SUMAR - Het jaartal 1948 zegt de meesten van u waarschijnlijk niet al te veel, maar in Sumar ligt dat anders, héél anders. Het was immers het jaar dat vvSuameer werd opgericht, vlak na de oorlog en in een jaar dat er in deze ‘omkriten’ veel voetbal- en andere sportvereningingen het levenslicht zagen. Maar in Sumar huldigen ze het standpunt ‘als er een feestje te vieren is, moet je die kans met beide handen aangrijpen’. Wat is er immers beter voor het echte onvervalste saamhorigheidsgevoel dan een feestje-met-alles-erop-en-eraan.
Plan B
En dus meld ik mij om half elf precies, dat laatste is toeval, op De Heidkamp waar voorzitter Binne de Vries druk bezig is met, zoals dat tegenwoordig heet, coördineren, zeg maar ‘elkenien te plak sette’, letterlijk dus. En dat heeft de nodige voeten in de aarde, te meer omdat juist op het momênt suprême de microfoon het laat afweten. Plan B dus voor de preses en dat houdt in dat hij het ‘unplugged’ moet doen, zonder versterking dus. Maar daar draait Binne de Vries zijn hand niet voor om, hij preekt voor eigen parochie en als hij om even aandacht vraagt, valt het omsittend laach abrupt stil. Men weet dat hij niet een man is voor lange verhalen en die paar minuten gunnen ze hem wel. Hij heet iedereen welkom en legt in ultra kort bestek uit wat er gaan gebeuren en hoe het verdere programma eruit ziet.
We beginnen met een spelcircuit waaraan iedereen, jong en oud kan meedoen. Jong en oud, maar in de praktijk betekent dat vooral ‘jong’, ik zie de senioren zich nog niet en masse door een opblaasbaar luchtkasteel wringen. Maar, ze zijn erbij die het aandurven, onder luide aanmoediginge van het publiek. Sommigen krijgen zelfs een zetje mee, een ‘kontje’ heet dat in vakjargon, als ze dreigen te stranden op een ingebouwde en spekgladde hindernis. Bovendien hebben anderen de nodige moeite met het ‘kruip-door-sluip-door’ in het huis van Dracula. Maar ze komen er allemaal door. Tutti gruppi, een mannetje/vrouwtje of, nou wat zou het zijn, een kleine honderd schat ik, is verdeeld in ploegen onder het motto ‘oud en nieuw, van alles wat’ en de eerste race, die door dat kasteel dus, is in de vorm van een estafette; rondje door het kasteel en als een haas terug, aftikken en de volgende. Dikke pret uiteraard, niet alleen bij de toeschouwers, maar evenzeer bij de deelnemers. De meest serieuze deelnemers zijn natuurlijk de kinderen, van wie sommigen nog wel érg jong zijn. Maar niet getreurd, die krijgen zowel morele als practische steun van wat oudere ploeggenoten. En ook dat levert hilarische taferelen op. Zo ben je al snel een dik uur bezig en bij dit soort activiteiten slaat de dorst uiteraard genadeloos toe. Vanzelfsprekend is daarin voorzien en dat betekent dat de catering in en buiten de kantine het druk krijgt.
Ik heb ondertussen genoeg foto’s om dit verhaal te illustreren en ik ga naar huis voor een snelle hap. Ik heb immers nog een korfbalwedstrijd op het programma staan, te weten V en V tegen Flamingo’s, in Buitenpost om precies te zijn. Om vier uur zal dit feest hier op De Heidkamp een officieel tintje krijgen en daar wil ik eigenlijk wel graag bijzijn. “Ik wachtsje wol op dy”, heeft de voorzitter annex spreekstalmeester mij beloofd en inderdaad, als ik om even voor vier uur mij opnieuw vervoeg op de voetbalaccommodatie op Sumarreheide, staat dat officiële gedeelte op het punt van beginnen. Dit officiële gedeelte past naadloos bij wat er voorafging en wat er nog aan zit te komen. Met andere woorden: Binne maakt het kort, immers, niemand zit op lange verhalen te wachten, officiële personen zijn er niet en er hoeft dus niet aan allerlei protocollen te worden voldaan. Het gaan er om een paar mensen in het zonnetje te zetten en uiteraard krijgen de sponsoren de waardering die hen voor hun goede gaven toekomt. Zoals SONAC voor het mogelijk maken van een gloednieuwe keuken en Jelle Batema voor de fraaie nieuwe shirts. En natuurlijk al die anderen die onder andere dit feest hebben mede mogeljk gemaakt. En Binne de Vries zou Binne de Vries niet zijn als hij zijn korte toespraak niet in stijl zou besluiten. “Minsken, ik woe it hjirby litte, jim sille wol toarst ha en ik sjoch dat de barbecue al lekker begjint te gloeien. Dus: lekker ite.” En dat hoef je in Sumar, en waar niet trouwens, maar één keer te zeggen.
Binne Kramer
{gallery}Syta/jubileum20918{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
