28
do, mrt
0 Nieuwe art.
Advertentie:
×

Fout

[SIGPLUS_EXCEPTION_FOLDER_BASE] Afbeeldingsmap %s gedefinieerd in de administration back-end moet een relatief pad hebben vanaf de Joomla root.

Volleybal
SUMAR - Het is zo langzamerhand een goede traditie aan het worden, het beachvolleybaltoernooi in Sumar, ook wel omschreven in deze kolommen als ‘De Slach om Bintsje Beach’. Belangstelling genoeg en als het weer een beetje meewerkt, geldt dat niet alleen voor de deelnemers, maar zeker ook voor de toeschouwers, het inmiddels roemruchte ‘omsittend laach’. Want zo’n volleybaltoernooi is natuurlijk niet alleen een sportief, maar zeker ook, en misschien nog wel meer, een ‘sosjaal barren’, een samenkomst met een hoog reüniegehalte.


De Inloop
De locatie werkt dan zeker ook mee, want in plaats van een verdwaald stuk grasland heeft men in Sumar de beschikking over het centrum van het dorp, de Greate Buorren en wel het gedeelte tussen ‘kerk en kroeg’. Strategischer kun je het niet krijgen, zeker niet als het mooi en lekker warm weer is, de deur van Café de Inloop staat wagenwijd open en de horecagelegenheid maakt zijn naam, De Inloop, dan meer dan waar. 

weer
Vorig jaar moest het toernooi helaas worden afgelast wegens barre en boze weersvooruitzichten, die later overigens heel erg meevielen, maar toen was het feest al geschrapt. Maar dit jaar lijkt er geen vuiltje aan de lucht. En dus ‘kin it heve’. Ik ben een paar maanden geleden al uiterst vriendelijk, maar ook zeer nadrukkelijk, uitgenodigd om te komen kijken en dus meld ik mij tegen één uur op deze fraaie zaterdagmiddag op het p.d., het plaats delict, recht tegenover café De Inloop. Daar worden de deelnemers toegesproken door ceo Mariëlle, die uitlegt dat ze de spelregels niet allemaal gaat uitleggen onder het motto ‘maak het kort’. “In protte wille en in soad súkses”, zijn de woorden waar ze de ploegen het toernooi in stuurt. Aan de wille zal het niet liggen, het succes zal niet voor elk team zijn weggelegd heb ik al gezien aan de ploegen die aan het inspelen zijn. Het is die bekende mix van rijp en groen die op dit soort toernooien te zien is. De Olympische gedachte viert hier hoogtij, zeg maar, ‘meedoen is belangrijker dan winnen’. Aan het weer kan het niet liggen, het is van dat typisch Hollandse zomerweer, niet te koud, niet te warm en met een verfrissende bries voor hen die toch lichtelijk verhit geraken. Er liggen drie velden op de straatstenen, een dikke laag zand dus en verder is het een doorlopende voorstelling van een hele middag lang.

teams 
Er hebben zich twintig teams ingeschreven, variërend van het al genoemde ‘rijp en groen’. Met name ten behoeve van, of misschien wel met het oog op, de laatste categorie zijn de ramen van de omliggende woningen afgeschut met grondzeilen. Geen overbodige luxe blijkt gedurende de middag, er verdwaalt nog wel eens een bal in de coulissen. En: hoe minder de techniek, hoe harder er geslagen wordt lijkt het wel. De naamgeving van de teams is geheel vrij en van dat privilege wordt uiteraard gepast misbruik gemaakt. Wat te denken van ploegen met namen als Rûchhouwers, Sânhappers, Strúsfûgels, de Noordelingen, Freddy’s Harem, De Fryske Ko, Stream Team, Netdûkers, de Dútsers, S(j)umar en de Sânfretters. De prijs voor de orgineelste naam is volgens de jury die daarover gaat voor het team met de van zelfkennis getuigende naam ‘Juster wiene wy better’. ‘What’s in  a name’, zou William Shakespeare zeggen. Maar toen volleybalden ze nog niet. 

verschil
Ik zit in het midden van veld twee, waarvandaan ik een redelijk goed zicht heb op het hele gebeuren. Als het centrale startsein heeft geklonken, wordt al heel snel duidelijk dat er nogal wat verschil in kwaliteit zit tussen de teams. Er zijn ploegen bij die bestaan uit spelers, vrouwen en mannen door elkaar, die laten zien dat ze kunnen volleyballen, ‘dy hawwe it wol earder dien’, zou je kunnen zeggen. En dat dan met een bandbreedte van ‘wol aardich’ tot ‘op wedstriidniveau’. Aan de andere kant van het kwaliteitsspectrum acteren de ploegen die puur voor de al gememoreerde Olympische gedachte gaan. Die komen, zeg maar, voor de gezelligheid en volgens niet bevestigde berichten, ‘om toarst te krijen’. Gezellig is het overigens wel, het enige dat ik mis is de koffie. Maar het zij de organisatie vergeven,die hebben het hartstikke druk. En misschien moeten ze het speciaal voor mij zetten, koffie is zo te zien niet een van de meest gewilde en genuttigde drankjes deze middag. Ik ben uiteraard strikt neutraal, maar ik moet natuurlijk mijn nieuwe buren, Walter en Gea, wel even aanmoedigen. Of ze in de prijzen vallen ontgaat mij, maar erg is dat niet. Aardige bijzonderheid. In een team, ik weet niet onder welke naam dat speelt, doen een paar heel jonge meisjes mee, zeg maar type D-pupillen in voetbaltermen, en als de scheidsrechter van dienst merkt dat ze wat moeite hebben de service over het net te krijgen, bedenkt hij ter plekke een alternatieve spelregel. Ze moeten een paar stappen naar voren doen en dat helpt. Kijk, zo doe je dat, hulde! Pierluigi Collina zou trots op deze ref zijn! Maar als even later een van haar volwassen ploeggenoten de bal in het net serveert, zegt een toeschouwer fijntjes: “Ek mar in pear stappen foarút tocht my.” Het geeft aan dit niet alleen een fysieke strijd is, maar zeker ook een verbale, waarbij niets en niemand wordt gespaard. Met name als er iets flagrant misgaat is het commentaar niet mals. Ik heb geen idee hoe de stand in de poules is, en eigenlijk doet dat er ook niet zoveel toe. Het is meer een zaak van ‘mei nocht en wille’ en naarmate de middag vordert en de dorst buitengewone proporties aanneemt, stijgt de stemming. Het is al met al een uitermate geslaagd festijn. Over de uitslagen word ik weinig gewaar, ik vraag na afloop om mij de uitslagen te mailen, maar ik weet niet of mijn verzoek bij de juiste ‘instantie’ terecht is gekomen. Oh ja, nog even dit. Op een gegeven moment valt mijn blik op een jongedame die, niet eerder vertoond voor zover ik weet, met haar i-Pad in haar achterzak in het veld staat. Esthetisch is er niets mis met dit tafereeltje, maar voor het toestel lijkt het me niet echt aangewezen met al dat zand. Ik had, strikt voor de foto uiteraard, graag gehad dat ze onder de wedstrijd werd gebeld, maar dat plezier was mij niet gegund jammer genoeg. Vanwege de privacy heb ik de betreffende jongedame onherkenbaar gemaakt, dat moet tegenwoordig heb ik me laten vertellen.  

Binne Kramer

{gallery}Syta/baljen12718{/gallery}

Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
Advertenties




Advertentie