BURGUM - Sporthal Westermar is deze week volledig uitgebrand. Het bijna 40 jaar oude gebouw stond op de nominatie om te worden gerestaureerd, dan wel herbouwd te worden, maar die plannen komen nu in een onverwachte stroomversnelling. De Westermar was een van 'mooiste' sporthallen van Fryslân, mooi, in de zin van functioneel en sfeervol. Met name de toeschouwersaccommodatie werd door de gebruikers en de bezoekers vaak geloofd.
Westermar was een begrip in gemeentelijke sport
Wij schrokken vanmorgen, mijn vrouw en ik, toen we op de Omrop het nieuws hoorden dat Sporthal Westermar in Burgum helemaal was afgebrand. Het eerste wat er dan door je heen gaat is ongeloof: 'hè, dat kan toch niet, maandagavond heb ik er nog zitten kijken naar een zaalvoetbalwedstrijd. Maar dat ongeloof wordt al heel snel verdrongen door de realiteit natuurlijk: sporthal Westermar, een begrip in de gemeentelijke sportwereld, is niet meer. Oké, het is maar een gebouw, het zijn maar stenen, maar toch. Wij zaten thuis onder de koffie te bedenken hoeveel keer ik daar ben geweest, eerst voor Actief, later voor Kanaal 30. Dat moeten ontelbare uren zijn geweest, bij het zaalvoetbal, bij het volleybal, bij gymnastiekuitvoeringen, bij de zaalvoetbaltoernooien, bij het zaalkorfbal en noem maar op. Duizenden uren in die bijna 40 jaar, Sporthal Westermar hoorde bij mijn habitat zeg maar. Ik kwam er niet alleen veel en vaak, maar ook graag, Sporthal Westermar was een uiterst gebruiksvriendelijke accommodatie, ook voor mij als verslaggever/fotograaf. Ik onderhield er altijd bijzonder prettige contacten met het personeel, de sporthalbeheerders zoals dat heette. Daar is dus, met uitzondering van die contacten, want er komt uiteraard wel weer een nieuwe sporthal neem ik aan, nu een heel abrupt einde aan gekomen. Ik bekeek vanmorgen de foto's op deze site en die geven aan dat de brand verwoestend moet zijn geweest, gelukkig was er niemand meer in het gebouw. Geen ongelukken dus, want je moet er niet aan denken dat zoiets gebeurt tijdens het toernooi om de Tytsjerksteradiel Cup. Dan zitten er soms wel tussen de 600 en 800 toeschouwers op de tribunes. Dat zijn er ooit bijna 1200 geweest tijdens een aantal volleybalshows van onder andere het nationale herenteam en een interland van de dames tegen Cuba, toen een van de toonaangevende volleyballanden in de wereld. Toen puilde de hal uit en was er speciaal een centre court aangelegd. Een geweldige happening weet ik nog, het zal beginjaren tachtig zijn geweest. De herenploeg onder leiding van Arie Selinger met zijn zoon Avital in een hoofdrol. De nationale ploeg gaf toen een demo en had sv Bergum als tegenstander. Maar om het spannend te maken verdween er om de zoveel tijd een speler van Oranje naar de kant. Uiteindelijk bleef er slechts één over, Avital Selinger. Hij nam het in een kolkende Westermar, het publiek stond op de banken en het was een orgie van geluid, geklap, gezang en aanmoedigingskreten, in z'n eentje op tegen het volledige eerste herenteam van svBergum. Volgens mijn herinnering, ik doe dit uit mijn hoofd en af en toe 'mis ik wol ris in stikje út de film', maar volgens mij won Selinger de set. Van die Cubaanse vrouwen, zoiets hadden we hier in Burgum nog nooit gezien uiteraard, herinner ik mij dat ze uiteraard wonnen en daar blij mee waren, maar dat ze verrukt waren over het cadeautje, zeg maar de 'hand out' dat de organisatie voor hen in petto had. Een hele grote tas stond na afloop klaar voor de hele selectie. Wij waren natuurlijk nieuwsgierig wat daar wel in zou zitten en ik weet nog hoe vreemd en ook wel een beetje besmuikt, we elkaar aan zaten te kijken toen we even stiekem keken. De tas, formaat boodschappentas van Plus of Jumbo, was helemaal gevuld met .. pakken maandverband! Een van de sponsoren was namelijk Mölnlyke, de papierfabriek in de volksmond, uit Sumar. Je had die vrouwen geen groter plezier kunnen doen.
zaalvoetbatoernooi
De opening, die herinner ik me nog wel, wethouder Gosse Terpstra die de naam Westermar onthulde. En de eerste zaalvoetbaltoernooien, geïnitieerd door de toenmalige beheerder Siep Stelpstra, met als deelnemers het Mini-voetbalteam, u weet wel, 'óók NCRV' , Cambuur, FC Groningen en meer van die gerenommeerde ploegen. Daar is het allemaal begonnen voor het later traditionele zaalvoetbaltoernooi om de Tytsjerksteradiel Cup, onze eigen Cup-met-de-grote-oren. Je zou er een boek over kunnen schrijven wat we daar allemaal hebben gezien en meegemaakt.
'Witst noch wol?'Als ik deze donderdagochtend even ga kijken, is het 'suver drok' op het parkeerterrein bij de Westermar. Velen komen een kijkje nemen, de sporthal was een beeldbepalend gebouw in de Burgumer gemeenschap. "Wêr moatstó no hinne?", is een van de vele vragen die ik gesteld krijg. En "Hoe moat dat no mei it sealfuotbaltoernoai, wêr moat dat no hâlden wurde, sa'n moaie en grutte seal hawwe wy nearne oars yn de gemeente." En natuurlijk: "Wat hawwe wy hjir wol net belibbe en sjoen yn al dy jierren." En tot slot: "Hoe komt dat no mei it bêd datsto hjir stean hiest." Onder de intimi ging het verhaal dat ik vaak niet eens naar huis ging, maar in de sporthal sliep, zó vaak was ik daar.
hoe nu verder
Later op de dag hoor ik burgemeester Jeroen Gebben in gesprek met Omrop Fryslân uitleggen hoe het nu verder gaat. Of eigenlijk kan hij daar nog niet veel over zeggen, er moet eerst geïnventariseerd worden, opgeruimd uiteraard en er zullen noodverbanden moeten worden aangelegd, de sporthal werd druk gebruikt en het zaalseizoen staat in feite voor de deur. De gemeente staat voor de niet eenvoudige taak om de beslissingen die eigenlijk nog na rijp beraad zouden worden genomen, naar voren te halen, in de wetenschap dat het besluiten zijn die voor misschien wel opnieuw 40 jaar genomen zullen moeten worden. En die, uiteraard, veel geld gaan kosten. Dat er een nieuwe accommodatie zal komen lijkt mij duidelijk, onontkoombaar in feite, maar het hoe en waar en wanneer is nog bij lange na niet duidelijk. De planologen zullen in samenspraak met de belanghebbenden zich drastisch moeten buigen over enerzijds de problemen en anders de mogelijkheden waarmee dit staaltje overmacht hen heeft opgezadeld. Ik vond het vanmorgen een uiterst triest gezicht, afgebrande huizen of gebouwen hebben dat altijd, maar voor mij persoonlijk was dit toch wel heel apart, heel triest, een gebouw waaraan ik zoveel en vaak hele dierbare herinneringen heb, zo aan zijn einde te zien komen.
Binne Kramer
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121