Schitterende seizoensopening SKS

Eenmaal op de Wide Ie, in Grou heet die uiteraard Grouster Ie, gaan de zeilen omhoog en zetten de veertien skûtsjes koers naar het startschip dat helemaal onderin de Ie ligt te wachten op klandizie. Die start, zeker de allereerste van het seizoen, is altijd een heel ‘ochheden’, het is een zenuwengedoe, iedere schipper wil op die ene optimale startplek liggen en daar is helaas maar plaats voor, inderdaad: één skûtsje. Strijd dus, gedoe, dringen, wapperende zeilen, sommigen maken zelfs gebruik van een geïmproviseerde rem in de vorm van een emmer die achter het schip wordt gebonden om de vaart er uit te halen, anderen gokken op hun uitgedokterde timing en verwachten op grond daarvan precies op tijd bij de startlijn te zijn, mét de nodige snelheid. En allemaal over bakboord uiteraard, niemand waagt het om voor het hele veld langs over stuurboord te starten. Als dat lukt ben je spekkoper, als het mislukt ben je meteen allerlaatste. Je ziet het niet vaak jammer genoeg, want het zijn die tactische hoogstandjes die een schipper tot de ‘hors categorie’ verheffen. De zenuwen gieren bijna hoorbaar door de kelen van schippers en bemanningen, er klinken weer gloednieuwe krachttermen over het wijde landschap van Eagehoek en voor ons als toeschouwers is het smullen. Maar die zenuwen maken dat de eerste start vals is, te veel skûtsjes zijn te vroeg, ze moeten terug en de jury besluit tot een algehele valse start. Er komt een herstart dus, iets meer dan vijf minuten later. Die is goed, nou ja, voor de meesten dan, want ook nu moeten een paar schippers hun haast bekopen met een valse start, waaronder, en dat is opmerkelijk, Douwe Visser met de Sneker Pan. Wat er precies mis gaat kunnen we niet zien, maar hij moet terug. Huizum brengt zichzelf in een onmogelijk situatie, waarbij het skûtsje zelfs tegen het startschip aandrijft. Niet echt bevorderlijk voor een een goede start. Wij hebben Pieter Brouwer als gast aan boord, hij was jarenlang schipper op de Gerben van Manen, het skûtsje van Heerenveen en hij kijkt natuurlijk met meer dan gewone belangstelling naar hoe de Feansters het doen, immers, zijn zoon Sytze voert daar nu het bevel. Maar die doet het voorlopig prima, de start is goed, hoog aan de wind en met snelheid vaart Sytze Brouwer vorlopig op een keurige tweede plaats. Zijn vader kijkt het met tevredenheid aan, maar ook met de Friese vaderlijke scepsis: “Hy hat in pear minne maten achter him.” Joure en Lemmer doen het goed, ook de Halve Maen zeilt keurig mee in de kopgroep. De felste strijd wordt zoals gebruikelijk uitgevochten in het lange kruisrak op de Wide Ie en in de nauwe, krap bezeilde Tynje. Daar vallen de slachtoffers en een daarvan is Earnewâld met schipper Gerhard Pietersma aan het helmhout. Zoals je wel meer ziet zijn het de achterste gelederen die alsnog een of meer slagen moeten maken en in dat nauwe water is dat bepaald geen sinecure. Earnewâld ‘fertutearzet’, moet overstag en komt dan Leeuwarden tegen, dat op zijn beurt moet draaien, maar in feite nergens anders heen kan. Gevolg is dat beide schepen vrijwel stil komen te liggen. Het ultieme doenscenario voor elke schipper en je kunt er maar heel weing aan doen. Je ziel in lijdzaamheid bezitten is zowat het enige dat erop zit. Aan alle ellende komt een einde, maar op deze manier win je geen wedstrijden natuurlijk.

finish

Het is nog steeds Joure dat de meute aanvoert, maar ondertussen ‘beweegt zich wat op de achtegrond’, zou Drs. P. zeggen en in dit geval is dat Grou, dat begonnen is aan een opmars die uiteindelijk leidt tot een tweede plek achter de Jousters. Knap, maar het is niet genoeg voor de thuisclub, zij willen méér, ze willen maar één ding: winnen. En als de schepen de laatste ronde ingaan, is voor de kenners al duidelijk dat Joure deze strijd nog niet heeft gewonnen. ‘Prijzen op de meet’, heet dat in het wielrennen en die laatste route wordt Joure fataal. In het voor-de-windse-rak richting Tynje en Wide Ie loopt Grou zienderogen in, dit is de wind die dit schip nodig heeft en onder de vaardige handen van schipper Douwe Visser slagen de Grouster erin nog voor het opdraaien van de Wide Ie Joure te achterhalen. En dan weet eigenlijk iedereen wel wat er gaat gebeuren: in het lange ruimwindse rak naar Eagehoek en het volgende lange kruisrak naar Tryntsjepôle, dat bestaat niet meer, maar er lig wel een boei, maken de geroutineerde Grousters geen fouten. En dat betekent dat met een lange en korte slag over de Pikmar de finish bezeild kan worden. Euforische vreugde bij de Grousters en natuurlijk ook bij het omsittend laach op het starteiland. Immers, winnen is mooi, de eerste wedstrijd winnen is prachtig, maar dat alles ook nog voor eigen publiek is boven alles verheven. Joure wordt tweede, Lemmer derde. Bij Joure wappert nog altijd een protestvlag in het want, de Jousters hebben geprotesteerd tegen de SKS wegens een verschil in interpretatie van de uitvoering van het zeilplan. Een technisch verhaal waarbij de SKS kiest voor authenticiteit, waar schipper Reijenga de veiligheid laat prevaleren. Wordt ongetwijfeld vervolgd. De wedstrijdreeks wordt vervolgd op maandag op de Wide Ie bij de Veenhoop, inderdaad, dat heet daar de Drachtster Ie… 

Binne Kramer

{gallery}nieuws/skutsjesilen6augustus{/gallery}