HURDEGARYP - Het duel zaterdagavond tussen V en V uit Garyp en De Granaet uit Dokkum kende al van te voren een paar interessante aspecten. Immers, er stond niet meer of minder dan de koppositie op het spel en bovendien was het wedstrijd waarin moeder en zoon het tegen elkaar moesten opnemen. Josée Berkenbosch als coach van de gasten tegen zoon Ron, coach van de ploeg uit Garyp. Cadeautjes werden niet uitgedeeld, maar het was Josée die uiteindelijk won, verdiend en terecht.
V en V niet opgewassen tegen de Granaet
Echt veel scheelde het niet, het verschil in speelsterkte was eigenlijk niet echt groot, de 18-26 was lichtelijk geflatteerd vanwege het slot waarin, toen de wedstrijd in feite gespeeld was, nog even extra veel doelpunten vielen, vooral aan Dokkumer zijde. Maar verder was het een vrijwel gelijk op gaand duel met dien verstande, dat V en V constant tegen de in het begin opgelopen marge aankeek. En de ploeg van coach Ron Berkenbosch slaagde er niet in die kloof te dichten. De Granaet was niet echt de zoveel betere ploeg, maar op een paar cruciale onderdelen van het spel waren de Dokkumers wel degelijk de bovenliggende partij. Dat was een kwestie van instelling, aan de gasten kon je merken dat ze beslist wilden winnen, desnoods ten koste van bijna alles. De Granaet toonde meer strijdvaardigheid, was ook venijniger in de persoonlijke duels en speelde bovendien in een hoger tempo dan de ploeg uit Garyp. Er zat meer dynamiek in de ploeg van Josée Berkenbosch en eigenlijk gaf dat de doorslag. Met andere woorden: de Granaet zocht nadrukkelijk de grenzen op, ging er net niet overheen, en met die instelling had Ven V het moeilijk. "Onze vrouwen waren beter vond ik", aldus Josée Berkenbosch na afloop, toen ze haar vreugde had gekoeld op haar ploeg met hugs, boksen en high fives. V en V had moeten winnen om de Dokkumers af te lossen als koploper, maar dat zat er eigenlijk de hele wedstrijd niet in, de Garipers konden het gat dat in de openingsfase was ontstaan niet dichten. Als wedstrijd overtuigde dit als 'Spitzenspiel' geafficheerde duel wel degelijk, het was attractief, het tempo lag hoog en we kregen met 18-26 toch mooi even 44 treffers voorgeschoteld, voorwaar geen slecht resultaat. Bij V en V heerste logischerwijze na afloop niettemin de teleurstelling, de ploeg was het nieuwe jaar en daarmee de beslissende tweede helft van de competitie met een nederlaag begonnen. En dat was nu net niet de bedoeling.
De Hege Fiif
We spelen vanavond niet in de voor V en V meer vertrouwde Westermar in Burgum, maar in de Hege Fiif in Hurdegaryp, een heel ander soort accommodatie. Minder ruimte naast het veld, tribunes die zich op een paar meter boven het veld bevinden en dus is er minder direct contact tussen toeschouwers en spelers. Ik heb eerst zitten kijken naar de wedstrijd tussen V en V tegen buurclub De Wâlden 5. Een duel dat er zijn mocht, gewonnen door de Trynwâldsters met 17-21, een uitslag die ik van te voren niet voor mogelijk had gehouden. Je hebt, ik tenminste, altijd het idee dat er in de diverse teams van een club een zekere hiërarchie zit: één is beter dan twee en twee is beter dan drie enzovoort. Vandaar: V en V 2 'zal wel beter zijn' dan De Wâlden 5. Nee dus, geen sprake van. Maar leest u vooral het verslag van die ontmoeting, asap op deze zelfde site.
moeder en zoon
Als ik V en V 1 en De Granaet de zaal zie binnen komen, kijk ik nog even goed naar de coach van de Dokkumers. Inderdaad, dat is Josée Berkenbosch, ik ken haar al decennia lang als coach van diverse ploegen. En op het zelfde moment realiseer ik mij dat dit dus een strijd wordt tussen moeder en zoon, Josée en Ron, die laatste is coach van V en V. Daarmee krijgt deze ontmoeting op voorhand al een extra dimensie, naast natuurlijk het feit dat het hier gaat om de nummers één en twee van deze competitie. Als scheidsrechter Anton Postma, hij doet het in mijn optiek uitstekend, geen flauwe kul, geen overbodig geneuzel en fluiten als het moet en anders laten spelen, de wedstrijd op gang heeft gefloten, is de eerste echte kans voor V en V, maar Remco Schraa mist de strafworp. Hij maakt dat verzuim meteen daarna goed door de 1-0 te scoren. Lang kan V en V daar niet van genieten, want binnen een minuut is het 1-1. Arjen Brander scoort de 2-1, maar na de 2-2 neemt De Granaet het initiatief qua score over. Met een serie van liefst zes treffers, alleen onderbroken door de 3-4 van Roel Schipper, slaan de gasten een fors gat en eigenlijk kun je nu al zien waar het bij V en V aan schort. De ploeg combineert prima, maar op de beslissende momenten voor en onder de korf ontbreekt het de ploeg van Ron Berkenbosch aan 'kriich', aan daadkracht en toch ook een beetje aan vechtlust en venijn. V en V laat zich te gemakkelijk wegzetten, is niet, zoals de Dokkumers dat wel doen, bereid om tot het randje te gaan. Maar het staat dus halverwege deze eerste helft wel degelijk 3-8 en dat betekent dat V en V in de achtervolging moet. Een lastige opgave, want de ploeg heeft moeite met het hoge tempo en instelling van de Dokkumers. Die gaan het gevecht met open vizier aan, de handschoenen gaan vanaf het eerste moment uit. Arjen Brander maakt er 4-8 van en de 5-9 is van Remco Schraa, maar het zet niet echt zoden aan de dijk. Op 5-10 is de achterstand opnieuw vijf treffers en dat is een substantieel gat. Roel Schipper en Femke Feenstra zorgen voor 7-10 en dan lijkt het er weer een beetje op voor de thuisclub. Op 8-11, treffer van Roel Schipper mist Arjen Brander een strafworp, toch wel een beetje illustratief voor de onmacht van de thuisclub. V en V overtuigt niet, blijft wel redelijk bij, maar als de scheidsrechter voor de rust fluit, staat er 9-14 op het scorebord en dat is bepaald geen hoopgevende stand voor V en V. Ze moeten aan de bak, er moet wat gebeuren, als ze zo doorgaan gaan ze op weg naar een voorspelbare nederlaag.
tweede helft
Als Martha van der Kooi de tweede helft begint met 10-14, lijkt dat de opmaat voor een betere tweede helft van V en V, maar De Granaet heeft het passende antwoord paraat: 10-15. Dat gat van vijf wil maar niet dicht, want als Remco Schraa er 11-15 van maakt wordt het meteen daarna 11-16. Dat automatisme zet zich voor op 12-17, Gariper doelpunt van Martha van der Kooi en 13-18, V en V-treffer van Remco Schraa. Als De Granaet er 13-19 van maakt is de marge opgelopen tot een half dozijn en eigenlijk moet je op dat moment concluderen dat de gasten deze wedstrijd normaal gesproken gaan winnen. Femke Feenstra en Remco Schraa zorgen voor 15-19, maar bij 15-21 is dat zespunts-gat er opnieuw. En dan zijn we inmiddels aanbeland in de slotfase van dit duel. Het wordt zelfs 16-23 en dan valt er nog even een handvol doelpunten in twee minuten. Martha van der Kooi zorgt voor 17-23 en Arjen Brander benut een strafworp: 18-23. De laatste drie treffers komen op naam van de gasten die uiteindelijk winnen met 18-26. Lichtelijk geflatteerd, maar dat geldt alleen voor de grootte van het verschil, dat De Granaet deze wedstrijd verdiend en terecht wint, daarover kan geen verschil van mening bestaan. Coach Josée Berkenbosch van de gasten gaat uit haar dak en ook dat is voorstelbaar. Immers, zij heeft met haar ploeg de eerste plaats niet alleen voorlopig veiliggesteld, maar ze heeft een van de concurrenten voor de titel op drie punten gezet. En, niet onbelangrijk natuurlijk, ze heeft op het eerstvolgende verjaardagsfeest 'gjin neipraat'....
Binne Kramer
{gallery}Syta/granat9117{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
