NOARDBURGUM - Het was er echt ideaal weer voor, echt onvervalst feestweer. Maar er moest eerst nog gespeeld worden en daar was het weer nu niet echt optimaal voor. Het was behoorlijk warm en de zon brandde onbarmhartig op de spelers van Noordbergum vr. 1 en CVO vr.1 uit Froubuert. Maar, zoals een van de speelsters opmerkte: "Dit is echt ideaal waar om toarst te krijen." En dat hadden ze, de vrouwen van Noordbergum, én zin in een echt kampioensfeest!
Heerlijk helder!
Het viel niet mee om bij het maken van de kampioensfoto de vrouwen van Noordbergum allemaal 'naar het vogeltje' te laten kijken, in de richting van de lens van de fotograaf dus. De blikken dwaalden steeds weer en steeds meer af naar links. Daar staat bij Noordbergum de kantine, en daar staat ook een grote koelkast met van die lekker bedauwde flesjes. En daar was het nu echt weer voor, voor een koel helder pilsje. En dat ging er na afloop dan ook in als 'lij wetter', 'as in preek yn in âlderling'. Na afloop stond er voor het hek van het sportpark een immense 'truck-met-oplegger', de Noardburgumer variant op de roemruchte 'platte kar'. Een ereronde door het dorp en daarna snel weer terug naar het zonovergoten terras van de kantine waar het feest in alle hevigheid werd voortgezet. Tijdens het aansluitende duel van de mannen van Noordbergum tegen Eastermar, golfden af en toe de bekende klanken van het 'We are the champions' van Queen over het voetbalveld en kon je het klinken van de flesjes luid en duidelijk horen. En dat alles onder het motto 'as der wat te fieren is, moatte jo dat sa goed mogelik dwaan'. Nou, die kunst beheersen ze in Noardburgum wel, daar hoef je niet aan te twijfelen. En vanaf het veld waar Noordbergum en Eastermar zich in het zweet werkten, werden ook steeds vaker steelse blikken naar het dichtbevolkte terras geworpen. Maar, zoals gezegd, dat feestje moest wel even eerst verdiend worden.
tweede helft
Mijn waarneming begint als de pauze net begonnen is, ik ben, zeg maar drie kwartier te laat. Maar ik heb een alleszins geldig excuus. Mijn pakesizzer, ik heb er (nog) maar één, is jarig en ik ben natuurlijk uiterst vriendelijk, maar ook uiterst nadrukkelijk uitgenodigd. Ze zijn in de familie wel gewend dat ik met enige regelmaat verstek laat gaan, maar je enige bernsbern, wij doen thuis niet aan dat vreselijke 'lytsbern', daar kun je natuurlijk niet onderuit. En dus ben ik laat. Ik verneem dan pas dat Noordbergum vr. 1 kampioen kan worden, en dat is dan voor mij ook weer een publicitaire meevaller, een titel levert altijd een paar leuke juichfoto's op en daar is het echt weer voor. Het is warm op het veld in Noardburgum waar ik op de hier gebruikelijke manier wordt welkom geheten. Met koffie en gastvrouw Anja vraagt zelfs of ik een kommetje soep wil en een broodje. Dat laatste is even niet aan mij besteed, maar die soep komt uitermate gelegen, zeker omdat ik weet dat ze hier heerlijke soep serveren. Met andere woorden: 'it koe wol folle minder'. Maar dan is de pauze voorbij en een blik op het scorebord leert dat het inmiddels 4-0 staat voor de Noardburgumer vrouwen in de wedstrijd tegen CVO uit Froubuert, of was het nu Froubuorren. Kat-in-het-bakkie dus en dat betekent dat de wedstrijd eigenlijk al gespeeld is en dat het alleen de vraag is of Noordbergum de vaste en hondstrouwe supporters nog een leuk toetje gaat aanbieden in de vorm van nog een handvol treffers.
zwaar
Het is prachtig weer voor voetbal, met dien verstande dat dat vooral geldt voor de toeschouwers, de spelers hebben het zwaar met deze hitte. Want daar mag je wel van spreken als het boven de 25 graden is. En dat is het hier langs de lijn, met nog een beetje schaduw zo nu en dan, laat staan binnen de lijnen. Maar de vrouwen doen hun best en dat geldt ook voor tegenstander CVO. Want voor hen wacht er straks geen kampioensfeestje, dat moge duidelijk zijn. Al zullen ze qua vochtinname zeker niet worden overgeslagen door hun tegenstanders, ze weten hier in Noardburgum hoe je je gasten ontvangt. Maar het kunnen wel eens lange 45 minuten worden vrees ik, niet voor mij, ik zit hier prima met de stevige oostenwind recht in het gezicht, maar wel voor de beide ploegen. Maar eigenlijk, de eerlijkheid gebiedt het te zeggen, doen de beide teams het naar vermogen prima. De duels zijn pittig, de gasten proberen met lange ballen de voorhoede te bereiken en Noordbergum moet alert blijven op die snelle counters. Maar als er 52 op het scorebord staat wordt het niettemin 5-0 , een sneue goal, want het een 'eedeetje' een eigen doelpunt. Nooit echt leuk natuurlijk, al vloeien er hier geen tranen om, daarvoor is het niet spannend genoeg. En als nog geen minuut later Sjutjanna van der Meer het halve dozijn volmaakt is duidelijk dat het ook niet meer spannend zal worden. We zijn hier per slot van rekening niet in Camp Nou... En de derde treffer binnen drie minuten valt even later als Hannie de Boer een missertje van de keeper simpel met een intikkertje afrondt: 7-0. Het wordt ook nog 8-0 en dat gebeurt in de 62ste minuut en het is Baukje Sikkema die met een fraaie lob de CVO-doelman kansloos laat. En daar blijft het bij, de krachten vloeien aan beide kanten weg, de warmte, zeg maar hitte, slaat ongenadig toe en de helden raken meer en meer vermoeid. Vind je het gek, je zou voor minder. Als er naast mij, ik zit tussen de dug outs in, wordt gesuggereerd dat er minstens tien minuten blessuretijd zal worden bijgetrokken begrijpt iedereen dat dat een grapje is. En de scheidsrechter van dienst is zo verstandig om na 90 minuten een eind te maken aan dit duel. En dat laatste fluitsignaal is uiteraard het startsein voor een heuse tsunami aan vreugde aan Noordbergum kant. Saillant detail: het zijn de spelers en de staf van CVO die als eersten hun gelukwensen komen aanbieden. Zo hoort dat, maar het gebeurt niet altijd. Tijd voor de kampioensfoto, maar we moeten even wachten op de traditionele bloemen. Ik vrees dat die geen lang leven beschoren is met deze hitte en echt zachtzinnig wordt er ook niet meer omgesprongen. Maar het mag de pret niet drukken: kampioen word je niet elk jaar en als dat dan gebeurt, moet je er met grote teugen van genieten, inderdaad dat geldt ook voor die al genoemde flesjes...
platte kar
En als iedereen iedereen en nog een paar meer, heeft gefeliciteerd, dat duurt even kan ik u meedelen, is het tijd voor de traditionele rondrit door het dorp op de 'platte kar', in dit geval een immense truck met oplegger. De chauffeur maant de dames zich goed vast te houden en 'alles binnen boord te houden', zoals hij het uitdrukt, want hij wil graag met net zoveel geelhemden terugkomen als hij is vertrokken. Ik vraag hem of er genoeg ruimte is voor iedereen en zijn antwoord doet mij denken aan mijn diensttijd. In de drietonners waar wij in werden vervoerd kon maar een beperkt aantal recruten zitten. Maar soms paste dat niet helemaal, of helemaal niet en had de betreffende chauffeur een klassieke oplossing in petto. Klein stukje rijden en dan keihard op de rem gaan staan, dan was er plotseling ruimte zat... Maar zijn grote grijns laat zien dat hij dat wel een ludieke, maar geen vrouwvriendelijke oplossing voor het ruimteprobleem vindt. En een half uurtje later heb ik de stellige indruk dat iedereen weer heelhuids terug is op het sportpark. Er zal hoogstens enige schade aan de stembanden zijn opgelopen, maar een kniesoor die daar op let. En gelooft u mij, het feest is voorlopig niet afgelopen, met andere woorden: 'het bleef nog lang onrustig in Noardburgum'.
Binne Kramer
{gallery}Syta/noard29518{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
