BURGUM - Duizend deelnemers trok de Burgum Run zondag. Een loopfeest mag je concluderen, maar toch een feest met een rafelrandje, immers, dit was de tiende en tevens de laatste Burgum Run. Jammer voor zo'n prachtig evenement, jammer ook voor die duizenden deelnemers die ooit liepen vanuit het terrein bij de centrale in Noardburgum. Maar het was zoals mede-organisator en initiator Jaring de Groot het verwoordde: "Op je hoogtepunt ophouden is beter dan laten doodbloeden."
'It wiisde mâl'
Eigenlijk leek het nergens op, het weer dus. Althans, dat was de voorspelling voor het weekend. Het zou kleddernat worden en iedereen die buiten wat te doen had hield zijn hart vast. Maar ziet: zaterdagochtend regende het inderdaad, maar tegen de middag werd het droog en kwam de zon erbij. Dat resulteerde 's middags in uitstekend sportweer en het enige evenement dat letterlijk in het water viel was het Paardenspektakel in Eastermar. Daar durfde de organisatie het niet aan om al die aanspanningen van start te laten gaan: "Te folle wetter en dus ek tefolle risiko op ûngemakken", aldus de voorzitter toen ik hem vroeg in de middag sprak bij start/finish op it Heechsân. Ik kon hem geen ongelijk geven. Hartstikke jammer voor al dat werk, voor al die deelnemers en al die mensen die zouden komen kijken. "Oare jier mar ris wer sjen", aldus de preses met spijt in zijn stem. Maar verder: er werd gekorfbald, gevoetbald, getennist er werd duiven geschoten, duiven van klei voor de goede orde en er werd hard gelopen. Daar, bij de Burgum Run met start en finish op het terrein van de centrale in Noardermar, waren liefst duizend deelnemers. Zij troffen prima loopweer, droog (!) en niet te warm, wat wil je nog meer. Nou, volgend jaar maar weer een Burgum Run dus, zoiets van: 'wegens enorm succes geprolongeerd'. Maar dat vervolg zit er dus niet in, de organisatie heeft besloten om er mee te stoppen en dat betekent dat er na deze tiende editie geen elfde zal komen. Ik tref Jaring de Groot als ik alvast een plekje heb gevonden om foto's te maken. Hij fietst voor de laatste keer een stuk van de route om te kijken of alles klopt en of alle vrijwilligers op hun plek staan of zitten. Toch wel een beetje een triest gevoel Jaring? "No, dat falt wol mei, dit beslút is net fan hjoed as juster, dat hawwe wy al in skoft lyn naam. Sjoch, no sizze in hiele protte minsken 'wat is dat spitich dat jim ophâlde'. Mar der binne simpelwei net genôch minsken dy't it fan ús oernimme wolle. Net elkenien hat dêr nocht oan en dat kin ik my bêst foarstelle, it is in bealch fol wurk en der geane klauwen mei tiid yn sitten. En wy fûnen eintsjebeslút datst better ophâlde kinst op dyn hichtepunt as datst it linkendewei ôfsakjen sjochst en nog mar in hantsjefol dielnimmers oerhâldst. Sjoch, oan alles komt no ienris in ein, ek oan moaie en súksesfolle dingen. Wy kinne no weromsjen op tsjien edysjes dy't in hiele protte dielnimmers lutsen hawwe. En dat is ek wat wurdich." Geen speld tussen te krijgen, maar als buitenstaander komt er toch iets van 'wat jammer, het was altijd zo mooi'.
'wat sisto dêr moai'
Ik zit een paar honderd meter na de start op dat smalle betonweggetje tussen de centrale en Noardermar, om precies te zijn aan de overkant van die smalle vaart. De zon schijnt, het waait behoorlijk, maar ik zit redelijk in de luwte en dus is het prima toeven. Uit ervaring weet ik dat de voorbereidende fase, het voorspel zeg maar, altijd leuk is om naar te kijken en bovendien kan ik mooi kijken wie er allemaal meedoen en wie er naar toe gaat om te kijken. Je ziet het aan de kleding en het schoeisel. De meeste deelnemers zijn zich aan het warmlopen, sommigen bloedserieus, anderen lekker ontspannen kletsend met andere deelnemers. Het moeten er volgens de opgave van de organisatie duizend zijn: "It is útferkocht", heeft Jaring de Groot mij even eerder verteld. Goh, dan heb je het als organisatie dus prima gedaan, waar krijg je op een zondag in september nog duizend hardlopers aan de start?
commentaarAls je daar zo zit op een campingstoeltje met een camera in de aanslag, krijg je commentaar, kan niet missen. Bekenden, en dat zijn er nogal wat, ik beweeg me nu eenmaal al bijna vier decennia in het gemeentelijke sportwereldje, begroeten je als ze je zien zitten. "Wat sitsto dêr moai", of "Ja hear, wa sit der wer op it moaiste plakje?" Dan wel: "Sille wy efkes ruilje?" En natuurlijk, daar kon je op wachten: "Wa bringt dy no de kofje, komsto sûnder kofje de middei wol troch?" Dat moet een trouwe lezer van deze rubriek zijn. Een van de passanten is BCV-trainer Jasper Bouma: "Setst ús der aanst efkes knap op, in bytsje yn it begjin graach, dan liket it noch wat." Ik: "Hoe hawwe jim juster spile", Bouma moest met zijn ploeg een bekerwedstrijd spelen. "Ien sân", is het antwoord en ik steek mijn duim omhoog: goed gedaan jochie. Nee, vervelen hoef ik mij niet hier.
start
Dan loopt het tegen tweeën, de geplande starttijd voor de lopers die 16 km voor de boeg hebben. Daarna volgen met een kwartier tussenpoos de tien-kilometerlopers en de grote groep die vijf kilometer loopt. Opmerkelijk bij die laatste groep als ik later thuis de foto's bekijk en selecteer: veel vrouwen en toch ook een behoorlijk contingent kinderen. Ik laat de hele meute aan mij voorbij trekken en dan ben ik inmiddels een paar honderd foto's verder. Als de bezemwagen, in casu twee fietsers-met-hesjes, voorbij zijn ga ik op weg naar een volgende stek. Dat wordt even zoeken en laveren, want elke keer moet ik stoppen om lopers over te laten steken. Maar als ze het Ritskeloanebosk uitkomen, het zullen de vijfkilometer lopers zijn schat ik in, zie ik een mooi plekje om nog wat extra foto's te maken. Andere achtergrond, andere samenstelling, ander standpunt. Ze zijn dan al behoorlijk lang onderweg en dat is de meesten wel aan te zien ook, de eerste 'wandelaars' dienen zich aan, 'dy hawwe de ein yn 'e bek'. Maar er zijn er ook bij die mij nog met enthousiasme toezwaaien. Hé, die twee jonge meiden, waar ken ik die van? Ik moet even nadenken, ik ken ze, maar: 'ik kin se net thúsbringe'. Pas 's avonds bij de computer weet ik het: het zijn twee meisjes die bij een horeca etablissement in Burgum waar wij regelmatig in broodje eten, in de bediening werken. Maar dan hebben ze een bedrijfsuniform aan nu lopen ze in sportkleding. Ik haal mijn vrouw erbij en die heeft eerst ook moeite met de herkenning. Maar we zijn het erover eens: ze zijn het, 'sunder mis'. Rijp en groen, zo kun je het lange lint van lopers het best karakteriseren, met name bij deze 5-kilometergroep is het aantal 'absolute beginners' aanzienlijk. De eersten die veel te snel vertrokken zijn onder het motto 'fiif kilometer is mar in eintsje', voelen hun benen drastisch verzuren en hun ademhaling ook niet meer honderd punten. Hoezo, mensen bewegen te weinig, hier bij de Burgum Run is daar in ieder geval niets van te merken. Ik heb intussen genoeg, lees: veel te veel, foto's en ik ga naar huis om er een ietwat beeldende selectie van te maken. Elders op deze site vindt u nog een serie foto's onder de kop 'Burgum Run in schoonheid ten onder'.
Binne Kramer
{gallery}Syta/run12917{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
