OENTSJERK - De slotfase van de wedstrijd tussen de C-juniorenteams van De Wâlden en Heerenveen was even spannend als opmerkelijk. Het spannende zat hem met name in het scoreverloop, het opmerkelijke was die allerlaatste minuut. Toen kreeg De Wâlden van scheidsrechter Bert Blauw een strafworp toegekend. Maar die werd gemist en dat zou betekenen dat Heerenveen met 6-7 zou hebben gewonnen. Maar de referee liet de stip overnemen. Waarom? Lees vooral verder.
Het was zoals hierboven al geschetst, een opmerkelijk slot. Het gaat over de wedstrijd tussen de C-juniorenteams van De Wâlden en Heerenveen, zaterdagmiddag in sporthal De Hege Wâlden in Oentsjerk. Dat was een spannende wedstrijd waarbij de gasten uit Heerenveen merendeels de dans leidden. Maar het echte verschil konden ze niet maken, de definitieve kloof konden ze niet slaan. Daarvoor was de tegenstand van de thuisclub te stevig en te vasthoudend. En dus werd het spannend, met name in het slot van de wedstrijd, toen De Wâlden terugkwam van 5-7 tot 6-7. En de zenuwen gierden door de kelen, toen scheidsrechter Bert Blauw, hij floot zoals hij dat altijd doet, al decennia lang, op zijn eigen manier, compromisloos, maar wel met een lichte voorkeur voor de geest ten opzichte van de letter. Dat zou ook deze zaterdagmiddag in Oentsjerk blijken. De strafworp, die waarschijnlijk zou beslissen over een remise, dan wel een nipte overwinning voor de gasten, werd gemist. Game over, Heerenveen winnaar. Maar nee, tot mijn verbazing laat Bert Blauw de stip overnemen, er is dus iets gebeurd, maar wát? Ik heb niets onreglementairs gezien. En de scheids ook niet, maar hij heeft wel wat gehoord: "Een van de Heerenveen-dames heeft wat geroepen op het moment dat de speelster van De Wâlden aanlegde voor het schot. En dat is verboden, dat mag niet." En dus wordt de strafworp overgenomen en die reprise gaat er wél in: 7-7. Einde wedstrijd. Diepe teleurstelling en zelfs tranen bij Heerenveen, vreugde bij de Trynwâldsters en ik, ik heb er weer wat bijgeleerd aangaande de regels van het edele korfbalspel.
spannend
Zoals gebruikelijk ben ik vroeg en dat geeft mij in dit geval de gelegenheid om even bij te praten met de scheidsrechter van dienst, Bert Blauw. Ik ken hem goed, ooit liep hij stage bij mij op school, een van de beste stagiairs die ik ooit heb gehad. Maar daar hebben we het op deze vroege middag uiteraard niet over. Wel over het onderwijs waar we beiden 'in' hebben gezeten. Stof genoeg, het gaat immers niet goed in datzelfde onderwijs, er dreigt een structureel tekort aan leerkrachten, ook in het basisonderwijs. Vroeger was het zo, dat een basisschool in principe zes klassen en evenveel leerkrachten had. Die juffen en meesters waren van maandagochtend tot vrijdagmiddag aanwezig, de hele week dus, geen gedoe met parttimers. En ook waren er geen koepels met een heleboel managers en juist daarvan zijn Bert en ik geen liefhebbers. Enfin, u begrijpt, we komen hier langs de lijn in de Hege Wâlden de tijd wel door. Maar we zijn beiden gekomen voor de wedstrijd tussen de C-juniorenteam van De Wâlden en Heerenveen. We hebben met de niet overdadige voorkennis die we beiden hebben, ingeschat op een spannend potje korfbal en dat wordt het ook. Al is het Heerenveen, vroeger heette deze club Blauw Wit, maar na de fusie met de Driehoek uit Mildam is het Heerenveen geworden, dat aanvankelijk het voortouw neemt. De gasten openen het bal, maar De Wâlden maakt redelijk vlot gelijk: 1-1. Als Heerenveen daarna uitloopt naar 1-3, zijn er een paar dingen duidelijk: echt als rijpe appelen zullen de treffers niet van de bomen vallen en De Wâlden zal alles uit de kast moeten halen om de wat makkelijker spelende gasten van de zege af te houden. Maar de Trynwâldster jongens en meiden blijven bij qua score, al is het wel steeds Heerenveen dat aan de leiding blijft. Van 1-3 wordt het 2-4 en 3-5 en pas op 5-5 lukt dan eindelijk waar De Wâlden zo naarstig naar op zoek is: de gelijkmaker. Maar waar het publiek, hier is eigenlijk altijd publiek, welk team van De Wâlden ook speelt, op zit te wachten en vooral te hopen, zit er niet in. En dat is een klassiek erop-en-erover-scenario. Maar daarvoor mist de thuisclub de stootkracht, met name onder de korven. Heerenveen is dan wel de iets betere ploeg, de gasten spelen wat makkelijker en combineren soepeler, maar echt de wedstrijd in zijn definitieve plooi leggen, lukt ook hen niet. Het wordt 5-6 en als de gasten er 5-7 van maken, lijkt dat op een 'Vorentscheidung'. Maar De Wâlden legt zich niet neer bij de dreigende nederlaag, schakelt het roemruchte 'tandje-bij' en komt terug tot 6-7. Maar de thuisclub moet vechten tegen twee tegenstanders, enerzijds uiteraard Heerenveen, maar aan de andere kant ook de even gestaag als meedogenloos wegtikkende tijd. Maar De Wâlden krijgt de, uiteraard onvrijwillige, hulp van de gasten. Heerenveen begaat verdedigend een overtreding die goed is voor een strafworp en daarmee krijgt De Wâlden een unieke kans om er alsnog een remise uit te slepen. Hoe dat afloopt hebt u hierboven kunnen lezen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik nog nooit een scheidsrechter vanwege 'verbale inmenging cq intimidatie', want daar hebben we het over, een strafworp zien laten overnemen. Maar het is natuurlijk niet echt sportief om de strafworpnemer op die manier te beïnvloeden. Bij het voetballen gebeurt het wel, maar dan niet zozeer verbaal. Daar heb ik wel eens iemand een graspolletje of een modderkluitje zien gooien, maar daar kan in een sporthal uiteraard geen sprake van zijn. Hoe dan ook: het wordt wel degelijk 7-7 en daarmee is De Wâlden duidelijk blij en Heerenveen net zo duidelijk niet.
Binne Kramer {gallery}Hilda/dewaldenheerenveen{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
