29
vr, mrt
0 Nieuwe art.
Advertentie:
×

Fout

[SIGPLUS_EXCEPTION_FOLDER_BASE] Afbeeldingsmap %s gedefinieerd in de administration back-end moet een relatief pad hebben vanaf de Joomla root.

Volleybal
BURGUM - De afgelopen winter kon er, zij het mondjesmaat op geschaatst worden, op de nieuwe skeelerbaan in Burgum, maar verder lag hij er een beetje verloren bij. Tot afgelopen donderdag en vrijdag, want toen stond het middenterrein van ijsbaan vol met publiek dat kwam kijken naar het volleybaltoernooi dat daar werd gehouden. Een toernooi voor, zoals dat zo mooi heet, 'recreatieve teams'. Dat werd een groot succes mede door het prachtige weer en de al gememoreerde grote publieke belangstelling.


Olympische gedachte
Het was een heuse Baron, een Fransman, Pierre de Coubertin, die ooit het begrip Olympische gedachte introduceerde en die houdt zoveel in als 'meedoen is belangrijker dan winnen'. Hij  zou zich in z'n graf omdraaien als hij nu naar 'zijn' Olympische Spelen zou kijken waar het immers alleen maar draait om winnen en waar vroeg uitgeschakelde sporters nota bene op een 'losersvlucht' naar huis worden gezet. Hij zou er met afschuw kennis van hebben genomen. Maar was hij donderdag en vrijdag in Burgum geweest, op het ijsbaanterrein om precies te zijn, hij zou met een brede glimlach en uiterst tevreden hebben gekeken naar het volleybaltoernooi dat daar werd georganiseerd. Natuurlijk wilden alle deelnemende ploegen winnen, daar is sport nu een keer voor uitgevonden, maar in feite draaide het om 'nocht en wille'. Die nocht was er in meer dan voldoende mate en de wille was uitgebreid te zien en te horen. Het waren niet allemaal 'betûfte' volleyballers die deelnamen, velen ontstegen het campingniveau niet of nauwelijks, maar het mocht de pret niet drukken. Ik ben voor u gaan kijken, op vrijdagavond, donderdag 'siet ik oan de oare kant van de dyk', in de raadszaal om precies te zijn, bij de raadsvergadering. Ook interessant, maar als ik had moeten kiezen... En dat kijken betekent voor mij uiteraard, u zult dat begrijpen, ook foto's maken. Nu is volleybal geen gemakkelijke sport om te fotograferen, meestal niet vanwege het beperkte licht in een sporthal. Maar daar kan het op deze stralende juni-avond niet aan liggen uiteraard. Het 'probleem' is nu meer het feit dat er niet één, maar liefst zes wedstrijden tegelijk worden gespeeld en bovendien, anders dan bij reguliere volleybalwedstrijden, is dit een af en toe behoorlijk chaotisch geheel. Veel lijn zit er niet in, het is puur opportunisme, het 'god-zegene-de-greep-gehalte' is inherent aan recreatief volleybal, dus hoog. Je weet nooit waar de set up, als die er komt, terecht komt. Je kunt niet anticiperen zoals bij een gewone wedstrijd, het is improvisatie. Niet erg natuurlijk, maar je hebt veel foto's nodig voor een paar waaraan je kunt zien dat het hier over volleybal gaat. Leuk om naar te kijken? Dat is het zonder meer en dat heeft nu juist alles te maken met dat opportunisme, het is heerlijk onvoorspelbaar en af en toe zelfs onvoorstelbaar. Want er lopen natuurlijk best wel goede volleyballers rond tussen al die recreanten en je haalt ze er zo uit, vanwege hun techniek en hun, zeg maar, ruimtelijk inzicht. Ze hebben het af en toe behoorlijk moeilijk, die 'echte' volleyballers, want ze moeten zich aanpassen aan het peil van hun medespelers. Maar het mag de pret op geen enkele manier drukken, dit is volleybal 'mei fleur en faasje', het plezier bepaalt hier de sfeer en de ambiance en daar mankeert, je kunt het horen en zien, het op deze schitterende juni-avond niet aan. Wat opvalt is het aantal toeschouwers dat is komen kijken, het is 'swart fan 'e minsken' op het ijsbaanterrein. Zo veel toeschouwers zaten er de afgelopen jaren maar zelden in De Westermar, bij de reguliere volleybalwedstrijden dus. Dit doet denken aan de volleybalhappenings in de sporthal Markt. Die is er niet meer, maar dat was een echte volleybaltempel, die schudde regelmatig op z'n grondvesten als de plaatselijke SV Bergum daar titanengevechten uitvocht met tegenstanders uit heel Fryslân. Historische ontmoetingen, hilarische ook af en toe, maar altijd zat het vol op die akelig steile tribunes. Daar hebben we hier op de ijsbaan geen last van, hier is alles plat als een dubbeltje. 

ondoenlijk
Het is uiteraard ondoenlijk om alles te volgen met zes wedstrijden tegelijk en dus maak ik een paar 'rondjes langs de velden', waarbij ik probeer een paar leuke foto's te maken. En zo nu en dan ga ik er even bij zitten. En dan duikt er binnen mijn lensbereik plotseling een moeder met haar jonge dochtertje op. 'Sy hat har oan tou', in die zin, dat het kleutertje een armbandje om heeft dat verbonden is met een lijn, het lijkt op zo'n gedraaide telefoonlijn van vroeger, die haar moeder vasthoudt. 'Sy hat wille', maar als haar moeder even verder wil en zij dus 'binnengehaald' wordt, is ze 'not amused', ze huilt, als u goed kijkt, kunt u de traantjes zien. Maar zoals dat bij kleine kinderen gaat, het leed is snel geleden en dan komt er weer een brede smile op haar gezichtje. 'Gefundenes Fressen' voor een fotograaf natuurlijk. Dit soort tafereeltjes tref je, als je een beetje geluk hebt, regelmatig bij vooral buitenevenementen. Maar ondertussen gaan de wedstrijden gewoon door en er gebeurt dus ook van alles: opslagen die onder in plaats van over het net gaan, samentroepingen bij het net, ballen die zo hard geretourneerd worden dat ze bijna het talud van de brug naderen. En ondertussen laven de niet-spelende ploegen zich aan koele drankjes die in de tent te verkrijgen zijn. De stemming is opperbest, de ploegen die niet spelen zitten ontspannen bij elkaar op het gras te kijken naar de concurrentie. In de tent heeft de organisatie het druk met het verwerken van de uitslagen en met het omroepen van de eerstkomende duels. Maar het is zoals bij de meeste van dit soort toernooien: als de eerste wedstrijden eenmaal op gang zijn, loopt verder alles op rolletjes. Je kunt nu al voorspellen dat dit toernooi een blijvertje gaat worden, dit format is klassiek, de locatie is ideaal en de belangstelling is groot. Joke heeft me de uitslagen beloofd en die vindt u hieronder. De winnaar van dit toernooi werd het team van De Hagedoorn, gevolgd door Omme Dobbe, Oranje en Kolfbaan 2. Vijf tot en met tien werden Kolfbaan 1, Royal Stones, Klompstraloane, Acacia, Poiesz 1 en Singeltsje. De rij werd gesloten door Gernierstrjitte, De Daam, Navislaan, Poiesz 2, Wettersmashers en Noordersingel, zij deelden plaats 15 en 16, Westersingel en de rode lantaarn was voor de Min v.d. Brinklaan. Feest bij de winnaars, maar goed ingelichte bronnen vermeldden achter dat ook voor de verliezers geen 'slachtofferhulp' hoefde te worden ingeroepen... Conclusie: 'oare jier mar wer'.

Binne Kramer 

{gallery}Syta/vol25619{/gallery}

Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
Advertenties




Advertentie