem niet helpen, hij moet/wil over die balken. Ik vraag me af of dat wel goed gaat en blijkbaar heeft zijn vader dezelfde gedachte. En dus schuifelen ze even later als een paraglider-duo, een soort Siamese tweeling, naar de overkant. Al halverwege begint hij enthousiast te roepen dat het goed gaat en als hij even later wordt opgevangen door de 'commissie van in- en uitgeleide' aan de overkant, kent zijn enthousiasme geen grenzen. Prachtig! Als je dit zo ziet krijg je nu niet echt de indruk dat er op scholen te weinig aan gym wordt gedaan, de meeste kinderen weten precies hoe ze moeten springen om zo veel mogelijk vaart te krijgen.
ranja
Jawel, geen Oranje feest, Koningsdag in dit geval, zonder ranja. Vroeger was dat fenomeen voorbehouden aan schoolreisjes en dan kwam de ranja uit een melkbus. Wat dat betreft is er niet veel veranderd, nu is de bevoorrading op het speelplaatsje in wat in Sumar 'de nijbou' heet. Daar delen een paar commissieleden het koude drankje uit. De gevoelstemperatuur vraagt eerder om 'hete koffie', maar vanwege al die kinderen is ranja natuurlijk aangewezen.
spikerslaan
Op weg naar het schoolplein, daar wordt gekorfbald zegt het programma, kom ik langs een activiteit die het altijd goed doet bij jong en oud: spikerslaan, oftewel met met zo weinig mogelijk harde klappen van een hamer een forse spijker in een stuk hout slaan. Er wordt 'omraak' gemept en de groep die ik aan het werk zie, kan maar moeilijk op zijn beurt wachten. Want het lijkt zo gemakkelijk, dit spelletje, maar het valt nog behoorlijk tegen om letterlijk 'de spijker op z'n kop te slaan'.
korfballen
Sumar heeft geen korfbalclub, voor die tak van sport moeten geïnteresseerden naar Garyp of Eastermar en dat betekent dat het korfballen, voor de gelegenheid teruggebracht tot het schieten op een korf, nog niet zo gemakkelijk is. De groep die ik bezig zie heeft ettelijke pogingen nodig om de vier vereiste treffers te scoren. Ze zijn te haastig, beschikken duidelijk niet over de benodigde technische bagage en veel schoten halen de korf niet. Later, als ze klaar zijn, blijken ze beter te kunnen voet- dan te korfballen. Even een balletje hooghouden gaat hen een stuk makkelijker af. Inmiddels ben ik terug bij af, nee, ik krijg geen 200 gulden, zoals vroeger, toen wij als kinderen Monopoly speelden, maar er is wel koffie. De eerste groepen zijn binnen en in de grote zaal van De Kamp is een deel van plan B in werking gesteld, in casu het opblaasbare springkasteelkussen. Dat is altijd dikke pret voor de jongeren, de ouderen 'vermaken' zich met 'besteklik praat', koffie of een koel pilsje. En als de zanger van dienst van start gaat, zit de sfeer er in no time in. Het laatste 'spel' is overigens wel een leuke vondst, de teams moeten een aantal intromuziekjes herkennen van televisieseries of -programma's. Hier worden de generaties gescheiden, de jeugd weet verreweg de meeste, maar als de series wat van een minder recente datum zijn, scoren de ouderen beter. Ik ben klaar, ik heb genoeg foto's en het verhaal schrijft zichzelf weet ik uit inmiddels langjarige ervaring. Ik ga naar huis.
Binne Kramer
{gallery}Syta/sumar28417{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
