SURHUISTERVEEN - Echt verrassend was het niet, de zege van Steven Kruiswijk in de 38ste editie van de Profronde in Surhuisterveen. Dit keer geen Tourwinnaar aan de start, die primeur ging naar het Belgische Roeselare, maar derde op het podium Steven Kruiswijk was een waardige vervanger. Het podium werd verder gevuld met Vincenzo Nibali en Wout Poels en dat drietal werd daarmee beloond voor het feit dat ze deze profronde de nodige kleur en fleur hadden gegeven. Het was weer traditioneel druk in 'it Fean'.
Profronde met hoog reüniegehalte
Ze waren er allemaal weer, de liefhebbers van het wielrennen, maar ook de 'prominenten', de mannen en vrouwen 'fan kwizekwânsje'. De eersten kwamen om naar de wedstrijd te kijken, de laatsten ook, maar die hadden zoals gebruikelijk ook nog een eigen, een andere agenda. Er werd, zoals dat tegenwoordig heet, genetwerkt, gelobbyd ook, er werden plannen gesmeed voor de nabije en de iets verdere toekomst, er werd gegeten en gedronken en aan het eind won, inderdaad, Steven Kruiswijk. Eigenlijk is het een toneelstukje waarbij ieder zijn rol krijgt. Vondel zei het al: 'de wereld is een schouwtoneel, elk speelt zijn rol en krijgt zijn deel'. Maar dat is helemaal niet erg, iedereen weet hoe het in elkaar zit en dat niemand ooit dat scenario zal openbaren. En bovendien maken de heren profs er een fraaie voorstelling van, een show met alle elementen waar al die duizenden toeschouwers voor gekomen zijn. Even dreigde een smerig buitje voor roet in het eten te zorgen, maar dat duurde maar een kwartiertje. "It is wol apart", aldus een toeschouwer, "it reint yn gjin wiken en krekt op sa'n jûn komt der in bui." Hij had gelijk, maar die druppels verstoorden het feestje niet, alleen waren de coureurs wel zo verstandig om het tempo, met name in de bochten op die spekgladde klinkers, drastisch te verlagen. Want ongelukken moet je niet hebben natuurlijk, criteriums, zeg maar rondjes om kerk en kroeg, zijn berucht om hun risico's met al die hekken en trottoirbanden.
warm
Het is warm in Surhuisterveen, en eigenlijk is dat geen nieuws, het is al dagen warm met een bandbreedte van aangenaam warm tot puffend heet. Maar het is droog, al staat de lucht in zuidwesten niet echt hoopgevend. 'Ik geloof nooit dat we het drooghouden', zou Wim Sonneveld hebben gezegd en dat blijft het dus deze avond ook niet. Het is druk, ik heb geen idee hoe druk, want er worden geen kaartjes verkocht, dus daaraan kun je het aantal bezoekers niet afmeten. Dat de entree gratis is, is een van de grote trekkers van deze profronde, het scheelt uiteraard inkomsten, maar ook een heleboel organisatie en beveiliging. Opvallend, maar ik heb het al eens eerder opgemerkt, politie en beveiligers zie je hier niet of nauwelijks, blijkbaar is wielerpubliek behoorlijk gedisciplineerd, dat komt voor de wedstrijd, voor de vedetten en voor de gezelligheid. "Hé, bisto der ek wer", is een veel voorkomende begroeting. Ik ben wat later dan gebruikelijk en dat heeft alles te maken met het skûtsjesilen in Earnewâld dat op de zelfde dag wordt gehouden en daardoor mis ik de traditionele 'Einzug der Prominente', , een soort 'walk of fame', de lange rij dames en heren die vanaf het huis van Joop Atsma naar de finish loopt. En daar tegenover is een soort 'parc fermé' ingericht waar wij als simpele zielen niet mogen komen, we hebben 'geen bandje'. Maar als het begint te regenen worden we oogluikend toegelaten, fotografen met dure apparatuur laten ze in Surhuisterveen niet in de regen staan. En daar kom ik toch wel een aantal bekenden tegen, zoals Riemer en Annie van der Velde, en uiteraard burgemeester Jeroen Gebben en zijn echtgenote. "Jimme hawwe it mar drok", zegt mevr. Gebben. "Valt wel mee", zeg ik, "mar sa no en dan is der ek noch wolris in riedsfergadering en die rinne sa no en dan nochal út." De burgemeester grijnst, hij kent mijn aversie tegen vergaderen op tijdstippen na tien uur 's avonds. Wie er ook is, is de voorganger van Gebben, Wilma Mansfeld, ze staat een patatje-mét te eten. Goed om haar weer te zien, maar lang tijd om even met haar te praten heb ik niet, ik moet naar de start, waar ze druk bezig zijn om de coureurs op de hen toegewezen plaatsen te krijgen.
meer fotografen dan deelnemers?
Ik heb het idee dat er meer fotografen zijn dan deelnemers, maar dat zal optisch bedrog zijn: die oranje, gelukkig geen gele, hesjes vallen nogal op. De speaker van dienst heeft het druk, en dat is hij toch al van zichzelf. Wielerspeakers hebben de neiging om met van die uithalen te praten, behalve Andries Nieuwenhuis dan, die blijft zichzelf en rustig. Hij is trouwens onderscheiden door de KNWU vanwege zijn enorme verdiensten voor het wielrennen in het algemeen en de profronde in het bijzonder. Meer dan terecht wat mij betreft, zulke mensen zijn goud waard, die moet je koesteren. Dan is het bijna zover, de echte prominenten onder de coureurs, de duursten ook 'moai grif', mogen plaatsnemen in open bolides om een rondje te rijden, om zich 'aan den volke te tonen', zeg maar. Ook een traditie hier in Surhuisterveen. Bauke Mollema heeft dan al zijn 'moment of fame' gepakt door met zijn twee jonge kinderen een rondje te fietsen. De kleintjes vinden het schitterend, het publiek ook: "Och heden moatst ris sjen, sa leuk dy lytskes."
gedroomde winnaar
Maar dan wordt er toch echt gestart en het is oud zwemster Ada Kok, alleen de ouderen onder het publiek zullen haar herkennen vrees ik, die het schot mag geven. En dan trekt, in de regen die inmiddels gestaag neervalt en de stenen spekglad maakt, de hele karavaan zich in gang. Het gaat allemaal een beetje 'tuike-tuike oan', de bochten zijn glad en niemand neemt echt veel risico. Gelukkig wordt het even later droog en schiet het peloton echt in gang. En dan gaat het hard, er zijn uitlooppogingen, er worden tussensprints gehouden waarbij eigenlijk alle prominenten de kans krijgen én grijpen om zich te manifesteren, en de spanning wordt er keurig ingehouden. Dan al is voor de kenners duidelijk dat de zege voor Steven Kruiswijk zal zijn, die overwinning heeft hij niet vanavond verdiend, maar in de afgelopen drie weken in de Tour. Zo gaat dat en niemand die er rouwig om is, ze genieten, al die mensen langs de kant, ze kunnen nu eindelijk hun favorieten van dichtbij bekijken. En daar zijn ze voor gekomen. Deze 38ste (!) editie van de Profronde past naadloos in de lange traditie: veel strijd, een sterk deelnemersveld, en uiteindelijk de verwachte en gehoopte winnaar.
Binne Kramer
{gallery}Syta/prof1819{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
