OENTSJERK. Nee, aan enthousiasme ontbrak het zaterdagochtend niet op het in ere herstelde kunstgras van het Kaetsjemuoilân in Oentsjerk. Daar was trouwens ook niemand van de betrokkenen bang voor geweest. Immers: organiseer iets met een voetbal als hoofdingrediënt, organiseer een aantal senior-voetballers, zorg voor heerlijk voetbalweer, zorg voor voldoende ranja en je hebt een clinic waar het enthousiasme vanaf spat. Wat in geef Frysk heet 'mei fleur en faasje'.
Ik zag de affiche op de website van VCTrynwâlden en toen was het plan gauw gemaakt: daar ga ik even kijken. Een voetbalclinic, altijd leuk om mee te maken en eigenlijk ook altijd goed voor een serie leuke foto's. En dus meld ik mij tegen tien uur op deze prachtige zaterdagochtend in juni in Oentsjerk, op het Kaetsjemuoilân, waar het al een drukte van belang is. De clinic, een 'aangeklede' training zeg maar, wordt gegeven door een aantal spelers van het eerste elftal, een geroutineerd gezelschap dus.
Heerlijk!
Ik word begroet en de eerste vraag is uiteraard, want dat zijn ze hier zo gewend, 'wolst kofje'? Ze hoeven mij het format van een clinic niet uit te leggen, ik heb er in de loop van de jaren talloze gezien. De jongens, dit zijn allemaal jongens, de meisjes komen woensdag aan bod heb ik begrepen, variëren in leeftijd tussen 8 en 12 jaar en ze worden na een appèl in groepen verdeeld. Dat gaat allemaal lekker vlot, iedereen wil zo gauw mogelijk beginnen, de tassen met ballen liggen uitnodigend te lonken, en als iedereen is ingedeeld worden de groepjes naar een afgebakend deel van het veld gestuurd. En daarna wordt er gewisseld, het is een circuit dus. Dat gaat allemaal heel soepel, deze jongens hebben de 'ja maar' leeftijd nog niet bereikt. Het moet voor iedereen en heerlijk gevoel zijn om weer op een voetbalveld te staan, al zijn de trainingen al weer een paar weken aan de gang. Maar zo'n clinic is iets bijzonders, dat is toch weer een heel ander gevoel dan een reguliere training. Ze staan echt te popelen, deze jongens en ik verdenk de clinic-gevers er van dezelfde gevoelens te hebben. Ze zijn net zo enthousiast als deze jongelui, ze kunnen nauwelijks wachten.
En dan komt het sein 'beginnen'. En dan is het kunstgrasveld naast de kantine vol met die typische voetbalgeluiden, heerlijk! Ik heb het gemist, dat echte voetbalsfeertje en ik kan aan de gezichten zien dat dat ook geldt voor het publiek dat keurig langs de kant, achter de hekken dus, toekijkt. Er wordt gedribbeld, gepasst, er worden penalty's genomen en uiteraard worden er partijtjes gespeeld. Iedereen komt aan de beurt, iedereen mag het hele circuit afwerken. Ik verleg zo nu en dan mijn werkterrein om zoveel mogelijk situaties te kunnen vastleggen. Slalommen om pylonen, één-tegen-één-duels, aanvallers tegen verdedigers, van alles komt aan de orde. Zo nu en dan verlaat een speler even het veld om even bij te tanken, de ranja staat keurig in het gelid klaar. Natuurlijk ga ik ook even kijken bij het penaltyschieten, dat gebeurt op een echte grote goal, alleen de afstand is een beetje ingekort. Tussen de palen staat de keeper van het eerste en hoewel we nog maar pas begonnen zijn, heeft hij het al druk, niet alleen met het tegenhouden van de ballen die op hem afkomen, maar ook met het van zijn voorhoofd vegen van het zweet. Want hij heeft de handen vol, hij neemt zijn taak uiterst serieus. Niks met opzet over de ballen heen duiken, hij is keeper en die heeft maar één doel: zoveel mogelijk ballen tegenhouden. En dat doet hij met verve.
Wat opvalt is dat er spelers bij zijn die feilloos de 'zwakke plekken' van de doelman weten te vinden en die hun schoten met bewonderenswaardige precisie in de uiterste bovenhoek van de goal schieten, onbereikbaar voor de wanhopig springende en duikende 'Torwart'. Die heeft, het blijven per slot van rekening sporters, een wedstrijdelement aan zijn optreden verbonden. Onder het motto 'maak er een wedstrijdje van en iedereen doet zijn uiterste best'. Deze keer gaat het niet om de spelers tegen elkaar, maar de keeper tegen de spelers. Als een rondje penalty's is afgelopen worden de 'missers' van de doelman geteld en als 'straf' moet hij zich net zoveel keren opdrukken. En dat is, zeker met zijn niet geringe postuur, een behoorlijke opgave. Smokkelen kan ook niet, want de hele meute staat luidop mee te tellen. Kijk, dat zijn elementen die zo'n clinic tot een echt feestje maken en op zulke momenten kun je zien dat je te maken hebt met echte voetballers. Die genieten net zo veel als hun 'slachtoffers', zeker weten. Volgende week komen de meiden aan bod, dan komen er een paar SCHeerenveenspeelsters naar Oentsjerk als clinic-gevers. Ik ga zeker even kijken.
Binne Kramer
{gallery}Luc/2020/fleur{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
