BURGUM - Wat eigenlijk ten strengste verboden is, mocht een groep basisschoolleerlingen van it Bynt uit Sumar vrijdagochtend wél. En dan nog wel onder het toeziend oog van de hoogste baas van de gemeente, burgemeester Jeroen Gebben. Wat heet, hij gaf zelf het voorbeeld! Er werd gegeten in de raadszaal en waar de avond ervoor indringend werd gedebatteerd over de begroting, werd nu met dezelfde overgave gegeten. Het Burgemeesters-ontbijt en dat was aan de gasten wel besteed!
Dat is nou een vreetzaam geheel!
In het kader van de week van het schoolontbijt, waren de leerlingen van de hoogste groepen van basisschool it Bynt uit Sumar uitgenodigd om samen met burgemeester Jeroen Gebben te komen ontbijten in het gemeentehuis. Een onvervalst 'moarnsbrochje', zoals dat in 'geef Frysk' heet. En in het kader van de promotionele kant van dit gebeuren was ook de pers uitgenodigd, niet om mee te eten, maar om er foto's van te maken en uiteraard om de stemming, lees: de eetlust, van de jongelui te peilen. Dat ging zó:
te vroeg
Ik, we, want het was een persbericht, ben/zijn uitgenodigd om te komen kijken bij het burgemeestersontbijt samen met een aantal leerlingen van basisschool it Bynt uit Sumar. Dat begint, vermeldt mijn informatie, om 08.00 uur. Rijkelijk vroeg lijkt me, maar vooruit, ik heb nu eenmaal wat met jeugd en zeker met de school in Sumar, dus ik meld mij om kwart voor acht, ik ben nu eenmaal van de generatie die liever te vroeg dan te laat komt, bij het gemeentehuis. Mooi, maar ik kan niet naar binnen, de beide toegangsdeuren zitten nog op slot. Ik blijf maar even wachten en dan zie ik bij de schuifdeur in de verte een mevrouw lopen met een stofdoek, een schoonmaakster vermoed ik, en zij ziet mij zwaaien. Maar: "Ik mag u niet binnenlaten", zegt ze, "het gemeentehuis is nog gesloten en u bent geen personeel." Ik snap haar dilemma, maar als ik uitleg wat ik kom doen en een heel klein beetje wie ik ben, laat ze genade voor recht gelden: ik mag naar binnen: "Ik kin jo net būten yn 'e kjeld stean litte, mar ik freegje al efkes at jo ferhaal kloppet." Dat is blijkbaar zo, want ze loodst me naar de raadszaal waar het gebeuren plaats zal hebben. "Jo binne wol betiid", zegt ze, "der is noch gjin mins." Maar mijn pleidooi wordt ondersteund door een een paar dozen met broden, pakken melk, en nog wat andere ontbijtbenodigdheden. En daarna is het wachten, het loopt inmiddels tegen achten en het blijft maar stil daar beneden. Een groep kinderen hóór je meestal eerder aankomen dan dat je ze ziet en uit langjarige ervaring weet ik dat de kinderen uit Sumar daar geen uitzondering op maken. Maar nee, ik zit in volkomen eenzaamheid in de raadszaal, de enige die me gezelschap houdt is W.A. van Buren die prominent aan de muur hangt, zijn konterfijtsel wel te verstaan. Maar 'dźr sit net sa folle praat oan'. Maar: om even over achten krijg ik gezelschap van twee dames die het ontbijt gaan prepareren. "Jo binne betiid", zeggen ook zij, "it begjint pas om healwei njoggenen..." Heb ik weer, maar gelukkig: niet alleen, want ook Geert Huisman van Wāldnet heeft gerekend op acht uur. Het zal, vermoeden wij, iets met de communicatie te maken hebben. Enfin, er is koffie en: 'wy kinne it tegearre wol pratende hālde'.
burgemeester
Maar tegen half negen is het zover: de bijna serene stilte wordt tamelijk ruw verstoord door de geluiden van een kleine dertig kinderen die de marmeren trap opkomen. Dat gaat gepaard met het nodige lawaai en als ze de raadszaal binnendrommen zoeken ze een plekje rond de ovale tafelopstelling. Dan komt ook burgemeester Jeroen Gebben binnen, getooid, uiteraard, met zijn ambtsketen. Hij zal dit soort dingen nog niet vaak hebben gedaan, maar daar is niets van te merken, hij begroet de kinderen en zoekt dan zelf een plekje uit. Hij legt even uit waarom we hier zijn en laat en passant zijn zilveren ketting zien. 'Eagen as theekopkes' uiteraard, want wanneer krijg je nu de gelegenheid om zoiets van dichtbij te kunnen zien. Burgemeester Gebben begrijpt dat en doet wat je in zo'n situatie het best kunt doen: hij vraagt aan de jongeman tegenover hem of hij misschien die ketting óók eens om zijn nek wil. Hij heeft een goed 'slachtoffer' uitgezocht, type 'net fan dat benaude' en die staat even later met een veldheersblik de zaal in de rondte te kijken, zo trots als een pauw. Een geweldige binnenkomer voor de burgemeester, maar hij confronteert zichzelf nu wel met een probleem. Inderdaad, nu wil de rest, althans de durvers onder hen, óók natuurlijk. Maar Jeroen Gebben laat zich niet kennen, iedereen die wil krijgt zijn of haar 'moment of fame' en er zijn genoeg fototoestellen, behalve die van Geert en mij, die een dergelijk moment willen vastleggen. Want zeg nou zelf, wie heeft er nu thuis een fotoalbum met een foto waarop jij een echte ambtsketen draagt?
trek
Maar dan is het tijd om te gaan eten, het geroezemoes overstemt weliswaar het knorren van de diverse magen, maar veel scheelt het niet. Het is, heeft de burgemeester uitgelegd, een gezond ontbijt: bruin brood, geen worst en dergelijke, geen zoet beleg, maar echt zaken die gezond zijn. Er is zelfs muesli, al vindt die zo te zien niet al te veel aftrek. En melk natuurlijk. De jeugd laat het zich goed smaken en aldus wordt het voor even een vreetzaam geheel. Nee, dat is geen spelfout! Gezellig is het ook, de kinderen vermaken zich prima, maar het geluidsvolume neemt al vrij snel weer toe, er zijn jongelui bij die behoorlijk snel een aantal boterhammen achter de kiezen kunnen krijgen. Burgemeester Gebben gaat de ronde langs, gaat bij iedere groep kinderen even zitten om een praatje te maken. Na afloop vraag ik hem of hij ambities heeft in het onderwijs. Dat heeft hij niet: "Soks moat ik net dwaan, ik wit net at ik dat wol kinne soe", zegt hij. Nou, ik weet wel zeker, nadat ik hem zo bezig heb gezien, van wél. Maar: burgemeester is natuurlijk óók een leuke baan...
sanitaire stop
Als iedereen is uitgegeten, gaat het gezelschap nog een rondje maken door het gemeentehuis, perslot van rekening zullen de meeste jongelui daar nog niet zo vaak, misschien wel nooit, zijn geweest. Strategisch leidt de route allereerst, nou wat dacht u, langs de toiletten uiteraard, voor de inmiddels broodnodige sanitaire stop. Ik zit eigenlijk te wachten op een vraag over genderneutrale wc's, maar dat thema leeft blijkbaar niet in deze leeftijdsgroep, nee, wie heeft er nou thuis verschillende wc's voor mannen en vrouwen, niet waar? De groep gaat nog even verder, maar ik heb voor vandaag genoeg trappen beklommen, ik ga naar huis, kijken hoe de foto's zijn geworden en nadenken hoe ik dit zal verwoorden.
Binne Kramer
{gallery}Syta/eten141117{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
