DROGEHAM - In Drogeham werd zaterdag het traditionele Concours Hippique gehouden onder onverwacht goede omstandigheden. De arena lag er prima bij en de talrijke toeschouwers zorgden voor een sfeer en ambiance die aan dit paardenfestijn een extra dimensie gaven. Het was een doorlopende voorstelling waarin uiteraard paarden de hoofdrol speelden, met een bandbreedte van pony's tot Friese paarden en met hackney's en bovenlanders daar tussen in.
Liefhebbers en kenners
Je hoeft natuurlijk niet echt een kenner te zijn, het helpt wel uiteraard, een echte 'connaisseur' ziet nu eenmaal meer finesses dan in 'sljochtweihinne' toeschouwer, maar om te kunnen genieten van al die paardenrubrieken, de fraai uitgedoste menners, de schitterende sjezen en uiteraard al die paarden, van hackney’s tot bovenlanders en natuurlijk die luxe Friezen, hoef je in feite alleen maar te kijken. Want zo’n Concours Hippique is een feestje, ‘eine Augenweide’ noemen onze oosterburen dat, een genot om naar te kijken zeg maar. Dat heeft alles te maken met het gevarieerde programma, het ontbreken van echt lange pauzes, in dit geval het prima weer en uiteraard de aanwezigheid op loopafstand van horeca en catering. Ziedaar de belangrijkste ingrediënten voor een hele lange dag kijken naar en genieten van paarden, paarden en nog eens paarden. Van de uiterst sensibele hackney’s, bij hen is het alsof je naar een snelle quick step zit te kijken, van de statige bovenlanders, in danstermen zou je zeggen dat ze bezig zijn aan hoofs menuet en natuurlijk van die majestueuze Friezen, die gitzwarte paarden met hun lange manen en hun superieure manier van lopen en draven. Argentijnen die de tango dansen, daar heeft het nog het meest van weg. Drogeham was zaterdag de plaats van handeling en ze waren er weer allemaal: de deelnemers, de genodigden en uiteraard de liefhebbers. Die konden hun kinderen meenemen naar het ponyterrein waar de jeugd zelfs een ritje mocht maken op een van die pronte Shetlandertjes. Onder begeleiding, dat wel, veiligheid voor alles. En er was natuurlijk nog veel meer speel- en spelmateriaal voor de jeugd, maar het belangrijkste speelveld was uiteraard de arena met de viptent aan de ene en de tribune aan de andere kant.
format
Als je vaker bij een dergelijk CH komt heb je al redelijk snel in de gaten hoe z’n rubriek in elkaar zit, wat het format is zeg maar. Eerst komen de deelnemers, aanspanningen van de drie hiervoor genoemde paardenrassen, stuk voor de stuk het parcours binnen om door de speaker van dienst te worden voorgesteld en als iedereen er is, meestal zijn er tussen de vijf en tien deelnemers, worden ze voor de grote tent opgesteld om te worden geïnspecteerd door een paar juryleden. Erg diepgaand is die inspectie niet, het gaat er meer om dat er geen verboden zaken aan het licht komen. Maar eigenlijk is dat bij een CH nooit aan de orde. En dan is het zover: dan komen alle combinaties in actie en rijden ze een aantal rondjes op het concoursveld, eerst rechtsom, halverwege wordt er gewisseld, ‘van hand veranderd’ heet dat, en lopen ze linksom, dit om de jury die in het midden van het veld staat, goed de gelegenheid te geven om een gedegen oordeel te vellen. Dan worden de deelnemers één voor één ‘binnen geroepen’ en meestal geeft die volgorde wel ongeveer aan waar de uiteindelijke winnaar moet worden gezocht. Soms is die volgorde definitief, maar soms, vaak eigenlijk wel, moet er worden ‘overgereden’, dan volgt er een beslissende ‘belle’, een paar extra rondjes omdat de jury ‘er nog niet uit is’. Het publiek gaat zich ermee bemoeien in die zin, dat ze hun favoriet luidkeels aanmoedigen en met luid applaus begeleiden op weg naar een gehoopte hoge klassering. Dan worden die finalisten binnen geroepen en dan is de volgorde definitief en worden de prijzen, linten voor de paarden, enveloppes voor de rijders, uitgereikt. En tot slot wordt er dan door alle deelnemers nog een ‘ereronde op de rechterhand’, een rondje-rechtsom op muziek dus, gereden, om nog éénmaal al dat fraais aan het publiek te showen. Bij die muziek moet u denken aan de polka’s van James Last, eigenlijk hoor je op een CH niets anders voor dit soort gelegenheden. Lekker traditioneel, maar het past naadloos in het hele gebeuren. Als u het met eigen ogen wilt zien, gelegenheid genoeg in zo'n CH seizoen, Garyp, Buitenpost, Dokkum en dus ook Drogeham hebben zo hun vaste plek op de kalender. Doen dus!
Binne Kramer
{gallery}Syta/ch6917{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
