VEENWOUDEN - Eigenlijk verandert er niets voor zowel SCVeenwouden als Kollum. De Feanwâldsters blijven tweede klasser, de Kollumers komen ook volgend jaar in de derde klasse uit. Dat was de uitkomst van iets meer dan 90 minuten spannend en soms opwindend en meeslepend voetbal zaterdagmiddag voor veel publiek op sportpark de Kemphaan in Veenwouden. SCV won, terecht, maar omdat ze verzuimden de wedstrijd echt in het slot te gooien, bleef het spannend.
Eindelijk
Het voetbalseizoen is eindelijk afgelopen, zaterdag werden de laatste wedstrijden gespeeld en vielen voor zover ik weet, de laatste beslissingen. Voor de goede orde, ik ben er niet echt blij mee, voor mij mogen ze volgende week weer beginnen, maar ik snap best dat de meeste voetballers en bestuursleden inclusief vrijwilligers best wel even een aantal weken vakantie willen. Maar ik weet ook net zo zeker dat 'velen met mij' nu al weer uitkijken naar het nieuwe seizoen. Zaterdag werd het seizoen besloten met een beslissingswedstrijd om promotie/degradatie in de tweede en derde klasse van het zaterdagvoetbal, een duel tussen twee streekgenoten, te weten SCVeenwouden en Kollum. Als SCV won 'bleven ze erin', in de tweede klasse dus, wonnen de Kollumers, dan promoveerden zij naar die tweede klasse en degradeerde SCV. Er stond dus het een en ander op het spel en dat was te merken, niet alleen aan het spel, maar ook en vooral aan de entourage. Het zal, met andere woorden even geleden zijn dat sportpark De Kemphaan zo druk bezocht werd. Hoeveel toeschouwers er waren is lastig in te schatten, maar het zullen er vele honderden zijn geweest, niet alleen supporters van beide ploegen, maar ook veel 'los' publiek. Al die toeschouwers gaven aan dit duel een prachtige ambiance, het was zoals je je een voetbalwedstrijd op een mooie zomerse zaterdagmiddag voorstelt.
lopen...
Ik ga maar lekker vroeg, zoals gewoonlijk trouwens, maar deze keer heb ik een speciale reden voor mijn haast. Ik ken de omstandigheden daar in Veenwouden nog van mijn Actief-tijd en dus weet dat als het parkeerterrein vol is, je moet uitwijken naar de straten rondom en dat betekent een behoorlijk eind lopen.En lopen, dat gaat mij even niet goed af, dus vandaar. Vroeg ja, maar toch nog te laat, want mijn vrees wordt bewaarheid: er staan al oranje pylonen voor de ingang van het parkeerterrein, en dat wordt dus lopen. Niks aan te doen, maar ik ben er niet blij mee en om me nu als 'echte' gehandicapte voor te doen gaat mij toch wat te ver. En dus strompel ik in een bejaardentempo naar de bestuurskamer. Daar is ontvangst zoals ik dat hier gewend was, wat dat betreft is er niets veranderd, hartelijk: "Wolkom, bliid datst der bist." Het is er druk, er is nogal wat media-belangstelling, logisch, dit is een wedstrijd die spektakel en spanning belooft en bovendien is het aanbod van aansprekende sportevenementen in de buurt niet bijster groot.
erehaagMaar dan wordt het tijd om naar buiten, naar de plaats van handeling, te gaan, het veld dus. Daar zijn vrijwilligers druk in de weer met het opstellen van een heuse erehaag, met bogen en ballonnen en wat dies meer zij. Zo te zien hebben ze aan jonge jeugd geen gebrek hier, het is een lange rij die staat te wachten op de 'Einzug der Gladiatoren'. Eigenlijk wil ik hier wel even blijven staan om er een foto van te maken, maar dan moet ik daarna snel naar waar ik eigenlijk naartoe wil, een plekje voor de tribune, tussen de beide dug outs. Het is dat 'snel' dat mij doet besluiten om nu maar alvast door te lopen. Als ik vlakbij ben, word ik 'ontvangen' door een aantal V en V'ers uit Garyp: "Wat tochst, dêr stean in pear mannen dy't der ferstân fan ha?", is de te verwachten begroetingsformulering. Daar denk ik het mijne van, maar ik weet nu al zeker dat ze straks in de pauze koffie voor mij mee brengen. Het sfeertje is perfect, al hoeft het vuurwerk van de Kollumsupporters van mij niet zo, ik heb het niet op dit letterlijke vuurwerk. Maar ze maken ook gedurende de wedstrijd veel herrie, ze blijven zingen waarbij de teksten niet altijd even stichtelijk en fijnzinnig zijn, maar gelukkig is het meeste niet te verstaan.
opkomst
Dan is het zover: de beide ploegen en de scheidsrechter met zijn secondanten, komen op tussen de lange erehaag door. We kunnen beginnen, ik zit tussen de beide dug outs in, links van mij zit coach Lammert Jan Westerlaan, rechts de coach van Kollum, Henk de Boer en ik kan het meeste van wat er gezegd wordt helaas niet verstaan vanwege de enorme herrie die van de tribune rolt. Sfeervol is het wel, het moet voor de beide ploegen een enorme stimulans zijn om in zo'n decor en zo'n ambiance te spelen.
overwicht
Het zijn de gasten die meteen het heft in handen nemen, Kollum pakt het initiatief en zet SCV merendeels terug op de eigen helft. Het begin is trouwens hilarisch, bij de eerste de beste pass na de aftrap blijkt dat de bal lek is... Dat euvel is gauw verholpen, 'wy ha noch wol in bal', aldus een SCV-supporter achter mij. Maar zijn team heeft het aanvankelijk behoorlijk moeilijk, Kollum begint furieus aan dit duel en de SCV supporters vrezen met grote vrezen. Wonderlijk genoeg is de beste kans in dat eerste kwartier voor de thuisclub, maar gescoord wordt er vooralsnog niet. Na die eerste vijftien minuten lijkt de het Kollumer oproer wat geluwd en langzamerhand krijgt SCV wat meer grip op de wedstrijd. We schrijven de 21ste minuut als de keeper van Kollum, Auke Hoekstra, redding brengt op een hard en venijnig schot. Als de klok op 33 staat krijgen de gasten hun beste kans, maar het loeiharde schot gaat voorlangs. Inmiddels is het een wedstrijd geworden tussen twee ploegen die elkaar niet zo veel ontlopen, maar het is wel degelijk de thuisclub die de openingstreffer in huis heeft. In de 38ste minuut wordt het 1-0 door een wonderschone, of moet je misschien zeggen wonderbaarlijke, ellenlange lob vanaf de zijkant van Ygram Vrieling, die precies in de verre kruising inslaat, volkomen onbereikbaar voor keeper Auke Hoekstra. Enorme vreugde aan SCV kant, het is feest als ware de zege nu al binnen. Nou, nog niet binnen, maar wel een stuk beter binnen bereik, want SCV is in deze fase de ploeg die het spel meer en meer bepaalt en die ook kansen krijgt op meer dan die toch wel wat zuinige 1-0. Daar blijft het bij deze eerste helft, beide ploegen halen alles uit de kast, maar het blijft tot aan de rust bij die 1-0. En dat betekent dat de spanning erin blijft, voor een objectieve toeschouwer als ik, een prima perspectief.
tweede helftWat die koffie betreft heb ik mij niet vergist: "Dat binne wy sa wend", aldus Geert van der Bij. De tweede helft is nog maar pas begonnen, als sportpark De Kemphaan opnieuw trilt op zijn grondvesten, de schaal van Richter zal waarschijnlijk op z'n minst 5.6 aangeven en het epicentrum zal ergens onder het industrieterrein liggen vermoed ik. Met andere woorden: het wordt 2-0 voor de thuisclub en het is opnieuw Ygram Vrieling die bijna onder de zoden wordt gestopt als hij raak heeft geschoten. Hij overleeft de aanslag en is ook daarna ontzettend belangrijk voor zijn ploeg. Hij is bij zowat alle aanvalllende acties betrokken en hij sleurt en speelt 'de seadden út it fjild'. Hij is nu al de 'heisse Favorit' voor de titel 'man-of-the-match' hier in Veenwouden.
spanning
Met 2-0 zou je zeggen dat dit duel gespeeld is, zeker ook gezien het overwicht van SCV in de slotfase van de eerste helft, maar er is nog bijna een hele helft te spelen en Kollum is niet van zins om zich nu al neer te leggen bij een nederlaag. Waarom zouden ze ook. Maar het duurt lang eer de gasten de hoop bij de supporters terugbrengen door tegen te scoren. Dat gebeurt in de 73ste minuut, als Benjamin Zondervan uit een corner van rechts raak kopt, keeper Nico van der Mark is kansloos op de rake kopstoot van heel dichtbij: 2-1. En dan is de spanning natuurlijk helemaal terug. 'Alles of niets', zingt het Kollumer gelegenheidskoor achter mij en de tekst is niet alleen uitstekend te verstaan, maar hij past ook naadloos op de situatie. Alleen een ultiem slotoffensief kan de gasten nog redden. En dus wordt het een slotfase die zenuwslopend is, hectisch af en toe en emotioneel, zoals dat nu eenmaal past bij een dergelijke situatie. Plotseling moet SCV, dat stiekem al dacht de buit binnen te hebben, weer volop aan de bak, als Kollum zijn laatste krachten aanspreekt om er alsnog een gelijkmaker uit te slepen en daarna, denk ik, een verlenging en eventueel strafschoppen. En daarin kan alles gebeuren weet iedereen, weten ook de Kollumers. De gasten gaan vabanque spelen en dat betekent dat dit laatste kwartier van de wedstrijd spanning, sensatie en hectiek brengt. Niet alleen binnen de lijnen wordt afgezien, maar ook op de beide banken, daar worden mensen in dat kwartiertje jaren ouder. Kollum neemt alle risico's om die gelijkmaker alsnog te scoren en SCV heeft alle mogelijke moeite om overeind te blijven. Maar dat lukt uiteindelijk wel degelijk en dan barst op en om het veld een spontaan feest los, spelers vallen elkaar in de armen, anderen vallen van pure vermoeidheid gewoon óm. Die van Kollum zijn natuurlijk net zo vermoeid, maar zij kennen niet de euforische vreugde van SCV. Immers, die ploeg blijft op z'n minst nog een seizoen in de tweede klasse, Kollum mag volgend jaar een nieuwe poging doen.
Binne Kramer
{gallery}Syta/voet19618{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
