29
vr, mrt
0 Nieuwe art.
Advertentie:
×

Fout

[SIGPLUS_EXCEPTION_FOLDER_BASE] Afbeeldingsmap %s gedefinieerd in de administration back-end moet een relatief pad hebben vanaf de Joomla root.

Overige sporten
BURGUM - Nog nooit had een vrouw over de achttien meter gesprongen bij het fierljeppen. Het was Marrit van der Wal die aan de mythe dat vrouwen niet zover zouden kunnen springen, even drastisch als definitief een einde maakte. Haar fantastische uithaal op de Burgumer schansen eindigde pas bij 18.19m in het zandbed. En bij nameten, dat moet bij een record, bleek de afstand te kloppen en dat betekende euforische vreugde bij de nieuwe recordhoudster en haar entourage, die gespannen had zitten toekijken.


Het venijn zit in de staart in Burgum
Het leek allemaal een beetje in de richting te gaan van een nachtkaars-scenario, woensdagavond in Burgum. Daar vond op de fierljepschansen een wedstrijd plaats die wat moeizaam op gang kwam, ook al, omdat het aanvankelijk leek te blijven regenen. Maar net op tijd hield het op met druppelen en toen kon er gesprongen worden, weliswaar werd de gebruikelijke finale geschrapt wegens te weinig tijd, maar dat mocht de pret niet drukken. Maar lange tijd bleef het een tamelijk modale ontmoeting met wel goede, maar niet bijzondere sprongen. Dat beeld werd op een fantastische manier verstoord toen Marrit van der Wal in haar tweede sprong tot een verbazingwekkende afstand van 18.19m kwam. Een afstand die nog nooit door een vrouw was gesprongen, een Frysk, een nationaal en in feite ook een wereldrecord. En dus stond de Burgumer accommodatie even helemaal op z'n kop. En toen in de allerlaatste sprong van de avond Thewis Hobma  21.41m liet noteren, kreeg deze aanvankelijk wat modaal ogende wedstrijd alsnog een extra dimensie.

regen
Als ik naar Burgum rij en ik kijk op de brug naar links dan ziet het er niet echt hoopgevend uit, in die zin, dat de wolken donker en dreigend zijn, ze voorspellen regen en dat is nou juist iets wat niet samengaat met fierljeppen. Met een natte pols kun je niet springen. Mijn sombere voorspellingen worden werkelijkheid, want als ik een plekje heb gevonden op het talud van de accommodatie, begint het te druppelen. Voor mij reden om te 'verhuizen' naar de zuidkant waar de fierljepbus staat. Die geeft een beetje luwte en beschutting, maar evenzogoed word ik wel degelijk nat. Ik zit erover te denken om naar huis te gaan, maar dan wordt het droog, eerst bijna, maar dan helemaal. Inmiddels is er al een dik half uur verstreken en zo lang is het eind juli al niet meer licht, licht genoeg om een beetje knappe foto's te maken. Ik vind het dus niet alleen logisch dat het wedstrijdcomité de finale schrapt, maar ook wel zo prettig. En dus blijf ik zitten om te kijken wat er op mij af komt. Dat is zowel letterlijk als figuurlijk het geval, ik zit vlak naast het zandbed. Ik kan vanaf mijn zitplaats de hele accommodatie overzien en commentator Koos Wieling houdt mij op de hoogte wie er gaan springen en wat het resultaat is. Die resultaten zijn 'wol aardich', maar niet echt bijzonder, terwijl deze schansen inmiddels een behoorlijk naam en faam hebben opgebouwd: 'yn Burgum kinst fier springe', het recente verleden heeft dat al aangetoond. Er is hier dit seizoen al over de 21 meter gesprongen en het wachten is op een volgend high light in de vorm van een record, schans- , Frysk of Nederlands. Maar het lijkt er niet in te zitten deze eerst wat sombere woensdagavond. Dat sombere gaat er langzamerhand af als het vanuit het zuidwesten opklaart. En misschien is dat juist dat tikkeltje extra motivatie dat de ljeppers nodig hebben. En het gebeuren ontploft als Marrit van der Wal aanzet voor haar tweede sprong. Al heel snel is duidelijk dat dit een verre sprong kan worden. Ze krijgt de tijd om helemaal de stok uit te springen en als ze neerploft in het zandbed op slechts een paar meter van mij af, heeft commentator Koos Wieling het al gezien. En bij de ljepster zelf ook dringt het besef door dat ze iets bijzonders heeft gepresteerd: ze kijkt om zich heen, oriënteert zich en heeft dan al in de gaten dat is dit een verre sprong is, een héél verre, de verste die ze ooit gemaakt heeft en zelfs de verste die ooit een vrouw heeft gemaakt. Maar hoever zal het zijn? Ze blijft staan kijken en gooit dan de handen in de lucht: er verschijnt 18.19m op het scorebord en dat is een record, een persoonlijk, een Frysk, en een Nederlands record. Maar er moet nog even nagemeten worden en dat duurt even. Marrit van der Wal heeft intussen haar familie opgezocht, ik veronderstel tenminste dat het haar moeder is bij wie ze in de armen valt, en heeft inmiddels de tranen in de ogen. Je zou voor minder natuurlijk. En na een paar eindeloze minuten wordt het bevestigd: het is een nieuw record, nationaal en dus ook Frysk en persoonlijk. Nooit eerder sprong een vrouw over de achttien meter en dan gebeurt dat zomaar op een 'sljochtweihinne woansdeitejűn' op de schansen in Burgum. Echt zo'n gebeurtenis die een wedstrijd kunnen verheffen tot een hele bijzondere. Het publiek brengt haar een staande ovatie, de meesten onder hen beseffen dat hier geschiedenis is geschreven. Het duurt even voor de orde van de wedstrijd is hersteld en dan loopt Marrit van der Wal nog altijd met de vuisten gebald terug naar de schansen aan de overkant. Ze moet vlak langs mijn zitplaats en dus: "Lokwinske Marrit. Wannear krigest yn de gaten dat dit wol ris hiel fier węze koe?" Marrit: "No, eins fuort al by de ynsprong, dy gie lekker, ik siet goed yn de stok en krige de tiid om te klimmen en by elke slach kaam it besef dat dit in fiere sprong wurde soe. Mar sa fier, nee dęr hie'k net op rekkene, dat kaam pas doe't ik oerein kaam út it sânbęd. Doe seach ik nei de râne fan it będ en seach hoe tichteby dy wie en dat betsjutte dat dit in hiele fiere sprong wie. En doe dy 18.19m op de skaoreboerd, ja, doe wist ik it pas seker. Wat der dan troch dy hinne giet is eins net te beskriuwen, hjir dochst it foar, hjir bist al skoften mei dwaande, witst dat it kin, mar as it der dan echt útkomt is echt geweldich, fantastysk." Kijkt u vooral even naar de foto's, vooral die van haar spanning, dat wachten op de uitslag. 'Gefundenes Fressen' voor een fotograaf.

Binne Kramer

{gallery}Syta/fier2819{/gallery}

Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
Advertenties




Advertentie