EASTERMAR - De deelnemers aan de traditionele Leijenloop vanuit Opeinde hadden het niet gemakkelijk zaterdagmiddag. Wat heet, met name voor de langere afstandslopers was het loodzwaar en dat had alles te maken met de warmte die, toen de zon volop ging schijnen, een loden deken over het evenement legde. Het was maar goed dat de route door een van de meest met 'smûk skaadzjend beamtegrien' begiftigde delen van de wâlden voerde, maar het bleef een uitputtingsslag.
Leijenloop wordt uitputtingsslag
Nee, de deelnemers aan de traditionele Leijenloop, een halve marathon van dik 21 kilometer om de Leijen, hadden het zaterdagmiddag niet bepaald gemakkelijk. Met name toen de zon steeds uitbundiger ging schijnen, steeg de temperatuur razendsnel naar zomerse waarden en om onder die omstandigheden een halve marathon te moeten afwerken, is bepaald geen sinecure. Nou kunt u dat 'moeten' met een korreltje zout nemen natuurlijk, want niemand hoeft, niemand moet, het is wat hier te lande 'willewurk' heet. "Jo moatte der mar nocht oan mei dit waar", aldus een mevrouw die de leeftijds des onderscheids al ruimschoots was gepasseerd hoofdschuddend. "Ik fyn it wol moai om te sjen hear, mar om sels mei te dwaan, foar gjin goud." Het was inderdaad voor de toeschouwers prima toeven langs het parcours dat vanuit Opeinde voerde over Rottevalle, Eastermar en Sumar terug naar Opeinde. Er werd in twee groepen gestart: eerst de 21km lopers en daarna een kwartier later, de 12 en de vijf kilometer. Dat was verreweg de grootste groep, ook al vanwege de deelname van een groot contingent scholieren van het Lauwers College.
warm
Het is al behoorlijk warm als ik naar Opeinde rijd, 'binnentroch oer de Tike', de route die we vroeger ook wel namen als we naar school fietsten, in Drachten. In Opeinde zoek ik de meest geschikte plek om foto's te maken en ik kies voor een stekje bij het houten bruggetje, recht tegenover de startstraat. Hier komen alle deelnemers langs, ik zit hier prima en de zon staat gunstig. Ik moet nog even wachten, het is nog geen twee uur, maar dat is eigenlijk zoals ik het het liefst heb, de voorbereidingen zijn altijd bezienswaardig. De geoefende lopers zijn zich al lang en breed aan het inlopen, de wat minder ervaren deelnemers wachten op het startschot om er dan als een speer vandoor te gaan. Hun overmoed strandt merendeels al voor de oversteek van de weg tussen Nijega en Drachten, zo in de buurt van de grasdrogerij zeg maar. Maar zover is het nog niet, pas als de geluidswagen de weg voor mij op komt rijden is het startschot gevallen en begeeft de groep 21 km lopers zich op weg voor een, dat is nu al te voelen en te merken, loodzware tocht om de Leijen. Als je daar zo zit op een stoeltje aan de kant van de weg krijg je commentaar, kan niet missen. "Wat sitte jo dêr moai, hâlde jo de saak wat yn 'e gaten?", vraag een voorbij wandelende mevrouw. Pas als ze mijn camera ziet begrijpt ze wat ik kom doen. "Sjoch, wy komme ek yn Actief", aldus een zich warmlopende deelnemer, het is een onuitroeibaar fenomeen, zelfs nu ik al meer dan 20 jaar niet meer voor dat weekblad in actie ben. Ik word ook met enige regelmaat gekoppeld aan zaken als de dopingcontrole, de FIOD, de belastingdienst, allerlei bekende of minder bekende nieuwsmedia en sommigen willen weten wat ik met de foto's doe. Ik heb inmiddels een serie standaard antwoorden bedacht en sommige daarvan wekken de nodige verbazing.
tempo
Dan is het twee uur en valt het startschot, op de sportvelden is dat en vlak daarna zie ik de hele meute de straat voor mij opzwaaien. Binnen een paar minuten zijn ze bij mij en zoals dat vaak het geval is, ligt het startveld dan al uit elkaar. Het is op een lint getrokken, heet dat in het wielrennen. Met andere woorden, het tempo ligt hoog vooraan en een stuk lager achteraan. Helemaal voorop loopt dan al de man die later als eerste over de finish zal gaan: Hagos Berhane uit Burgum, hij zal dat doen in 1.21.20, onder deze omstandigheden een prima tijd. Spannend is het niet daar op kop, de winnaar heeft uiteindelijk een gigantische voorsprong op nummer twee, Luuk Kruizinga, die met 1.45.34 toch behoorlijk ver achterblijft. Maar zover is het nu nog niet, de halve marathon mannen en -vrouwen zijn in een oogwenk voorbij, dit zijn allemaal getrainde lopers, anders begin je hier niet aan. Maar zelfs in dit selecte gezelschap zijn de verschillen aanzienlijk. Ik blijf nog even zitten, ik wil ook de start van de andere groep zien, die van de 12 en vijf kilometer. De ene helft van deze omvangrijke groep, gaat rechtsaf langs het Peinder Kanaal, de andere linksaf. Dat geeft zo nu en dan verwarring en de niet-voorsorteerders komen zo nu en dan even in de knoop. Deze groep heeft een hoog blauw-gehalte en dat zijn de leerlingen van het Lauwers College die blijkbaar voor een of ander goed doel of in het kader van een actie meedoen. De meesten zijn bepaald geen geoefende lopers, de eersten hebben nog voor de grasdrogerij al teruggeschakeld naar 'tempootje avondvierdaagse' zeg maar. Ik laat het hele pak aan mij voorbij trekken en dan rij ik achter hen aan, met als doel de 21 km lopers in te halen en nog een paar foto's te maken. Ik schat dat het ergens tussen Rottevalle en Eastermar zover zal zijn, op de Robyntsjewei dus. Maar dat inhalen is nog niet zo eenvoudig. Met name de scholieren nemen de hele breedte van de weg in beslag en de meesten zijn niet geneigd en genegen om ruimte te maken. En waar je op kon wachten: velen steken de duim omhoog, niet als waardering voor mijn voorzichtige manoeuvreren op de smalle weg, maar omdat ze een lift willen. Ik schiet niet echt op, het gaat bijna stapvoets zo nu en dan, ik wil beslist geen ongelukken. Eindelijk, op het lange rechte stuk, kan ik wat snelheid maken en aldus haal ik het ene na het andere groepje in.
warm
Het is inmiddels behoorlijk warm geworden, Heidi, mijn Up zeg maar, geeft dan al bijna 23 graden aan en dat is voor lopers behoorlijk warm. Op de Robyntsjewei haal ik de meeste halve marathonners in, maar het duurt tot vlak voor Eastermar eer ik de geluidswagen die als wegbereider fungeert, in zicht krijg. Boven de auto's die volgen zie ik het gitzwarte koppie van Berhane ritmisch heen en weer schudden, hij heeft al een aanzienlijke voorsprong lijkt mij. Even voorbij de brug over de Lits zoek ik een plek om nog wat aanvullende foto's te maken. Ik heb nog wel even de tijd om rond te kijken, veel groen, een prachtig landschap én: veel fietsers. Veel E-bikes, merendeels te herkennen aan de geschatte leeftijd van de gebruikers en de snelheid waarmee ze over de fietspaden zoeven.
koploper
Maar dan komt Hagos Berhane in zicht, hij heeft de sokken er nog altijd behoorlijk in, als hij niet een enorme tik van 'de man met de hamer' krijgt, gaat hij zonder twijfel deze Leijenloop winnen. Deze jongen heeft loop-genen, zoals zovelen van zijn rasgenoten, hij loopt zo jaloersmakend soepel en gemakkelijk, ik zie hem op niet al te lange termijn wel hele marathons lopen. Het duurt een hele tijd eer runner up Luuk Kruizinga om de bocht verschijnt, ook hij loopt lekker zo te zien, maar dat gat gaat hij niet meer dichten lijkt mij. Als derde komt, op korte afstand van nummer twee, Johannes Westra uit Gabarone langs. Johannes Westra uit Gabarone, dat klinkt exotisch, Gabarone ligt in Botswana, een land in Afrika. En Johannes Westra, die moet met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid Fryske roots hebben. Hoe dan ook, hij doet het prima 'yn it heitelân'. Er zitten behoorlijke gaten tussen de verschillende lopers die volgen, de meesten lopen alleen, sommigen met z'n tweeën of drieën. Ik wacht eigenlijk op de eerste vrouw, volgens Hugo Veenker, loopgoeroe uit Dokkum, die ik bij de start nog even kort heb gesproken, loopt een van zijn pupillen mee vanmiddag en die gaat winnen weet hij, op zeker. Dat moet dan Hinke Schokker uit Eastermar zijn, zoals blijkt uit de uitslagenlijst. Zij realiseert een prima 1.30.41 en ze blijft daarmee Marrit Mulder uit Leeuwarden met 1.50.20 en Mariska van den Engel met 1.52.36 voor. Ik verhuis nog één keer, naar het kruispunt vlak voor Sumar, waar de Lânsbuorren ophouden en de Hearrewei begint. Er staat een verkeersregelaar om ongelukken te voorkomen en als even later ook een EHBO'er op een motor arriveert, zijn we compleet. Vanaf hier gaan de lopers weer in de richting van Opeinde waar de ongetwijfeld lonkende finish wacht. De EHBO-man heeft nog niets te doen gehad en hij wil dat graag zou houden. Een wat vreemde hobby als je het goed bekijkt, je middag is pas geslaagd als je niets te doen hebt gehad, immers je wenst niemand malheur of erger toe. Toch goed dat deze mensen een deel van hun vrije tijd opofferen om anderen plezier te verschaffen. Toch ben ik nog nooit een EHBO'er tegengekomen bij de jaarlijkse lintjesregen... Ik heb genoeg foto's om dit verhaal te illustreren en dus ga ik naar huis, nog even in de tuin genieten van het schitterende weer.
Binne Kramer
{gallery}Syta/loop20617{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
