BURGUM - Het was nooit bedoeld als een stand in voor het traditionele zaalvoetbaltoernooi om de Tytsjerksteradiel Cup, dit J.C.Douma zaalvoetbaltoernooi. Maar nu er twee jaar geen sprake kan zijn voor de strijd om de Cup-met-de-grote-oren, vanwege het ontbreken van de Westermar, is dit J.C. Douma toernooi een prima alternatief, ook al is het format bescheidener en de deelname minder massaal. Toch was het sfeervol afgelopen vrijdagavond in sporthal De Wetterstins.
Eerste avond J.C.Douma-toernooi
Omdat we niet, nog niet moeten we langzamerhand zeggen, terecht kunnen in de Westermar, is een voetbaltoernooi in de sporthal van zwembad De Wetterstins een prima alternatief om deze voetballoze periode een beetje redelijk door te komen. Dit was tot voor twee jaar de periode van de strijd om de Cup-met-de-grote-oren, de Tytsjerksteradiel Cup dus, en dan met heel voetbalgerelateerd T-diel op de volgepakte tribunes van sporthal Westermar. Dat was altijd een regelrechte happening, een gebeurtenis waar elke voetballiefhebber al weken-, misschien wel maandenlang naar uit had gekeken. De strijd om het officieuze zaalvoetbalkampioenschap van Tytsjerksteradiel, een strijd die meestal bol stond van de sentimenten, al of niet luid uitgeschreeuwde clubliefde. En dan stond de Westermar te schudden op zijn grondvesten, dan liepen de emoties hoog op en raakten de gemoederen met enige regelmaat danig verhit, soms zelfs oververhit. Maar het zorgde altijd voor de nodige 'neipraat', wie er ook had gewonnen. Maar in de Westermar konden, als het moest, zo'n 800 toeschouwers en dat haalt de Wetterstins bij lange na niet. Daar hebben ze ooit bij de bouw 'vergeten' om toeschouwersaccommodatie aan te leggen en dus moeten de kijkers het doen met rugbrekende gymnastiekbankjes. Maar dat weerhield de echte diehards er vrijdagavond niet van om te komen kijken naar editie 2019 van het traditionele J.C.Douma zaalvoetbaltoernooi. Dat toernooi was van oorsprong een BCV-toernooi, maar nu die club is opgegaan in FCBurgum, is het een wedstrijdreeks onder de blauwe vlag van die Burgumer Football Club. Vrijdagavond was de eerste avond. Ik was vorig jaar al door de organisatie uitgenodigd en dus meld ik me om een uur of half zeven, in sporthal de Wetterstins. Door de ervaring wijs geworden, neem ik maar vast een stoeltje mee, op de banken die als zitplaats voor het publiek dienen, breek ik mijn rug. En ik meld mij uiteraard even bij de organisatie die in handen is van Jouke Douma en Piet Dijkman, beiden weten in dit soort zaken van de hoed en de rand. Maar toch staan ze even met de handen in het haar: de techniek laat hen in de steek. Liever gezegd, ze weten niet hoe ze de geluidsinstallatie tot leven kunnen wekken en ook krijgen ze het electronische scorebord niet aan de praat. Er wordt gezocht naar de juiste sleutel, er wordt gebeld, er wordt een partijtje 'trial-and-error' gespeeld met allerlei apparatuur. En ondertussen tikt de tijd meedogenloos weg in de richting van het beoogde aanvangsuur. Maar dan, vlak voor de deadline lijkt te gaan verstrijken, klinkt plotseling een sonore bariton door de zaal en geeft het scorebord eindelijk sjoege: "Hy docht it, wy kinne los."
what's in a name
Zoals gebruikelijk bij dergelijk onderlinge toernooien zijn de deelnemende teams getooid met namen van ploegen met naam en faam. De startlijst vermeldt namen als Atletico Madrid, Chelsea, Borussia Dortmund, RB Leipzig, Olympique Lyonnais en Napoli. Elke wedstrijd duurt een kwartier en er zijn twee scheidsrechters ingevlogen, met name de heren Lont en Bekkema. Intussen zijn zowat alle deelnemers aanwezig en zijn zelfs een paar extra manschappen komen binnenwaaien, de mannen van het laatste uur zeg maar, die nog om een plekje zoeken bij een team. Dan speelt de organisatie even voor Rob Jansen dan wel Mino Raiola en dat betekent dat alles op z'n pootjes terecht komt. Groot voordeel is uiteraard dat iedereen iedereen kent en met de nodige humor wordt alles geregeld. We kunnen beginnen, maar niet nadat ik heb vermeld dat er een behoorlijk aantal vrouwen op de deelnemerslijst staan. Niet de minsten trouwens, maar dat zal nog blijken, de meesten van hen staan hun mannetje. Ik zoek een plekje in een van de hoeken van de zaal, veel ruimte is er niet buiten de lijnen en ik wil uiteraard 'net yn't paad sitte'. Atletico Madrid en Borussia Dortmund openen het bal en dan blijkt een oude voetbalwet in werking te gaan treden. Met andere woorden, zet twee ploegen met voetballers tegenover elkaar en ze willen beide winnen. Heel vriendschappelijk allemaal, maar 'wy wolle net ferlieze, alteast net fan harren.' En dat betekent dat er wel degelijk fanatiek gevoetbald wordt. Niet dat de scheidsrechters het druk hebben en dat de VAR er aan te pas moet komen, maar cadeautjes worden niet uitgedeeld. Het peil is nogal onderscheiden, maar in elk team zitten genoeg 'echte' voetballers om er een leuke wedstrijd van te maken. En omdat het publiek bestaat uit de rest van de ploegen, aangevuld met het nodige 'omsittend laach', is de sfeer uitstekend, er wordt fel aangemoedigd en meegeleefd. Af en toe davert de hal ook van het homerisch gelach als een speler 'waarvan je het nooit zou verwachten', een technisch hoogstandje uitprobeert dat vervolgens eindigt in een spectaculaire uitglijder. Of een schot dat mijlenver naast gaat en begeleid wordt door een loeiend 'oeiiiii'. Ik kan de score niet vanaf mijn zitplaats bijhouden, maar dat is in deze setting ook niet zo belangrijk. Er is mij beloofd dat de uitslagen op de website bekend zullen worden gemaakt. Het hele gebeuren doet qua sfeer en ambiance toch wel denken aan het toernooi om de Tytsjerksteradiel Cup in de Westermar. De dames, vrouwen, meiden, het is maar hoe u ze wilt noemen, doen het prima, ze kunnen allemaal voetballen en geloof maar dat ze hun best doen, dit is voor hen een heuse lakmoesproef. Een van hen fungeert als keeper en op een gegeven moment krijgt ze een bal vol in haar gezicht, op haar neus dus. En jawel, dat levert een onvervalste bloedneus op, ze moet zich laten verzorgen en wordt vervangen door een andere dame, ook al van het type 'net fan dat benaude'. Nee, dit zijn wel allemaal meiden en vrouwen, maar ze heten niet allemaal 'Doetje', als u begrijpt wat ik bedoel. Ze hoeven maar een klein goaltje te verdedigen, maar er wordt af en toe oerend hard geschoten. Er is overigens nog een ploeg die met een vrouw als keeper speelt en ook die is niet van het bange soort. Ze 'riskiert Kopf und Kragen', zoals onze oosterburen dat plegen te noemen, en als het nuttig of nodig is, werpt ze zich onverschrokken op de schoen van de 'vijandelijke' schutter. Zo'n indoor toernooi is een soort cineac, het 'giet oan ien wei troch', het ligt eigenlijk geen moment stil. Ik was van plan 'even een uurtje' te gaan kijken, maar dat worden er moeiteloos twee. En dat betekent dat er genoeg te zien is om de aandacht vast te houden. Ik heb inmiddels genoeg foto's om dit verhaaltje te illustreren en dus ga ik naar huis. Donderdag gaat het toernooi verder en dan wordt ook bepaald wie er met de prijzen naar huis zullen gaan. Dat het een spannende zaak zal worden is na deze eerste avond wel duidelijk, zoveel ontlopen de teams elkaar niet qua voetballend vermogen. Ik wens de organisatie een goede jaarwisseling en druk hen op het hart 'fersichtich te węzen mei fjoerwurk'.
Binne Kramer
{gallery}Syta/wetter311219{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
