BURGUM - Op de compleet vernieuwde fierljepaccommodatie mocht de derde klasse, zeg maar de jeugd, vrijdagavond proberen om de nieuwe jeugdschansen alvast te voorzien van aansprekende afstanden. Dat gebeurde onder niet echt optimale omstandigheden, het was weliswaar droog, maar de temperatuur was niet om over naar huis te schrijven en bovendien deed de straffe noordwester daar nog een onaangenaam schepje bovenop.
Jeugd trekt zich niets aan van kou en wind
Nee, echt aangenaam was het zeker niet op deze vrijdagavond bij de derde klasse fierljepwedstrijd op de gerenoveerde schansen in Burgum. Maar de indruk bestond dat het publiek, merendeels 'omsittend laach', er aanzienlijk meer onder gebukt ging dan de deelnemers. Die sprongen 'voor het lieve vaderland weg' en ze bleken bovendien al heel snel gewend aan deze nieuwe situatie. Nieuw, omdat de jeugdschansen, twee stuks, sedert de ingrijpende renovatie van het complex gescheiden zijn van de rest van de accommodatie. Het betreft twee permanente schansen en dus hoeven er geen kunstgrepen meer te worden uitgehaald om de jeugd te laten springen en op deze manier kunnen ze ook wennen aan zo'n 'echte' schans. En dat heeft zo zijn voordelen, dat werd op deze koude vrijdagavond al heel snel duidelijk. De jongelui hadden er duidelijk zin in en dat leverde, gekoppeld aan de toch opmerkelijk gevorderde techniek van de meesten, een aantal uitstekende sprongen met de bijbehorende afstanden op.
weer
Ik heb thuis al de hele middag naar de lucht gekeken en naar de heren weersvoorspellers geluisterd. Hun berichten zijn aan de nodige twijfel onderhevig, met andere woorden: het kan 'vriezen en het kan dooien'. Waarbij dan in deze tijd van het jaar vriezen staat voor regenen. Want met regen kan er 'út noch yn' niet gesprongen worden, de polsen worden nat en verliezen daarmee hun grip. Maar als ik over de brug rijd en naar rechts kijk zie ik enige beweging. Met andere woorden, ze gaan in elk geval beginnen en dus ga ik kijken. Er staan inderdaad auto's op het parkeerterrein en als ik de accommodatie oploop, zie ik inderdaad dat er nog druk wordt gewerkt aan de voorbereidingen. Het complex ligt er prachtig bij, alleen mis ik toch wel node die prachtige bomen tussen de fierljepschansen en de weg. Nu is het wel erg kaal naar mijn smaak en zeker met dit ietwat sombere weer maakt het geheel een wat desolate indruk. Dat wordt een stuk beter als even later de ljeppers en het publiek zich melden. Dan verandert met name de jeugdaccommodatie in een toch wel knus stadionnetje waar plaats is voor de vaste volgers van deze jeugdcategorie. Dat zijn merendeels heiten en memmen en een enkele pake of beppe die naar hun 'bernsbern' zijn komen kijken. Dat onder het credo 'jo moatte dochs witte wat dy bern by d'ein hawwe no?' De fierljepbus staat dwars op de schansen geparkeerd en dat blijkt een gouden greep van de organisatie, nu kunnen we in de luwte van de bus zitten en 'dat skilt in jas'. Niet dat die nu uit kan, de temperatuur schommelt zo rond een graad of 12 à 14 schat ik en met de venijnig harde bries uit het noordwesten is het uitgesproken koud. En dat eind juni, waar blijven die mooie dagen van even geleden. Maar als de wedstrijd eenmaal begonnen is, spreekstalmeester Hans Helmholt verschaft de nodige informatie vooraf en tijdens de wedstrijd, blijkt dat de deelnemers het er niet bij laten zitten, ze doen hun stinkende best om er een serie prima sprongen uit te persen en bij de meesten slaagt dat wonderwel.
schansen
De accommodatie ligt er uitstekend bij, die nieuwe schansen lijken zo op het oog uitermate geschikt om er verre sprongen op te maken. En het zandbed is rul genoeg om blessures te voorkomen, die zijn er deze avond dan ook niet. En verder is het procedé hetzelfde als bij de tweede en de eerste klasse. Iedere deelnemer mag drie keer springen en daarna wordt een klassement opgemaakt.
knap
Er wordt op deze kille vrijdagavond opmerkelijk goed gesprongen en goed staat dan voor ver en technisch knap. Want fierljeppen is een technische sport, een moeilijke ook nog. Het is qua techniek te vergelijken met polsstokhoogspringen, het grote verschil is dat er bij polshoog met de stok in de hand wordt gesprongen en bij fierljeppen staat de stok, de pols dus, al in het water. Daar is de insprong dus van cruciaal belang, als die niet goed is, kan de springer een verre sprong al op voorhand vergeten. Wat opvalt aan deze jongelui, is dat ze allemaal de basistechniek van redelijk tot heel goed beheersen. Ik zie een van die meisjes springen op een manier waarvan je nu al weet dat ze straks kan beginnen aan de meisjescategorie in eerst de B en daarna in de A-klasse. Ik geloof dat het twee jaar geleden is dat ik hier in Burgum ook een meisje zag springen waar het talent van afdroop. En die springt nu in de A-klasse waar ze eergister zelfs won tijdens de Eelke Scherjon Memorial. Ik heb het over Pytrix Westra die er op woensdagvond een formidabele 14.94m uitgooide. Ze fungeert deze vrijdagavond als polshouder en in feite staat ze daarbij te kijken naar haar opvolgsters. Maar net als toen naar haar, zit ik nu ook vol bewondering te kijken naar deze jonge jongens en meiden. En ook nu zijn er een paar bij die zonder meer vallen in de categorie 'universele sporters', met andere woorden die zouden niet misstaan met een racket in de handen, op een trampoline of in een voetbalteam. Alleen al het feit dat ze voor fierljeppen hebben gekozen betekent dat ze heerlijk eigenzinnig zijn, dat ze niet bang zijn zich te onderscheiden van de 'meute'. Want fierljeppen is niet bepaald de makkelijkste en meest populaire sport onder kinderen stel ik me voor. Je moet dus behoorlijk eigenwijs zijn en vastbesloten om letterlijk en figuurlijk de overkant te halen. Sport op dit niveau en op deze leeftijd is eigenlijk altijd de moeite van het bekijken waard, ik doe het nu al een aantal decennia en ik moet zeggen, het verveelt nooit. Deze avond ook niet, ook al is het koud en spijt het mij niet dat deze jeugdwedstrijd binnen anderhalf uur 'beslikke' is. En dat van die aansprekende afstanden, daar hoeven we niet bang voor te zijn, die zijn er op deze avond al. Er sneuvelen zelfs PR's, dat staat voor persoonlijke records. Die worden allemaal nauwkeurig bijgehouden. Er is er vanavond één voor Thijmen Veenstra, die akelig dicht bij de tien meter komt en met 9.72m een dik persoonlijk record springt. Dat PR is ook weggelegd voor Judith de Haan, met dien verstande dat zij dat springt op de senioren C-schans even verderop: 11.09m. En als conclusie mag je je afvragen: Koud, hoezo koud?
Binne Kramer
{gallery}Syta/fier26618{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
