SUMAR - Een dikke week geleden was het mij al opgevallen: een houten bord, beetje primitief beschilderd met een lange rij activiteiten die onder de noemer 'Sumar ûnderweis', zou plaatsvinden op zaterdag 21 september in en om Sumar. Een aanleiding om even te gaan kijken uiteraard, ook al omdat een van die activiteiten bij onze buren zou plaatsvinden. Onze buren, dat zijn de vrijwillige molenaars die korenmolen De Hoop met z'n allen zo mooi in stand houden. En: 'nu we er toch zijn...'
‘Sumar ûnderweis’: prachtich waar en soad folk
‘Sumar wie ûnderweis’ op deze schitterende 21ste september 2019. Een regelrechte nazomerdag waarbij de jas en zelfs de trui uit kon. ‘Waar om der op út’ en dat deden de Sumarders dan ook in grote getale. Want er was immers alle aanleiding om ‘derop út’, er was van alles te doen, en er reed zelfs een bus door het dorp, hoe lang is dat geleden. Het is verleidelijk om op deze prachtige herfstdag de hele dag rond te struinen in en om het dorp, maar daarvoor ontbreekt mij helaas de tijd, ik heb ook nog een sportprogramma af te werken. Nee, dat is geen straf, zeker niet bij dit weer. Ik begin vroeg, want al voor negenen meld ik mij op sportpark De Heidkamp voor de voetbalwedstrijd tussen de Onder-17 teams van Suameer en FCBurgum. Dorp tegen de hoofdplaats en dus heeft zo’n wedstrijd altijd een vleugje Bokwerd in zich, al vraag ik mij af of de generatie die ik bezig zie op deze vroege ochtend daar nog wel weet van heeft. Hoe dan ook, als ik veld twee op kom heb ik inmiddels natte voeten, mijn sportschoenen zijn niet waterdicht. Maar verder heb ik niets te klagen, het is een leuke wedstrijd die door de thuisclub ruim en overtuigend gewonnen wordt. Lekker begin van de dag, al maakt winst of verlies in mijn visie op sport niet zo gek veel uit. (voor een verslag zie elders op deze site)
‘galmjende lûden’
Ik rij naar wat tegenwoordig het doarpsplein heet, ooit aangelegd als parkeerterrein voor dorpshuis en sportzaal. Van de kleuren die er toen op geverfd zijn is allang niets meer te zien, net zoals van de bijbehorende palen, ook in die aparte kleuren. Daar is het nog tamelijk rustig, de massa moet nog komen. Ik heb begrepen dat we eerst een optreden krijgen van het koor dat indruk maakte bij de opvoering van ‘Galmjende Lûden’, de revue ter gelegenheid van het 250-jarig bestaan van de kerk in Sumar. En ook nu klinkt het weer prima, met ook nu de sonore bariton van Herry Steegstra als solist. De eerste foto’s zijn snel gemaakt, de allereerste is trouwens van ladyspeaker Tineke Dorenbos die in het kort uitlegt wat hier allemaal gaat gebeuren. Ik kijk vast even rond, maar veel publiek is er nog niet en dus besluit ik om eerst even een andere klus op te knappen, de uitreiking van het eerste exemplaar van de glossy, Wybe Postma spreekt als Fryske taalpurist van een ‘glimmer’, ter gelegenheid van het jubileum van de voetbalclub. Ik heb ook een bescheiden aandeel gehad in de totstandkoming van het fraaie blad en daarom schuif ik aan in de kantine. Ik wordt ook uitgenodigd om mee te eten, maar als ik zeg dat ik mijn vrouw heb beloofd om thuis te komen eten, heeft men daar alle begrip voor. En passant ga ik nog even kijken in korenmolen De Hoop, waar pannenkoeken en poffertjes worden gebakken en waar dus met name kinderen staan te wachten tot ‘hun’ exemplaar gaar is. Over die gaarheid heb ik zo mijn twijfels, bij ons thuis zijn ze wat bruiner. Maar de ‘pankoekbakker’ van dienst heeft het wel degelijk eerder gedaan, op mijn verzoek laat hij de pannenkoek professioneel in de lucht draaien om hem keurig weer op te vangen, onder begeleiding van de nodige ah’s en oh’s van het jeugdige publiek. Dan bedenk ik me dat ik in ieder geval nog even wil gaan kijken bij Jelle Batema, de man van die fraaie rieten daken, maar deze keer van de oldtimers. En dat moet u ruim bekijken, het zijn niet alleen auto’s die hij heeft uitgestald op zijn ruim bemeten erf, maar ook tractoren in alle soorten en maten, brandweerauto’s en brommers en motoren. Voor de liefhebbers om duimen en vingers bij af te likken, als je er langs loopt is het eigenlijk een onvervalste ‘tour nostalgique’. Ik ben geen kenner, maar een heleboel van deze oude voertuigen roepen bij mij herinneringen op aan lang vervlogen tijden. Een Farmall tractor waarop ik heb leren trekkerrijden, met dubbel clutch als je wilde schakelen. Wie weet dat nog? Of die brommers, de Puchjes, de Zündapps, de Kreidlers. Die Kreidlers, dat was het non plus ultra voor ons, voor de meesten, waaronder ikzelf, onbereikbaar wegens te duur. Je voelt je als een kind in een snoepwinkel. Er staan ook een paar motoren, Ariëls, toentertijd een bekend merk. Een goede kennis van mij had altijd een Harley, maar sinds kort heeft hij een Indian, ook zo’n fameus merk, een prachtige machine, werkelijk een plaatje om te zien, zeg maar, in fotografentaal de Hasselblad onder de motoren, inderdaad, met bijbehorend prijskaartje… U begrijpt, ik had hier de hele middag wel willen blijven, maar er staat nog een aantal dingen op mijn programma, waaronder een voetbalwedstrijd in Burgum van de gloednieuwe FC.
dorpsplein
Na de lunch ga ik nog een keer kijken op het dorpsplein en nu is het daar een stuk drukker, gezellig druk kun je wel zeggen en het dient gezegd, het is hier uitstekend toeven. Ik maak even een ‘rondje langs de velden’, ik betoon mijn ‘medeleven’ met raadslid Alex Nijboer die donderdagavond naar eigen zijn ‘syn rêch brutsen hat’ op de harde en steile stoelen in Glinstra State. De raadsvergadering was daar omdat de raadszaal wordt verbouwd. Gezamenlijk spreken wij de hoop uit dat er in elk geval stoelen komen die bestand zijn tegen vergaderingen van meer dan vier uur aan één stuk. Dat is zo’n beetje de norm de laatste tijd. Of misschien moeten we met z’n allen op zoek naar jongere raadsleden die nog geen last van hun rug hebben. Ondertussen zijn de meeste standhouders druk in de weer hun waren aan te prijzen, er wordt door kinderen druk geknutseld, er worden tattoo’s gezet, geplakt in dit geval, en er wordt ranja en koffie gedronken. En gepraat natuurlijk, want eigenlijk is zo’n uitstalling niets anders dan een sociaal café. Ik mis nog één onderwerp en dat is die speciale bus die rondrijdt rond en door Sumar. Maar net als ik wegrijd komt hij aangereden en stopt om passagiers uit te laten stappen. Een buitenkansje en daarmee is het plaatje rond. De evenementen zijn nog lang niet afgelopen, maar ik heb genoeg foto’s ter illustratie van deze impressie. En toch moet ik even gaan kijken bij het Klaaidosjitten op de Harste. En daar ontmoet ik een van mijn oud-leerlingen van de Master de Vriesskoalle hier uit Sumar. Johannes, ‘reade Jehannes’ heette hij in het dorp, vanwege zijn vlammend rode haardos, daar is nu niet zoveel meer van over zo te zien. Maar als we elkaar zien ‘hawwe wy it der altyd efkes oer’, meestal over de tijd dat hij ín de klas zat en ik ervóór stond. Mooie tijden, ik denk er nog altijd met veel genoegen aan terug. Op zondagochtend gingen Johannes en ik altijd hardlopen, Klein Zwitserland om, een klein uurtje. En we zijn ooit met z’n tweeën ‘de mar omrûn’, de Burgumer Mar voor de goede orde. Daarna hebben we een kilo bananen opgegeten… Ik vraag mij nog steeds af hoe het was: heb ik nu meer van die leerlingen geleerd dan zij van mij? Ik weet het niet, de meesten zeggen nog altijd dag als we elkaar tegenkomen al noemen ze mij niet meer ‘master’ maar gewoon Binne. En daar ben ik blij om.
Binne Kramer
{gallery}Syta/sumar24919{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
