GARYP - 'Trije dagen feest', in het bijzonder voor de liefhebbers van paarden en alles wat daarmee te maken heeft. Dat waren de Hynstedagen op Sumarreheide. Begunstigd door meevallende weersomstandigheden ondanks behoorlijk onheilspellende vooruitzichten, werd het een evenement dat door naar schatting 4000 toeschouwers werd bezocht, publiek dat volgens goed gebruik gratis mocht komen kijken. En er was wat te zien daar op Sumarreheide!
Feest met een gouden randje
Dat werd het, ondanks het feit dat het programma-onderdeel niet in het boekje was voorzien. Want toen voorzitter Sietse de Boer halverwege het programma op zaterdag het woord nam voor zijn openingsspeech, kon hij niet beseffen dat die openingsrede zou culmineren in een rondrit in een heuse landauer, uiteraard met Fryske hynders ervoor, samen met zijn echtgenote en niemand minder dan burgemeester Jeroen Gebben. Maar dat gebeurde wel degelijk, want toen de preses zijn speech had beëindigd en terug wilde treden in de naast hem opgestelde entourage van bestuursleden en andere medewerkers, werd hem dat tot zijn grote verbazing 'verboden': "Sietse, do moatst noch efkes stean bliuwe, der is noch immen dy't wat tsjin dy sizze wol." Dat bleek dus burgemeester Jeroen Gebben en die was uiteraard niet als 'sljochtweihinne' toeschouwer naar Sumarreheide gekomen, de officiële ambtsketen was daar een onmiskenbaar teken van. Hij somde een behoorlijk lange lijst van allerlei activiteiten op, met uiteraard ook de grote verdiensten die Sietse de Boer heeft gehad als preses van de Hynstedagen, die op vrijwillige basis door Sietse de Boer zijn gedaan en toen hij eindigde met de constatering dat 'die activiteiten niet onopgemerkt zijn gebleven', wisten de intimi wel wat er zou volgen. Namelijk 'dat het Zijne Majesteit de Koning had behaagd Sietse de Boer te benoemen tot lid in de Orde van Oranje Nassau'. Met andere woorden: Sietse de Boer kreeg een 'lintje'. Hij zelf was er verbouwereerd van: "Nee, hjir hie'k net op rekkene, sels net oan tocht. Mar ik bin der tige bliid mei, al sjoch ik it ek en foaral as in erkenning foar al it wurk dat dizze organisaasje út de wei set hat." Nadat het lintje was opgespeld en mevr. De Boer een fraaie bos bloemen in ontvangst had mogen nemen, stond er een landauer klaar voor een 'ereronde-op-de-rechterhand' zoals dat in hippische terminologie heet, het betekent dat er rechtsom gereden wordt. Onderweg werd de kersverse decorandus onthaald op enthousiast applaus. Het was al met al een van de hoogtepunten van deze Hynstedagen.
paarden en nog eens paarden
Deze Hynstedagen stonden uiteraard in het teken van paarden, paarden en nog eens paarden. Donderdag werd er dressuur gereden, de vrijdag kende een bonte afwisseling van rubrieken waarbij met name de ponykeuring weer een onvervalst hoogtepunt was, pony's en kinderen zijn nu eenmaal een nauwelijks te overtreffen combinatie. (Een verslag daarvan treft u asap elders aan op deze site, uiteraard met de nodige foto's.) Het weer is altijd een onzekere factor en dat leek ook dit jaar weer zo te zijn, want na heel redelijke en soms zelfs fraaie omstandigheden op donderdag en vrijdag, waren de voorspellingen voor de zaterdag in feite tamelijk onheilspellend. Het zou gaan waaien, regenen en zelfs onweren en vooral dat laatste baarde de organisatie de nodige zorgen. Want op zo'n groot en open veld moet je eigenlijk geen onweer hebben, dan wordt het gevaarlijk voor zowel publiek als deelnemers. En gedurende de middag stond de lucht in het zuidwesten, daar kwam de wind vandaan, zo nu en dan 'as in brijwein', het Fryske equivalent voor uitermate dreigend. Zo nu en dan 'wiisde it mâl' en kon je de regen vrijwel uit de lucht grijpen. Maar wonder boven wonder bleef het droog en zo af en toe liet de zon zich zelfs zien. Met andere woorden: 'it foel hûndert parten ta'. En dat betekende dat de inmiddels aanzienlijke schare toeschouwers kon kijken naar en genieten van een aantal prachtige rubrieken met vooral veel 'swarten', Friese paarden dus. Een majestueus ras dat uitblinkt in zeg maar 'performance', het showen, in geef Frysk 'tugen'. Voor de sjees, of de concourswagen en zelfs als dressuurpaard, zoals werd getoond door Lisanne Veenje die een clinic dressuur gaf waarbij ze via een headset zelf commentaar gaf. Prachtig om te zien en het geboeid toekijkende publiek kon bovendien nu eindelijk eens zien en horen wat er allemaal gebeurt, Lisanne Veenje liet geen detail onbesproken. Schitterend en bovendien leerzaam en het klaterende applaus dat ze na afloop in ontvangst mocht nemen, was een teken van de waardering van het enthousiaste publiek. Maar ook de wedstrijdonderdelen waren de moeite van het bekijken waard, het is so wie so een plaatje, die fraaie Fryske hynders voor de originele krompanelen sjezen. 'Gefundenes Fressen' voor de vele fotografen en als je een beetje geluk had, kon je later thuis op de computer zien dat het verhaal over dansende Fryske hynders die met vier voeten tegelijk van de grond komen, echt waar is. Kijkt u vooral even goed naar de bijbehorende foto's. Wat een grandeur, wat een stijl, wat een uitstraling, zo'n hele rij aanspanningen door de ring te zien dansen, begeleid door het deskundige commentaar van speaker Henk Dijkstra. Dat is trouwens een vak apart, dat becommentariëren van zo'n wedstrijd. Want niet hij, maar de jury, meestal driekoppig, bepaalt wie er wint, al zal Henk Dijkstra, met een schat aan ervaring in deze stiel, daar wel degelijk een eigen mening over hebben gehad. Maar hij houdt die heel bewust voor zich. Het publiek, vaak verdeeld in mensen die 'der ferstân fan ha' en kijkers die puur voor de sfeer en het plaatje komen, liet zich niet onbetuigd. Een onderdeel dat ook traditioneel is bij deze Hynstedagen, is de uitverkiezing van de beste nakomelingen, veulens dus. Daartoe komen de uit de voorronden overgebleven veulens in de baan samen met hun moeder om te laten zien wat ze aan kwaliteit in huis hebben. Een onderdeel voor de kenners, de specialisten, want het gaat om bouw, gangen en uitstraling. Voor een leek is dat nauwelijks te volgen, al geeft de jury na afloop wel degelijk tekst en uitleg. Zij het in hippisch jargon en dat is niet iedereen machtig uiteraard. Eigenlijk, zeggen de kenners, moet je als kind 'tusken de hynders opgroeid wêze' om er echt verstand van te krijgen. Je moet dus in feite van 'boere-ôfkomst wêze' om het zover te brengen dat je de verschillen tussen al die fraaie jonge paarden kunt zien. Maar ook voor de 'vreemden in Jeruzalem' is het een lust voor het oog, soms is het zelfs hilarisch als de veulens, die los naast de merrie worden voorgebracht 'voor zichzelf beginnen' en 'de wijde weareld' in gaan. "Lit mar rinne", zeggen zij die er verstand van hebben, "se komme altyd wol by de mem werom." En, geloof het of niet, ze krijgen nog gelijk ook. Maar ook de wat oudere paarden de enters en twenters en de vierjarigen hadden hun eigen kampioenswedstrijd. En dan was er ook nog het algemeen Fokdag Kampioenschap, dus het beste paard van stal zeg maar, de crême de la crême, de paarden hors categorie, 'de hynders mei in fin mear as in bears'.
chique
Een van de mooiste, letterlijk mooiste, rubrieken is die waarbij de dames als menner optreden. En dat heeft natuurlijk veel, zo niet alles te maken met de aankleding van de betreffende dames. Echt chique Fryske kostuums en gecompleteerd met kostbare 'gouden earizers', vormen zij samen met de zwart glanzende paarden en de schitterende sjezen een eenheid, een schilderij waardig. Je waant je als toeschouwer anderhalve eeuw terug in de tijd toen de vermogende Friese boeren samen met hun 'sydsulver', hun echtgenotes, naar de kerk of op familiebezoek gingen. Al met al echt een feest om naar te kijken, ook als je als toeschouwer helemaal niets van paarden weet. Kort gezegd, deze editie 2019 van de Hynstedagen was een succes, de organisatie kon tevreden zijn.
Binne Kramer
{gallery}Syta/paard23719{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
