SUMAR - Het mooie van jeugdvoetbal in het algemeen en pupillenvoetbal in het bijzonder is, dat er altijd met volle inzet en overtuiging wordt gestreden. 'Mei nocht en wille' dus en de uitslag is vaak van minder belang, 'mei fleur en faasje', daarmee kun je zo'n wedstrijd veelal kwalificeren. Zo'n duel werd zaterdagmorgen gespeeld op sportpark De Kamp in Sumar, waar de O-7 teams van Suameer en Amelandia elkaar troffen. Het werd een onvervalste clash die uiteindelijk door de gasten van Ameland werd gewonnen.
Hartverwarmend voetbal verdrijft de kou
Hartverwarmend voetbal verdrijft de kouHet was koud, zaterdagochtend op sportpark De Heidkamp op Sumarreheide. Daar troffen de O-7 teams van Suameer en Amelandia elkaar. Amelandia, van Ameland dus, je moet er niet aan denken hoe vroeg deze kinderen al van huis zijn gegaan deze morgen. Maar ze zijn er en dus kan er gevoetbald worden. En gevoetbald werd er, er was zelfs publiek, zoals eigenlijk altijd bij dit soort wedstrijden. De gasten bleken de betere ploeg, hoewel beter hier eigenlijk niet het goede woord is. Amelandia creëerde meer kansen, was meer in balbezit en scoorde ook de meeste doelpunten. Maar bij wedstrijden op dit niveau heb je altijd de indruk dat het niet om de uitslag gaat, het gaat om spelplezier en dan zie we aan het eind wel hoeveel streepjes er achter de ene en hoeveel streepjes er achter de andere ploeg staan.
spelplezier
Ik ben hier al vroeg op deze wat grijze en vooral koude zaterdagochtend, 'hier' is sportpark De Heidkamp op Sumarreheide. Ik kom hier regelmatig en bovendien graag, ik hoef niet ver te lopen van het parkeerterrein naar het veld en als ik vlak voor het veld rechtsaf sla sta ik in de kantine. Ik heb al een wedstrijd gezien, in casu de ontmoeting tussen JO-13 van Suameer en Blauw Wit uit Leeuwarden. Leuke wedstrijd, mij sportweekend is al weer prima begonnen. Ik heb al gezien dat er op het naastgelegen veld een andere wedstrijd is begonnen, die tussen Suameer O-7 tegen de leeftijdgenoten van Amelandia. Dus als de ene wedstrijd is afgelopen stap ik over naar veld 2 voor nog een serie foto's. Immers, niets leuker dan foto's maken van die hele jonge ploegjes, enthousiasme gegarandeerd en aan leuke plaatjes geen gebrek, er gebeurt altijd van alles. Bovendien zijn er altijd moles, scrimmages en scrums waar zo ongeveer de hele kluit aan meedoet. Maar er wordt ook wel degelijk gevoetbald, oogstrelende solo's, pittige één-op-één duels en af en toe heerlijke combinaties, al dan niet toevallig tot stand gekomen. Overtredingen worden zelden gemaakt, de scheidsrechter heeft een makje, zijn werk bestaat vaak voor het grootste deel uit het vastmaken van veters en troost bieden aan 'gevallenen'. En als er overtredingen zijn, dan vallen die bijna altijd in de categorie 'per ongeluk'. Eigenlijk, zou je kunnen zeggen, is dit voetbal zoals voetbal bedoeld is: een bron van lekker bewegen, je uitleven en proberen de tegenstander af te troeven. Als dat lukt is het feest, maar als dat een keer niet lukt, is er geen man overboord onder het motto 'oare kear better' of al naar gelang de situatie: 'wy krije se noch thús'. Als ik kom kijken is de wedstrijd al een tijdje aan de gang. Ik zoek een plekje in het midden van de zijlijn, deze veldjes zijn maar klein en dus kan ik beide doeltjes en dus het hele veld coveren met een matige telelens. En aan leuke en fotografisch interessante situaties is geen gebrek, je maakt nergens meer foto's dan bij dit soort duel tussen jeugdploegjes.
coaching
Eigenlijk moet je als coach van zo'n O-7 team niks anders doen dan er bij gaan zitten en kijken. Zo nu en plaats je dan een opmerking, maar die is altijd opbouwend en positief. Je hoeft deze kinderen niet te vertellen wat ze allemaal verkeerd hebben gedaan, dat weten ze zelf maar al te goed. Je moet jouw ploeg wel even vertellen welke kant er op wordt gespeeld, dat wil nog wel eens tot hilarische taferelen leiden. Maar er zijn nog wel eens coaches die elke beweging proberen te regelen, het zijn wat in het voetbal heet 'voorzeg-coaches'. Ze beseffen niet dat bij die kinderen hun aanwijzingen, hoe goed bedoeld ook, het ene oor in en het andere oor uitgaan. En als ze het al horen, dan hebben ze het veel te druk om er wat mee te doen. Met andere woorden, het geeft helemaal niks. Je moet als coach van te voren proberen af te spreken wat er moet gebeuren en het daarna maar afwachten. En wat er moet gebeuren kun je het best in één zin samenvatten: "Kijk jongens en meisjes, dat is onze goal, daar moeten de ballen niet in, die andere daar aan de overkant is van hunnie en daar moeten ze in. Begrepen?" Vragen, géén vragen, zou majoor Kees zeggen.
lijn
Veel lijn zit er niet in dit soort wedstrijden, en daarom is het allemaal onvoorspelbaar en soms zelfs onvoorstelbaar wat er tussen de lijnen gebeurt. Samenspel is schaars, eigenlijk spelen de meesten voor zichzelf. Erg? Welnee, zo leren ze omgaan met de bal en met hun tegenstanders en dat zijn basisbegrippen in het jeugdvoetbal. De fine tuning komt vanzelf wel. Veel oefenen, veel wedstrijden spelen en ervaring op doen, zó leer je voetballen. De jongens en meisjes die ik deze ochtend zie spelen hebben de eerste beginselen van het edele voetbalspel al heel aardig onder de knie, oké, de een wat meer dan de ander, maar met een bal omgaan kunnen ze allemaal. Het mooie is dat de meesten als ze de bal eenmaal hebben, ze die zeer ongaarne weer af willen staan. Wat dat betreft zou het een goede zaak zijn dat je kinderen eerst een jaartje of twee laat korfballen. Daar moet je samenspelen, alleen kun je daar niets. Bij voetbal willen een paar hele goede spelers nog wel eens het laken volledig naar zich toetrekken, die halen de bal in hun achterhoede op, dribbelen met de bal aan de voet het liefst door de hele ploeg van de opponent, om dan zelf de aanval succesvol af te ronden. En dan natuurlijk juichend naar de eigen helft terug te sprinten. Is dat erg, dat solistische spel? Ach welnee, dat leren ze vanzelf af, bovendien komen ze vanzelf wel een tegenstander tegen die nog beter is. Zoiets regelt zich eigenlijk altijd op een natuurlijke manier. Bovendien is het een fabuleus gezicht om zo'n jongen of meisje de ene na de andere schijnbeweging uit de heupen te zien schudden. Zaterdag waren er ook weer een paar van die spelers, jongens én meisjes van de buitencategorie, schitterend om te zien. Amelandia won terecht, de gasten waren beter in die zin, dat ze meer voetballend vermogen in huis hadden, zowel technisch als tactisch. Maar het feit dat ze verloren mocht bij Suameer de pret niet drukken: "Lekker spile en protte wille hân."
Binne Kramer
{gallery}Syta/sumar11419{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
