SUMAR. Het was zondagmiddag/avond op nieuw Teade Algra die aan het eind van het driebandentoernooi in Sumar de Siep Tigchelaar Bokaal in ontvangst mocht nemen. Hij was de beste, lees: de meest constante van de zes deelnemers die de finale van dit traditionele gebeuren in café De Inloop hadden weten te bereiken. Als altijd was ook deze aflevering een bijzonder sfeervol gebeuren, met kletterende regen, tinkelende glazen en uiteraard op zijn tikkende biljartballen.Teade Algra primus inter pares
Afgelopen zondagmiddag was het weer zover: in het uiterst gezellig aangeklede café De Inloop in Sumar had zich een zestal biljarters verzameld om in een halve competitie uit te maken wie zich driebandenkampioen van Sumar zou mogen noemen, met andere woorden, wie de Siep Tigchelaar Bokaal voor een jaar mocht meenemen en poetsen. En uiteraard had dit traditionele toernooi ook voldoende aantrekkingskracht op een uiterst selectief 'omsittend laach' dat de functie vervulde van scheidsrechter en natuurlijk ook van uiterst deskundig en dus kritisch publiek. En daarmee waren alle voorwaarden vervuld voor een sportief spannend en attractief, maar tegelijkertijd ook uiterst gezellig en 'noflik' evenement in een al even rustgevende ambiance.
warmte
Als ik de deur van café De Inloop open doe, ik loop hier de deur niet plat, maar elke keer overvalt mij datzelfde gevoel, stroomt de warmte me tegemoet, letterlijk op deze koude novembermiddag, maar ook figuurlijk: het is hier 'smûk'. Ik moet altijd denken aan die ene regel uit dat liedje van Guus Meewis, waarin hij de 'warmte van een dorpscafé' beschrijft. We zijn hier dan wel niet in Brabant, maar dit komt dicht in de buurt. De wedstrijd, het toernooi eigenlijk, want er wordt een halve competitie gespeeld, iedere speler treft alle anderen één keer, is al begonnen en het zijn Taede Algra en Sierk Rooda die het spits afbijten. Ik zoek een plekje waar ik wél alles kan zien en toch niet in de weg zit. Meestal blijf ik op een vaste plek zitten, dat heen en weer gewandel lijkt me storend voor de spelers en de scheidsrechter. Flitsen is hier uit den boze, dat zou heel vervelend zijn en dus wordt het werken op het randje van de mogelijkheden bij deze minimale lichtomstandigheden. Maar je kunt niet alles hebben. De catering maakt weer een heleboel goed, want bij welke wedstrijd is één vingerknip genoeg voor een hapje en een drankje? En zelfs die vingerknip is meestal overbodig, ze komen gewoon vragen.
moeilijk
Driebanden is een van de moeilijkste spelsoorten in het biljarten en echte lange series moet je hier dus ook niet verwachten. Ik heb ooit in mijn diensttijd een beetje leren biljarten, maar goed ben ik er nooit in geworden, wegens te weinig oefening waarschijnlijk. Maar deze mannen kunnen best wel een beetje biljarten, er zijn stootbeelden bij die ik van z'n levensdagen niet zou hebben doorgrond. Ik probeer alle zes spelers een beetje redelijk in actie op de foto te krijgen onder het motto 'dan heb ik in ieder geval de winnaar'. Maar zo'n partij duurt even, er komen nogal wat beurten aan te pas om het gewenste aantal caramboles vol te maken, een aantal dat bij iedere speler anders is. Er wordt, zou je bij golf zeggen, gespeeld op handicap. De beste spelers moeten meer punten maken dan de anderen. Best wel een eerlijk systeem eigenlijk als je er even over nadenkt.
spannend
De verschillende wedstrijden zijn over het algemeen spannend qua scoreverloop. Zo ook de tweede partij tussen Kees de Vries en Henk de Bruin. Beide mannen hebben nogal wat beurten nodig om uit te komen en bovendien is er vaak nog een nastoot: als de ene is begonnen, mag de andere nog een beurt spelen en zo de gelegenheid krijgen om alsnog te winnen. De derde wedstrijd gaat tussen Klaas Buma en Teade Algra, twee van de beste biljarters in het sextet finalisten. Ik tip een van de beide als winnaar, omdat ze het meest stabiel staan te biljarten. Maar dit is een toernooi waarin van alles mogelijk is, eerdere afleveringen hebben dat al bewezen. De laatste wedstrijd die ik zie gaat tussen Bert Jan Tigchelaar en Kees de Vries. Bert Jan, Bertus voor intimi, speelt eigenlijk een beetje een thuiswedstrijd. Hij is in dit café opgegroeid en dus had hij alle gelegenheid om te oefenen. Bovendien had hij een uitstekende leermeester in zijn vader, de legendarische Siep Tigchelaar, een prima biljarter en niet voor niets de naamgever van dit toernooi.
uitslag
Dit gebeuren gaat nog wel even duren en ik heb Anny beloofd om 'foar iten thús te wêzen'. En ik heb met Klaas Buma afgesproken dat hij mij de uitslag zal mailen. Uiteindelijk is het Teade Algra die het toernooi opnieuw, want hij deed dit al vaker, op zijn naam schrijft. Saillant detail: als hij zijn eerste partij heeft afgesloten komt hij naar me toe, met uitgestoken hand: "Teade Algra", stelt hij zich voor. Typisch staaltje van wâldhumor. Want hij hoeft zich natuurlijk niet voor te stellen, ik ken hem al jaren. Maar ooit, toen won hij ook, heb ik hem in mijn verslag uitgemaakt voor Teade Smedes. Ook een bekende naam hier in deze 'omkriten', maar dat 'fersin' wrijft Teade Alga me nu nog elke keer onder de neus. Mét een grijns van oor-tot-oor op zijn gezicht, dat wel. Tweede wordt Klaas Buma, de derde stek is voor Kees de Vries en de vierde plaats voor Bert Jan Tigchelaar. Op vijf en zes sluiten Sierk Rooda en Henk de Bruin gedeeld het klassement.
Binne Kramer
{gallery}Luc/biljarten{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
