EASTERMAR - Na een ijzersterke reeks, afgesloten met een majestueuze zege in de finale op de Lemster Baai, mocht Geale Tadema zich kampioen noemen van de grote A-klasse van de IFKS. Die finale werd gevaren onder af en toe nauwelijks zeilbare omstandigheden vanwege het onberekenbare weer, met felle buien, sterk schiftende en af en toe harde wind. Maar Tadema won 'van kop af', hij nam meteen de leiding en stond die niet meer af. Zondag werd de kampioensploeg gehuldigd. Klik hier voor een video
Eastermar in feeststemming
Zondag hadden ze in Eastermar weer eens wat te vieren. Nee, deze keer geen Postcode- dan wel andere loterijprijzen, maar dit was misschien voor het hele dorp nog wel mooier. Immers, zo vaak word je als dorp niet kampioen, kampioen skûtsjesilen in dit geval. En dan ook nog eens van de koningsklasse van het IFKS. En hoe je zo iets viert, daar weten ze in Eastermar wel raad mee. Ook als hun eigen skûtsje, dat niet voor niets 'it Doarp Eastermar' heet, niet wint of zelfs degradeert, dan volgt er een feestelijke intocht, een heerlijk los georganiseerde 'Einzug der Gladiatoren'. Dan loopt het 'hele' dorp uit. Nou, deze keer wonnen de mannen van schipper Geale Tadema deze reeks en dus moest er gepast gevierd worden. Nou, laat dat maar aan de Eastermarders over. Het betekende dat de oever van de Komerk zwart zag van de belangstellenden, het begrip 'mienskip' werd hier met hoofdletters geschreven. Er was muziek, er werden toespraken gehouden, het gemeentebestuur toonde zijn betrokkenheid door de aanwezigheid van een van de wethouders, er waren bloemen, er was champagne, Moët et Chandon, échte dus en een afsluitend feest in een van de plaatselijke horecagelegenheden.
feestelijke intocht
Via de mail zijn we, Geart Wâldnet en ik, uitgenodigd om de feestelijke intocht van het kampioensskûtsje en de volledige bemanning te komen meemaken. Een verzoek waar we al rekening mee hadden gehouden, maar dat nog even in de lucht hing, 'se moasten earst noch wol efkes kampioen wurde fansels'. Maar dat bleek op de ruige Lemster baai geen enkel probleem. Eastermar won de laatste wedstrijd 'van kop af', om in wielerjargon te spreken, het was een kwestie van 'veni, vidi, vici', met enige dichterlijke vrijheid vertaald als: 'Geale kwam, zag en zeilde de rest vakkundig yn de groppe'. En dus staan wij aan het eind van deze ietwat herfstachtige zondagmiddag op de steiger van de Komerk te wachten op de glorieuze intocht van it Doarp Eastermar. Het is al behoorlijk druk, het toegestroomde publiek wordt geëntertaind door fanfare De Lofstem uit buurdorp Sumar en ondertussen wordt alles in gereedheid gebracht voor de intocht. De 'commissie van in- en uitgeleide' is al druk bezig om de champagneflûtes klaar te zetten voor de feestelijke toast. Even verderop ligt zo'n beetje de inhoud van een complete bloemenwinkel klaar. Voorzitter van de Stichting Eastermarder Skûtsje, Wijbe Postma, kijkt nog een laatste keer de 'stekwurden' op het briefje voor zijn toespreek na en even verderop doet wethouder Gelbrig Hoekstra het zelfde. Echt zenuwachtig zullen ze niet zijn, beiden zijn geschoolde sprekers, ze hebben voor hetere vuren gestaan.
aankomst
Dan is het zover, als we ons op de steiger ietwat riskant voorover buigen, kunnen we het skûtsje ontwaren dat vanachter de overhangende struiken opdoemt. Het applaus zwelt aan, evenals het geklik van de fotocamera's en De Lofstem zet feestelijke welkomstmuziek in. 'It kin heve'. Aan boord wordt alles opgeruimd, de fok wordt alvast naar voren geschoven om ruimte te maken voor de groepsfoto, want 'elkenien moat der wol sa goed mogelik op'. Dat lukt niet echt, en dus treft u die foto in tweeën aan. En dan gaat het in ganzenpas tussen dikke rijen toeschouwers door van boord naar het midden van het terrein dat Wijbe Postma even daarvoor tamelijk moeiteloos heeft schoongeveegd. Als iedereen een plekje heeft gevonden, dat gaat soepel, aan beveiliging doen ze hier niet, heet Wijbe Postma alles en iedereen welkom, hij geeft en passant aan, hoewel in feite overbodig, waarvoor we hier met z'n allen staan en dan pakt hij zijn 'bryfke' erbij. Want er zit natuurlijk wel een zekere volgorde in degenen die hij verwelkomt. Want het is uiteraard niet zomaar een 'sljochtweihinne' volgorde van opkomst. De schipper en zijn bemanning stellen zich in een halve cirkel op om de huldiging over zich heen te laten komen. Wijbe Postma roept de mannen en vrouwen stuk voor stuk naar voren, één pas maar, en beschrijft met goed gekozen woorden hun functie. Ik weet niet of iedereen weet wat een 'foarhâlder of in peiler' is, maar de intimi kunnen dat jargon moeiteloos plaatsen.
schipper naast Tammo
Op een schip, of het nu een oceaanstomer dan wel een skûtsje is, is per definitie maar één de baas en dat is de kapitein, de schipper. En dat is op it Doarp Eastermar sinds jaar en dag Geale Tadema. Maar tegenwoordig heeft die schipper, zeker als het een zeilschip betreft, nog iemand naast zich zitten en in dit geval vaak staan. Dat is de adviseur, een fenomeen dat ooit op het Lemster skûtsje in het leven is geroepen in de figuur van Olympisch Flying Dutchman zeiler Ulrik Jager uit Lemmer. Toen een unicum, nu al bijna ingeburgerd. Op Grou hebben ze al jarenlang Tammo Oosterhof, 'ferneamd en betûft' Laser-zeiler, op het achterdek en diezelfde Oosterhof voer ook mee bij it Doarp Eastermar in de afgelopen IFKS-reeks. En, nooit eerder vertoond, met beide schepen werd hij dit jaar kampioen, dus niet alleen in de SKS, maar ook in de IFKS. Heel bijzonder dus en het maakte deze huldiging voor hem extra apart, uniek eigenlijk wel. Gevraagd naar zijn aandeel in deze beide kampioenschappen, begint hij te lachen en dan vertelt hij hoe hij dat ziet. "Sjoch, skûtsjesilen is in tiimsport, dat dogge je mei syn allen, en ik fyn it geweldich dat ik dêr in skeakel yn wêze kin. Ek net mear as dat, ik syl net, dat docht de skipper. Ik jou adfys, benammen yn de echte sylsitewaasjes, lykas wat taktysk de bêste slach wêze kin, mar de beslissing wurdt naam troch de skipper. En no yn beide series kampioen wurde is fansels hiel bysûnder, soks makkest moai grif net faak mei." Ik word nieuwsgierig: "En die finish fan de SKS, sis mar dy trúk mei it Hearrenfean en Drachten? Wie dat dyn idee?" Hij lacht, houdt zich heel gentleman-like op de vlakte: "Dat wy in plan fan de skipper, mar eins fan ús allegearre." Hoe dan ook, met hem heeft Geale Tadema een raadgever, een tactisch brein naast zich dat zijn sporen meer dan uitgebreid heeft verdiend.
Geale Tadema
Ondertussen is Wijbe Postma bijna aan het eind van zijn verhaal gekomen, als laatste toont hij een t-shirt uit 'lang vervlogen tijden' met een toch wel intrigerend opschrift. 'Ea in winner' staat er op, bedacht door een schrijver met humor dan wel een vooruitziende blik. Voor de niet-Frysktaligen: Ea staat voor 'ooit', maar het is toevallig ook het zeilteken van it Doarp Eastermar. Zoals het protocol voorschrijft is nu het woord aan de schipper, Geale Tadema himself. En ook hij roemt met name het teamgevoel van zijn bemanning en hij gebruikt daarvoor een bizarre episode uit een van de wedstrijden. "Yn in spannende sitewaasje op de Tsûkemar hiene wy in oanfarring met een oar skûtsje. Dat wie in behoalike tik en ik waarde fan it dek ôfreage troch myn eigen helmhout. Lokkich waarde ik oppikt troch de juryboat en dy sette my wêr oan board. Ik krige een aardige klap, mar ik mankearde neat. It meast opfallende wie dat guon fan de bemanningsleden der neat fan meikrigen hiene, sels myn eigen heit net, dy seach my wer oan board klimmen en sei ferheard 'wêr komtso sa ynienen wei'. Mei oare wurden, alles wie gewoan troch gien doe't ik net oan it helmhout stie, in oar hie it sûnder problemen oernaam." Het lachen verstomt even als Geale Tadema zijn beide ouders naar voren haalt en in sobere zinnen uitlegt wat hun aandeel in dit succes is geweest. Dan valt de schipper even stil, even maar, want even later pakt hij geroutineerd de draad van zijn betoog weer op.
lege handen
Als hij zijn toespraak heeft beëindigd, is het woord aan Gelbrig Hoekstra, wethouder en loco-burgemeester van Tytsjerksteradiel. Zij feliciteert en complimenteert schipper, bemanning en in feite het hele dorp met deze knappe prestatie. Anders dan gebruikelijk komt ze deze keer met lege handen, maar die omissie is snel verholpen: "Der komt fansels noch in cadeau, mar dat komt wol goed, dêr moatte wy it noch mar efkes oer ha op in letter tiidstip." Daarmee is de huldiging ten einde en begeeft ieder zich weer huiswaarts, of misschien naar De Parel, het restaurant aan het dorpsplein waar het feest zal worden voortgezet. En daar zal het vieren van de titel met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid nog een extra dimensie krijgen, misschien wel een paar extra dimensies, wie weet. Zeker is dat het in Eastermar nog lang onrustig zal blijven...
Binne Kramer {gallery}Syta/ea28818{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
