EASTERMAR - Of het nu in het kader van het 50-jarig bestaan was, werd niet helemaal duidelijk, maar feit was dat de kantine van de vvEastermar vrijdagavond stampvol was met sponsoren en andere genodigden. Hoofdact was het optreden, want zo mocht je het wel noemen, van oud-wielrenner Gert Jacobs, die de volle kantine vergastte op een lange conference, belevenissen van hemzelf als coureur, maar ook inkijkjes in het gecompliceerde wielerwereldje en dat alles doorspekt met de nodige humor. Het ging erin als koek!
Hilarische verhalen
Ze gingen er vrijdagavond in 'as in preek yn in âlderling', de schitterende verhalen die oud-wielerprof Gert Jacobs vertelde. Hij is een van de oud-professionals die niet alleen een verhaal te vertellen hebben, maar die dat ook op een manier kunnen doen die sportliefhebbers aanspreekt. Ze hebben stof genoeg, in die professionele sportwereld gebeurt van alles, en ze hebben de 'flux de bouche' om er een smeuïg en sappig verhaal van te maken dat geen moment verveelt. Waarbij deze Gert Jacobs af en toe ook het eerste team van vvEastermar betrok dat nog bezig is met de nacompetitie.
sponsorenDe avond was georganiseerd door de sponsorcommissie van vvEastermar, zeg maar de club die ervoor zorgt dat er genoeg sponsoren zijn om de boel te laten draaien. Eén keer per jaar wordt een 'sprekker' uitgenodigd om zijn licht over sport in het algemeen en zijn sport in het bijzonder te laten schijnen. Ik ken uiteraard Gert Jacobs wel, maar ik heb hem nog nooit zien optreden anders dan op een racefiets. Ik ben dus nieuwsgierig, want als wielerliefhebber verwacht ik wel het een en ander. Ik word niet teleurgesteld, Jacobs maakt er een heerlijk hilarische one man show van die de volle kantine meer dan een uur boeit.
vlag
Maar de avond begint met een kort officieel gedeelte en daarvoor is Auke van der Horn namens de KNVB naar Eastermar gekomen. En, zoals gebruikelijk bij dit soort gelegenheden, is hij niet met lege handen gekomen. Met een korte toespraak overhandigt hij aan Eastermar-preses Dries van der Ploeg een officiële jubileumvlag. De voorzitter krijgt overigens nog een cadeautje, dit keer een nieuwe bal, ja wat geef je beter aan een jubilerende voetbalclub, uit handen van wethouder Gelbrig Hoekstra van de gemeente Tytsjerksteradiel. Mevr. Hoekstra is geen 'vreemde in Jeruzalem' waar het gaat om voetbalclubs, ze is ook regelmatig samen met haar echtgenoot te vinden bij andere verenigingen, ik kom haar met enige regelmaat tegen.
meesterknecht
Maar daarna is het woord aan de hoofdrolspeler van deze avond, de man waarvoor de kantine en het plein daar voor, zijn volgestroomd met publiek: Gert Jacobs, oud-profwielrenner en bovendien een kleurrijk figuur en, naar al gauw blijkt, een begenadigd entertainer. Vertellen kan hij, en dat licht-Saksische accent, denk aan Henny Kuiper en Erik ten Hag, geeft aan zijn verhalen een heerlijk authentiek tintje, zeker als het over een sport gaat die in feite dezelfde kenmerken heeft. Aan wielrennen, koersen, zoals de coureurs zelf zeggen, zit vaak een licht rafelrandje en juist dat maakt deze sport zo populair. Zoals vrijdagavond maar weer eens blijkt in de voetbalkantine in Eastermar. Er zijn heel wat liefhebbers in de zaal, mannen, én vrouwen trouwens, die moeiteloos de verhalen die Jacobs vertelt en de bijbehorende namen en data kunnen plaatsen. Van voetballen heeft iedere Nederlander 'verstand', maar bij wielrennen is dat anders, dat is een sport voor de kenners, de fanaten, de mensen die weten wat 'zwarte sneeuw' is, die begrijpen wat 'afzien' betekent en die de bergen van zowel de Pyreneeën als de Alpen kunnen benoemen en die weten wat goesting en stoempen betekent. En die dus met volle teugen genieten als er iemand met passie over zijn vak vertelt, dit vak dus, wielrennen. En vertellen kán Gert Jacobs, dat blijkt vrijdag eens te meer. Een woordelijk verslag is uiteraard niet mogelijk en eigenlijk ook niet gewenst, je moet Jacobs er zelf bij zien met zijn priemende gebaren en mimiek, zijn fel glanzende ogen en zijn nadrukkelijke dictie. Onderstaande is een tamelijk willekeurige uitsnede uit zijn verhaal.
winnen
"Ik reed wel altijd mee, maar ik won nooit", begint Gert Jacobs zijn verhaal dat een uur duurt en waarin hij in feite geen moment stilvalt. "Dat zat zo: ik was knecht, ze noemden me vaak meesterknecht, van sprinter Jean Paul van Poppel. Ik bracht hem naar de finish, hij moest het afmaken en dat betekende dat hij wel en ik niet op het podium stond. Was hartstikke oneerlijk natuurlijk, maar zo lagen de verhoudingen nou eenmaal. Maar waarom wonnen wij als ploeg nou eigenlijk zoveel? Nou?" "Doping", klinkt het van verschillende kanten uit de zaal. Jacobs kijkt even in het rond en zegt dan: "Jullie hebben gelijk, maar ik kom uit een heel andere tijd, toen gebeurde er nog wel eens wat. Maar wat moet je als 200 man in een koers doping gebruiken?" Dan richt hij zich even tot de voetballers van Eastermar 1 die nog verwikkeld zijn in een spannende nacompetitie: "Willen jullie naar de vierde klasse, dan moet je trots zijn, dan moet je met de borst vooruit het veld op komen, dan sta je zó met 2-0 voor. Of zijn er geen spelers hier in de zaal, liggen ze allemaal al op bed om morgen fit te zijn?" Johan Derksen noemt mij altijd de meesterknecht, maar ik zeg altijd: zonder meesterknecht geen succes. Zonder Van Poppel was ik een knecht van niks. Kennen jullie die kleine Schot nog, ja, die bedoel ik, Robert Millar. Nou die heette later Roberta Millar, nou dat had ik allang gezien. Dat beroemde zwarte gat? In de goot met een fles Johnny Walker en een spuit in de mond. Mijn pa zei altijd: 'je moet aan't wark'. Nog zoiets, ik was geen echte klimmer, maar ik ben een keer in recordtijd de l'Alpe d'Huez opgereden. Weet je hoe dat kwam, een heleboel supporters hadden afgesproken mij allemaal stuk voor stuk een duw te geven als ik langskwam. Man ik vloog, ik zweefde, ik moest af en toe voor 'n bocht gewoon in de remmen, zó hard ging ik. Ik heb trouwens nog een tip voor die jongens die morgen moeten voetballen. Ik noem dat een 'truc spéciaal'. Dat heb ik een keer gedaan op de Champs Elysées in Parijs, laatste etappe van de Tour de France. Ik haalde drinken voor de hele ploeg, maar in die bidons hadden ze champagne gedaan, op één na, die van Van Poppel, die moest immers de rit winnen. Man, we vlogen die dag, die champagne gaf ons vleugels en Van Poppel won. Wat een tijd!" En zo ging dat vrijdagavond een uur lang, achter mekaar door. Over het waarheidsgehalte hoeft u zich niet druk te maken, want u weet dat sterke verhalen steeds sterker worden naarmate ze over gebeurtenissen gaan die langer zijn geleden. Maar wees eerlijk, zijn ze mooi of niet? Nou dan!
Binne Kramer
{gallery}Syta/mar12619{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
