SUMAR - Zo nu en dan kom je als, zelfbenoemd, sportverslaggever terecht bij een sportevenement waarvan je op voorhand moet toegeven 'datst der gjin ferstân fan hast'. Dat was vrijdagavond voor mij aan de orde in dorpshuis De Kamp in Sumar, waar ik was uitgenodigd om te komen kijken naar het 'kampioenschap van Sumar' bij het darten. Eigenlijk had ik wegens 'onbekendheid met deze tak van sport' natuurlijk moeten afzeggen, maar ik was toch ook wel nieuwsgierig hoe zo'n toernooi er aan toe gaat.
Darts is een sfeervol gebeuren
En dus meld ik mij om kwart voor zeven in dorpshuis De Kamp in Sumar, een ritje van twee minuten, om te kijken naar het Dartkampioenschap van Sumar. Zeven uur, stond op de uitnodiging, maar het is nog akelig stil op het parkeerterrein, zou ik me vergist hebben, of is dit het traditionele 'Sumarder kertierke' en beginnen we 'in bytsje letter’, zoals wel meer dingen in dit dorp, ik weet er alles van. Er staat iemand van de organisatie voor de deur, die is dicht, sterker nog, hij is op slot. Hij heeft het over een begintijdstip van half acht. Dat is niet zo erg, maar het is hier 'ferrekte kâld', niet zozeer qua temperatuur, maar de stormachtige wind maakt het unheimisch. Hij belt met iemand van het beheer, iemand met een sleutel dus en dat helpt, vijf minuten later staat Willem voor de deur, mét sleutel. We kunnen naar binnen, daar is het in ieder geval droog en lekker warm, bovendien waait het er niet. Ik zoek een stoel en een plekje in de grote zaal waar een immense stellage staat opgesteld. Die omvat liefst acht dartborden die allemaal beschikken over een spotverlichting. Want daar had ik me van te voren druk over gemaakt: hoe zouden ze zo'n evenement uitlichten. Ik heb wel een flitser bij me, maar daar zullen ze, weet ik uit ervaring bij andere concentratiesporten, niet blij mee zijn. Dat wordt dus 'met bestaand licht' fotograferen, zoals fotografen dat plegen te noemen. Ik heb al wel in de gaten dat het vanavond geen gemakkelijk klusje wordt om een een paar redelijk scherpe plaatjes te schieten. 'Hiest mar in fak leare moatten', is de standaard opmerking die daarbij hoort. Dat heb ik wel, maar daar heb ik hier weinig aan, heb ik al in de gaten. Willem, voluit Willem van der Leest, leert mij hoe zo'n wedstrijd technisch in elkaar zit en ondertussen heb ik begrepen dat we pas om een uur of acht zullen beginnen, uitgaande van het principe dat we pas van start gaan 'at omtrint elkenien der is'. Let vooral op dat 'omtrint'... Inmiddels 'rint it aardich troch', van de 24 deelnemers die zich hebben laten inschrijven zijn de meesten gearriveerd, iedereen is zich aan het ingooien en de eerste consumpties hebben hun weg ook al gevonden. 'Toarstich waar' is het nu niet bepaald, maar daar malen deze mannen niet om. Mannen, inderdaad, want ik heb, op een paar vrouwelijke toeschouwers na, nog geen dames kunnen ontwaren. Gezellig is het wel, ik heb de indruk dat de meesten elkaar kennen en de begroeting is merendeels hartelijk, zo van "Hé jonge bisto der elk wer, skoft net sjoen. Thús ek alles goed?” Van enige animositeit is hier geen sprake. Ik ben hier duidelijk een 'vreemde in Jeruzalem', maar dat maakt niet echt uit.
poules
Er wordt gespeeld in poules van drie en elke poule krijgt een bord toegewezen. Ik word niet helemaal gewaar hoe de telling precies loopt, ik kijk te weinig televisie blijkbaar. Iedere deelnemer is tevens deskundige krijg ik de indruk en zomaar ineens, we zijn pas begonnen, wint iemand een prijs. Voor een bepaalde combinatie neem ik aan, maar het ontgaat mij wat die combinatie nu precies is. Er doen een paar Sumarders mee, die ken ik, maar de rest is voor mij vreemd. En ik voor hen neem ik aan. Maar anders dan het schreeuwerige sfeertje van op de tv, is het hier gemoedelijk en rustig, het sfeertje heeft wat van biljarten. Ik hou af en toe mijn hart vast als de teller zo dicht bij het bord staat dat hij bijna in de vuurlijn terecht komt. Maar dat schijnt eigenlijk nooit te gebeuren, vanavond in ieder geval niet. Ik ben ondertussen druk bezig met het maken van foto’s, maar dat valt nog niet mee, het licht houdt niet over en dat betekent dat de sluitertijd aanzienlijk is. Bij voetbal buiten werk ik meestal met een tijd van 1/1000ste seconde, hier is dat 1/125 sec. En eigenlijk staat in alle boeken dat dat voor ‘uit de hand werken’ te traag is. En dus is er maar één oplossing: veel foto’s maken en hopen dat er een paar goeie bij zijn. Dat lukt wel zo’n beetje, maar ideaal is het niet. Ik ben inmiddels al dik anderhalf uur bezig en er staan al een paar honderd foto’s op mijn opslagkaartje, dat wordt zoeken dus. Ik probeer zo’n beetje alle mogelijke standpunten uit, maar veel geschikte zijn er niet. De beste, blijkt achteraf, zijn de close ups van de darter met het pijltje in de aanslag. Ik vraag ‘sa kwânskwiis’ aan Willem hoe lang zo’n toernooi eigenlijk duurt: “No it sil wol nei tolven wurde”, antwoordt hij, “mar it kin ek samar ien oere wurde.” Zo, nou ik vraag mij af of ik het zo lang volhoudt. De spelers blijkbaar wél, maar die vullen de energie heel regelmatig aan, Willem noemt wat cijfers en zegt er ter geruststelling bij: “De measten wurde ophelle…” Dat zal bij mij niet nodig zijn, maar ik ben dan ook met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid vrijwel de enige die koffie drinkt…
Het is een wedstrijd en dus zijn er uitslagen. Die krijg ik de volgende dag van Willem, keurig op een briefje. In de winnaarsronde is het H. Kooijker uit Opeinde die er met de hoofdprijs vandoor gaat en hij wordt gevolgd door G. Vrijburg uit Sumar en J. Veenstra uit Burgum. In de verliezersonde is de winst voor L. Pander uit Opeinde met op de tweede plaats H.J. Koster uit Sumar.
Binne Kramer
{gallery}Syta/dart12219{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
