OENTSJERK - Het zal ongeveer iets voor halverwege de tweede helft van het duel tussen VCTrynwâlden en MKV uit Leeuwarden zijn geweest, toen de scheidsrechter van dienst er de brui aan gaf. Gedecideerd stapte hij van het veld, met het nodige ongeloof nagekeken door zowel spelers als publiek. Eigenlijk had niemand goed begrepen wat de aanleiding tot het plotselinge vertrek van de fluitist was geweest. Toen ook een afkoelingsperiode niet hielp was er maar één conclusie: "Wy kinne nei hûs."
Sneue bak voor Danny
Het was een memorabele wedstrijd die gespeeld werd op het Kaetsjemuoilân tussen VCTrynwâlden en MKV uit Leeuwarden. Memorabel in die zin, dat de scheidsrechter van dienst, Rozema volgens de officiële opgave, het na een dik kwartier in de tweede helft genoeg vond. Wat nu precies de druppel was die de spreekwoordelijke emmer deed overlopen, werd niet recht duidelijk. Volgens hen die er dichtbij stonden, ging het om verbale uitingen aan des scheidsrechters adres, maar wie de dader nu precies was bleef min of meer in nevelen gehuld evenals wát er nu precies gezegd was. Voor de niets vermoedende toeschouwers bleef niets anders over dan af te wachten of er nog verder gespeeld zou worden. Eigenlijk wist niemand het, ook al omdat eigenlijk niemand kon reproduceren wat er nu precies gebeurd was. Een wonderlijke situatie en een al even wonderlijk slot van de wedstrijd, een slot dat vooral voor VCT-speler Danny van der Wal erg sneu was. Scoor je drie van de vier doelpunten en ben je daarmee op zeker 'man of the match', krijg je dit, wordt de scheidsrechter als zodanig aangeduid. Niet echt natuurlijk, maar zijn naam zal voor altijd aan dit duel worden gekoppeld. En waarom eigenlijk? Ik weet het niet, ik zat in de eerste helft tussen de beide dug outs zoals ik dat wel vaker doe, iets met objectiviteit of zo. Hoe dan ook, ik kreeg in deze positie de hele conversatie van beide coaches mee. En uiteraard werd er het nodige gezegd, vanaf de ene, de rechter bank wat meer dan vanaf de linker, tegen niet alleen de spelers, maar ook en soms heel nadrukkelijk en niet altijd even fijnzinnig, tegen de fluitist van dienst. Maar enge ziektes hoor ik niet voorbij komen. Soms was er aanleiding voor commentaar, hij floot tamelijk coulant, maar hij verdeelde die coulance gelijkelijk over beide ploegen, dus van echte subjectiviteit was eigenlijk geen sprake. In de tweede helft, ik verwachtte een offensief van VCT, zat ik achter de MKV-goal en vanuit die positie kreeg ik uiteraard veel minder mee van het dispuut tussen de MKV-bank en de scheidsrechter. Maar nogmaals, de actie van de scheids waarin hij de wedstrijd voor gezien hield, kwam ook voor mij als een donderslag bij heldere hemel, ik had hem niet aan zien komen. Je zou haast zeggen dat er iets heel verschrikkelijks moet zijn gezegd, maar om eerlijk te zijn was het in mijn optiek helemaal niet zo'n wedstrijd. Het was 4-0 toen het duel werd stilgelegd en dat betekende dat de wedstrijd in feite gespeeld was. Vraag was natuurlijk wat er nu moest gebeuren toen er wel twee ploegen op het veld stonden, maar zonder leidsman. Verder spelen met een andere referee? Geen optie volgens de ingewijden. De wedstrijd op een ander moment uitspelen? Dat zal waarschijnlijk het Salomons-oordeel zijn vanuit de Bond. En daar zat niemand op te wachten. Een half uur te spelen met een 4-0 stand, waar hebben we het over.
wedstrijd
En dat terwijl het best een aardig duel was, deze ontmoeting tussen VCT en MKV. Voor de Leeuwarders stond er nog wel wat op het spel en dus werd het zeker geen 'potje voetbal om des keizers baard', in Trynwâldster perspectief: 'de bril van Evert'.
frisjes
Het is tamelijk bewolkt en plotseling behoorlijk frisjes als ik in Oentsjerk uit mijn auto stap. Ik laat mijn jas liggen, maar daar kom ik razendsnel van terug, de wind is koud en het wordt een beetje onaangenaam langs de lijn. Ik zit ter hoogte van de middellijn en dus krijg ik opmerkingen van beide 'banken' uit de eerste hand mee. Maar die verschillen niet echt, noch in frequentie, noch in zwaarte van wat ik wekelijks hoor. MKV zoekt het initiatief, moet dat ook wel doen, zij moeten winnen. De gasten proberen het wel, maar ze scheppen zich te weinig kansen en missen bovendien de scherpte en vooral het raffinement om die mogelijkheden om te zetten in doelpunten. VCT wacht rustig af op het moment dat MKV fouten maakt en die momenten zijn tamelijk veelvuldig aan de orde. En dan blijkt dat de thuisclub makkelijker combineert en over meer aanvallend vermogen beschikt. Het duurt echter tot halverwege deze eerste helft eer dat overwicht ook in treffers wordt uitgedrukt. Het is Danny van der Wal die VCT in wat zo ongeveer de 20ste minuut moet zijn, aan een voorsprong helpt: 1-0. Sein voor MKV om te proberen het tempo op te voeren en de duels wat meer venijn mee te geven. De scheidsrechter wuift een heleboel weg, aan beide kanten trouwens en dus houdt hij het duel aardig in evenwicht. Niets wijst er op dat hij deze wedstrijd niet aan kan, en waarom zou dat ook zo zijn, het is pittig van beide kanten, maar 'er vallen geen dooien', zoals Louis Davids ooit vreesde. We gaan rusten bij die 2-0, want in de 40ste minuut heeft opnieuw Danny van der Wal de MKV-keeper het Heemstra-bos ingestuurd met een schot in de verre hoek. Nog steeds niets aan de hand, VCT heeft een prima ruggesteun, MKV voelt zich nog niet verslagen en waarom zouden ze ook, er is nog 'een hele helft' te gaan en daarin kan nog van alles gebeuren.
tweede helft
En aanvankelijk lijkt dat ook te gaan gebeuren, anders dan in de eerste helft is het MKV dat de touwtjes in handen neemt en dat VCT op de eigen helft vastpint. Maar de thuisclub ziet de bui hangen en op instigatie van coach Frans Munsterman probeert de ploeg zich onder de druk van MKV uit te voetballen. En als dat al na vijf minuten lukt, is een lange bal op de sprintende Danny van der Wal de inleiding tot een gave rush langs de lijn van diezelfde Van der Wal. Hij passeert met kinderlijk gemak een paar vertwijfelde MKV-verdedigers om vervolgens met een schuiver in de allerverste hoek de keeper opnieuw het nakijken te geven: 3-0. Schitterende goal en Danny van der Wal viert zijn 'moment of fame' op gepaste wijze: ogen gesloten, vuisten gebald! En als Roelf van Foeken vijf minuten later een assist van Danny van der Wal knap afmaakt, is het duidelijk: het is 4-0 en het wordt niet meer spannend. Dat wordt het inderdaad niet, maar het wordt wel heel apart. Affijn, dat heb ik hierboven al beschreven. Een onwaardig slot van een wedstrijd die in feite best amusant was. Persoonlijk ben ik heel benieuwd of deze muis nog een staart krijgt.
Binne Kramer
{gallery}Syta/vct21519{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
