OENTSJERK - Zelden zal sporthal De Hege Wâlden in Oentsjerk zo bomvol zijn geweest, zo op z'n grondvesten hebben geschud en zullen de decibels zo trommelvlies-teisterend zijn geweest als zaterdagavond. Toen werd de competitie in 1-B beslist in de wedstrijd tussen koploper Drachten en runner op, op één punt, De Wâlden. Een ambiance zoals je die bij een 'gewone' korfbalwedstrijd maar zelden ziet en vooral hóórt. De thuisclub kon de kans op de titel niet grijpen, Drachten was de betere ploeg en werd kampioen.
Drachten terecht kampioen
Het was een heuse kraker, de wedstrijd tussen De Wâlden en kvDrachten, zaterdagavond in sporthal De Hege Wâlden in Oentsjerk. Immers, er stond niets meer of minder op het spel dan de titel in de eerste klasse B. Het uitgangspunt was lichtjes in het voor deel van de gasten uit Drachten, zij stonden één punt voor op de Trynwâldsters, die dus moesten winnen om de titel te grijpen. Dat zou overigens een geweldige verrassing zijn geweest, een regelrechte stunt zelfs, want gedurende het verloop van deze competitie leek het er helemaal niet op dat de ploeg van coach Sake Koelma titelkandidaat zou worden. Maar in deze competitie waar de verrassingen legio waren, kon het allemaal en dus mocht De Wâlden nota bene thuis voor het eigen hondstrouwe en talrijke publiek, proberen het zaalseizoen een geweldige draai te geven door van Drachten te winnen. En coach Michel Daling was er dan ook niet zeker van dat zijn team dit duel zou winnen, zoals hij later, met een fles champagne in de ene en zijn voorhoofd afvegend met de andere hand, ruiterlijk toegaf: "Wij waren wel de betere ploeg, zeker op papier, maar dat moet je dan wel even laten zien, met andere woorden, je moet ze er wel ingooien. Gelukkig deden we dat en vaker dan De Wâlden. Maar dit soort wedstrijd is aan de ene kant slopend, aan de andere kant zijn dit de duels waar je het voor doet. Maar dan moet je ze wél winnen natuurlijk. Dat hebben we gedaan dus zijn we kampioen. Terecht? Ja, dat denk ik wel, maar we hebben het deze competitie niet makkelijk gehad, we hebben niets cadeau gekregen, maar uiteindelijk gaat het om het getal onder de streep." De wedstrijd werd gespeeld onder omstandigheden die je bij het korfbal niet zo vaak meemaakt. Een uitpuilende tribune, met een speciaal 'kindervak' voor de Drachtster jeugd, trommels, een inferno van lawaai, een meeslepend duel tussen twee ploegen die er vol voor gingen en uiteindelijk een uitbundig feest gevierd door een grote groep aanhangers van Drachten. Euforische vreugde aan de ene kant en hoe was dat aan de andere kant? Nou, in ieder geval een stuk rustiger, stiller in feite. De spelers van De Wâlden hadden wel degelijk als eersten hun tegenstander gefeliciteerd, maar die gelukwensen konden toch niet verhullen dat de Trynwâldster diep teleurgesteld waren, ontgoocheld eigenlijk wel. Ja, je zou voor minder. Bij wie moet je dan zijn voor een reactie? Bij Bareld Bos uiteraard, de man die in de wedstrijd alles op alles zet, alles uit de kast haalt en zijn teamgenoten 'oanfitert', ze op scherp probeert te zetten, maar ook de man die na afloop als eerste kan relativeren, het betrekkelijke van alles inziet. Hij vat de wedstrijd in feite samen in één kort zinnetje: "Sy wiene de bettere ploech." Maar zijn analyse omvat wel degelijk nuances, positieve nuances zelfs: "En dochs hawwe der fases west dat it kinnen hie, dat wy se pakke koene en winne koene. Mar sy skoarden dan krekt wer op dy mominten dat wy tochten 'der geane wy'. Ja, en dan komst net ticht genôch by. Mar litte wy earlik wêze, it wie al in prestaasje dat wy it sa fier skopt ha, dêr like it lang hielendal net op. Fansels bin ik, binne wy, teloarsteld, mar wy ha der yn myn belibbing alles oan dien. It wie net genôch, punt."
eerste helft
Ik ga wat vroeger dan anders richting Oentsjerk, ik weet ongeveer hoe Drachtster publiek is, die komen met z'n allen en ik weet ook dat De Hege Wâlden niet echt veel toeschouwers kan bevatten. Ik ben er even zeven uur en op het parkeerterrein hoor ik al de geluiden van een korfbalwedstrijd. Dat moeten de beide tweede teams zijn die ook vanavond tegen elkaar uitkomen. Dat klopt en als ik alle veiligheidspoortjes ongeschonden ben gepasseerd en zelfs een stoel heb veroverd, zoek ik een plekje. Natuurlijk is dat van die veiligheidspoortjes onzin, maar veel scheelde het niet. De wedstrijd tussen De Wâlden 2 en Drachten 2 is er een vol van strijd, van emotie en hij heeft een hoge attractiewaarde. Het is een prima voorgerecht, een amuse om van te smullen, het wordt dan ook 21-21. Dat belooft voor het vervolg, de spanning zindert nu al door De Hege Wâlden. De beide ploegen doen net alsof er niets aan de hand is, maar de gezichten staan gespannen, hun lach klinkt net een beetje scheller dan anders voor een wedstrijd. Hier staat wat op het spel deze avond, dat moge duidelijk zijn. De scheids, Dekker heet hij als ik het goed verstaan heb, kijkt net één keer te veel in mijn richting, ik weet wat er gaat komen. Hij dus, hij vraagt zo'n beetje 'kwânskwiis' of ik van plan ben hier te blijven zitten. Een even retorische als overbodige vraag, natuurlijk blijf ik hier zitten. Hij wijst op de 'gevaren' die ik hier loop. Ik vertel hem dat ik hier al kom en hier zit zolang als deze sporthal bestaat. En: "Als er een speler uit het veld vliegt kan hij beter tegen mij aan vallen dan tegen de bakstenen muur achter mij." Overtuigd is hij duidelijk niet, maar hij laat het erbij. Hij is hier duidelijk nog niet vaak geweest. Op zijn fluiten is overigens niets aan te merken, hij leidt dit toch tamelijk hectische duel prima vind ik. Voordat we kunnen beginnen moet er eerst geveegd worden, de enthousiaste Drachtster jeugd heeft overdadig gestrooid met confetti en die moet eerst aan de kant, die snippers zijn glad. Maar dan is het zover, we kunnen beginnen. Het is Brian Juckers die het bal namens De Wâlden opent: 1-0. Maar treffers van Ilse van der Meulen en Jelmer Faber brengen in no time de gasten aan de leiding. Door opnieuw twee treffers op rij staat het heel snel 1-4. Matthijs Hooghiemstra zorgt voor 2-4 en het is Froukje van der Meer die er 3-5 van maakt. De 4-6 is van Marije Jager en de 5-8 komt op naam van Brian Juckers. Dan is eigenlijk het beeld van dit duel al wel duidelijk: Drachten scoort makkelijker en dus frequenter dan De Wâlden dat met name onder de korven te veel duels verliest. Drachten speelt furieus en daar heeft de thuisclub niet van terug. Het gat wordt niet substantieel groter, maar dichterbij komt De Wâlden vooralsnog niet. De score loopt gestaag op, het spel wordt in een hijgend hoog tempo gespeeld, maarop 6-10 en 9-13 is het gat nog altijd niet meer dan vier punten. Te overbruggen dus en dat wordt pas wezenlijk anders als Drachten er11-17 van maakt, vlak voor de rust is dat. Dan begint het er voor De Wâlen toch zorgelijk uit te zien. Rinske Jager bepaalt even later de ruststand op 12-17, maar als De Wâlden nog een kans wil maken moet het roer drastisch om en het is voor mij de vraag of de ploeg daartoe in staat is. De Trynwâldsters hebben te veel moeite om onder de korven het spel te maken, daar worden ze keer op keer afgetroefd door de gasten.
tweede helft
Het tweede bedrif van dit meeslepende duel begint goed voor de thuisclub, het zijn Rinske Jager en Froukje van der Meer die er 14-17 van naken en dat biedt toch wel perspectief. Maar de druk coachende Michel Daling maakt nadrukkelijk gebarend en roepen duidelijk dat zijn ploeg bij de les moet blijven. Zijn pupillen nemen de boodschap ter harte en dat betekent dat het na 14-22 in vrij korte tijd 17-26 wordt en dan is duidelijk dat deze wedstrijd is gedaan. Er wordt, zoals gebruikelijk als een wedstrijd in zijn definitieve plooi is gelegd, nog stevig gescoord door beide ploegen, maar in de krachtsverhoudingen verandert er niet veel en eigenlijk is het w achten op het eindsignaal van scheidsrechter Dekker. En als dat klinkt verandert de speelvloer in een orgie van lawaai, confetti, champagne en bloemen. Feest dus bij de Drachtsters en samen met een deel van het publiek vormt zich een hossende menigte met ergens in het epicentrum de spelersgroep en de staf, Michel Daling, Arnold van der Kooij en Joke Koldijk. Het Drachtster publiek staat op de banken in tegenstelling tot de thuissupporters die rustig blijven zitten en gelaten toekijken hoe de gasten een euforisch feest vieren, 'himmelhoch jauchzend'. Maar echt 'zum Tode betrübt' zijn de Trynwâldsters niet, ze hebben immers gezien dat hun team zijn uiterste best heeft gedaan. "En mear kinne jo net dwaan is't net wier", zegt een supporter, die het allemaal met een toch wel wat sneue glimlach aankijkt. In Drachten zal het aan de Sportlaan nog lang onrustig zijn geweest vermoed ik.
Binne Kramer
{gallery}Syta/walden2419{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
