HARKEMA - Eigenlijk waren de verwachtingen niet echt hoog gespannen bij de Herauten na de nederlaag van vorige week in de heenwedstrijd bij ZVVDelfzijl. Immers, de ploeg van coach Walter de Boer was daar ten onder gegaan met een duidelijke 5-2 nederlaag en dat betekende dat er op z'n minst met dezelfde cijfers moest worden gewonnen maandagavond in Harkema om er een penaltyserie uit te slepen. En toen de gasten al vroeg in de wedstrijd op 0-1 kwamen zag het er somber uit voor de Herauten.
Onvoorstelbaar en onvoorspelbaar
Uit verliezen met 5-2 en dan hopen op een klein wondertje in de thuiswedstrijd. Dat wondertje zou dan moeten bestaan uit een zege met liefst vier doelpunten verschil en als dat niet kon, winnen met 5-2 om dan via strafschoppen alsnog te winnen. Dat was de uitgangspositie van de Herauten in de dubbele knock out wedstrijd tegen ZVVDelfzijl. Voorwaar geen gemakkelijke opgave want die 5-2 nederlaag gaf al wel aan dat de Groningers niet zomaar 'in sljochtweihinne ploechje' waren. Als je de Herauten met zulke cijfers kunt verslaan, moet je van goede huize komen, dan moet je 'een beetje kunnen voetballen'. Maar gespeeld was dit dubbele duel nog geenszins, zaalvoetbal is vaak onvoorspelbaar en soms zelfs onvoorstelbaar. Hetgeen te bewijzen viel maandagavond in de sporthal in Harkema.
'moatst eins al efkes komme'
Dat was 'it boadskip' van coach Walter de Boer in het telefoontje dat hij pleegde met mij. "Dit kin noch wol aardich wurde", aldus de Herauten-coach, "wy hawwe dêr dik ferlern, mar wy wiene net kânsleas. At wy echt ús niveau helje dan hawwe wy in kâns, mar dan moat it wol in bytsje meisitte." En dus meld ik mij op deze maandagavond in sporthal De Fûgelkamp in Harkema waar het al redelijk druk is. Herauten heeft nogal wat publiek meegenomen en omdat de ploeg uit Delfzijl ook gevolgd wordt door een groep behoorlijk luidruchtige aanhangers is er een echt voetbalsfeertje. Er zijn zelfs twee scheidsrechters, waar die tweede nu precies voor dient wordt mij niet echt duidelijk. Ze doen het goed, de 'echte' scheids is een boom van een kerel die zich niet uit zijn evenwicht laat brengen, ook niet door het Delfzijl-publiek dat zo nu en dan behoorlijk wat decibellen aan kritiek de zaal in slingert. Pas als Herauten-coach Walter de Boer wordt bespoten met water of frisdrank, dat kan ik niet zien, grijpt hij in. Hij legt het spel even stil en na die 'dweilpauze' zijn de gemoederen weer wat tot rust gekomen en kan er verder worden gespeeld. Maar dan zijn we al in de absolute slotfase.
eerste helft
De beginfase laat twee ploegen zien die uitstekend kunnen voetballen en die elkaar ook tactisch niet veel ontlopen. Er heerst een vorm van evenwicht, maar dat verandert tamelijk drastisch als de aftellende klok op 17 staat. Het is een mooie schuiver van dichtbij die keeper Bas van der Leij te machtig is: 0-1. En dan kunnen alle fraaie tactische plannen het 'ronde archief' in, dan telt voor Herauten maar één ding: gelijkmaken! Maar echt gemakkelijk gaat dat niet, Delfzijl is een taaie tegenstander die zowel technisch als tactisch weinig ruimte weggeeft en al te veel risico durft Herauten niet te nemen. Immers, de snelle tegenstoten van de gasten blijven voortdurend voor gevaar zorgen en nog meer tegentreffers zouden het vervolg van dit duel dramatisch kunnen hypothekeren. De klok staat op vijf als gebeurt wat de talrijke Herauten-supporters al een hele tijd zitten te hopen. De thuisclub komt op 1-1 als Remco Bouius prima raak schiet. Dat lijkt een terechte ruststand, maar opnieuw slaat Delfzijl toe uit een rebound-situatie: 1-2. En dat betekent dat de aandelen Herauten er niet echt florissant voorstaan als de scheidsrechter de ploegen naar de kant fluit voor een korte pauze.
tweede helft
Er staat Herauten maar één ding te doen: scoren, zorgen dat ze op gelijke hoogte komen en dan van daaruit doordrukken naar een ruime zege. Dat kunnen ze wel, daar ben ik van overtuigd, maar of het ook daadwerkelijk slaagt, is een heel ander verhaal. Het ziet er met die 1-2 niet echt hoopvol uit. Maar dat wordt anders als Calvin Rooda een assist van Justus Boomsma achter de Delfzijl-doelman schiet: 2-2. En nu doordrukken zal het credo zijn, maar dat valt nog niet mee. Delfzijl is een prima voetballende ploeg en zij hebben nog altijd die voordelige marge in de rug. Maar bij Herauten komt steeds meer de onverzettelijke wil naar boven om in ieder geval dit duel te winnen. Maar de trouwe supporters moeten er even op wachten, want het duurt tot de klok op elf staat voor Herauten voor het eerste op voorsprong komt. De assist is van Bertus de Boer en de afmaker heet Steffen Kempe, die in overtal goed is voor de 3-2 met een kiezelhard schot waar de Delfzijl goalie geen antwoord op heeft. Mooi, die voorsprong, maar het is niet genoeg, er moeten nog minstens twee treffers bij om in de totaalstand op gelijke hoogte te komen. En de tijd gaat zo langzamerhand dringen. Dat betekent dat de spanning stijgt, dat de zenuwen door de kelen gieren en dat de emoties hoog oplopen. Maar Herauten heeft wel eens eerder aangetoond juist in dit soort zenuwslopende situaties het allerbeste in de ploeg naar boven te kunne halen. De ploeg heeft zichzelf in de afgelopen minuten in een flow gespeeld met als aanjagers Steffen Kempe en Bertus de Boer. En natuurlijk in de rug gesteund door een keeper van het formaat, letterlijk en figuurlijk, van een Bas van der Leij, die ook deze avond weer eens het aura van vrijwel onpasseerbaar naar boven heeft gehaald. Hij werpt zich onverschrokken voor ieder schot en op de schoenen van iedere aanvaller die driest genoeg is om zich in zijn buurt te wagen. Delfzijl probeert het met snelle uitvallen en een paar fraaie, maar niet efficiënte solistisch acties en het wachten is op het eindschot van de Herauten. Het is Steffen Kempe die zijn hoofdrol in dit duel nog meer gestalte en cachet geeft met de 4-2, een fraai tegendraads schot in de verre hoek. Nog één te gaan dus. En dat betekent dat de Fûgelkamp zindert van de spanning, ook al omdat de tijd langzaam maar zeker wegtikt, nog altijd in het voordeel van de gasten. Maar waar de gasten alles proberen om de thuisclub weg te houden van de goal, daar is het opnieuw Steffen Kempe die een bres schiet in die defensieve stellingen. Met een verdekt en venijnig hard schot verslaat hij de keeper: 5-2. Dat is nog niet genoeg voor een zege all over, maar wel voor een verlenging in de vorm van een penaltyserie. En als de scheidsrechter voor het einde fluit is het duidelijk: strafschoppen moeten de beslissing brengen in dit meeslepende en uiterst attractieve duel. En omdat de afstand tussen penaltystip en doellijn maar kort is, maar de doeltjes relatief klein is er in dit soort situaties een hoofdrol weggelegd voor de beide doellieden. Qua postuur ontlopen ze elkaar niet zoveel en beiden hebben al aangetoond hun mannetje te staan. Bertus de Boer is de eerste die mag aanleggen en zijn strafschop hoort de Delfzijl-keeper alleen maar fluiten: 1-0. De eerste schutter van de gasten is net zo trefzeker: 1-1. Dan is het de beurt aan Steffen Kempe en het is maar goed dat het een stevig geweven doelnet betreft, anders hadden ze nu de bal waarschijnlijk nog moet zoeken. En dan komt de tweede pingel van Delfzijl, die wordt prima en steenhard ingeschoten, het publiek van de gasten wil al juichend opveren, maar ze hebben buiten de waard gerekend. En die heet, 'wem wirdt's wundern', Bas van der Leij. Hij stopt de snoeiharde bal en beslist daarmee deze wedstrijd in feite. Want als Joeke de Vries er 3-1 van maakt, is het over en uit met de gasten. Herauten wint n.s. na strafschoppen dus en moet nu afwachten wie ze zullen treffen in de volgende ronde van deze nacompetitie. Wordt dus vervolgd! Cmmentaar van coach Walter de Boer: "Spitich dat wy net spylje koene yn de Westermar, dan hie it stampfol sitten."
Binne Kramer
{gallery}Syta/heraut30419{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
