BURGUM - 'Stellen sie sich mal vor, meine Damen und Herren'. De thuisclub leidt met nog vier(!) minuten op de klok met 6-3. Met andere woorden, een typisch kat-in-het-bakkie-momentje. Niet dan? Ja toch? Maar nee, de tegenstander krijgt plotseling de geest, maakt er 6-4 van: niks aan de hand. Even later wordt het 6-5, Mwoah, rustig blijven en uitspelen, nog altijd kindje-in-de-kolenkit, toch? Dat wordt anders als het 6-6 wordt. Eén punt in plaats van drie? Nee dus, het wordt 6-7: onvoorstelbaar!
Eindstreep vier minuten te ver voor Herauten
Tjonge, zelden zoiets gezien, zeker niet van een gerenommeerde zaalvoetbalploeg als de Herauten. Een team met routiniers als Bertus de Boer, Henny Bouius en Steffen Kempe in de ploeg en met een keeper van het formaat en postuur van Bas van der Leij. Een ploeg die toch, zou je mogen veronderstellen, een 6-3 voorsprong met zegge en schrijve nog vier(!) minuten op de klok over de streep moet kunnen trekken. En toch gebeurde dat niet maandagavond in sporthal Westermar in Burgum, toch kon tegenstander Frisia de wedstrijd nog laten kantelen. Nee, geen obligaat gelijkspelletje, nee, de volle winst, alle drie de punten. Het leverde euforie op bij de Leeuwarders, ze pakten met de zege een periode waar ze daar op die stand van 6-3 geen moment aan gedacht zullen hebben. Want de Herauten, dat zijn toch geen koekenbakkers, dat is een ploeg van naam, 'fuotballers fan kwizekwânsje', nou dan! Maar het gebeurde dus wel, tot afgrijzen van coach Walter de Boer, hij liep hoofdschuddend het veld af: "Ik ha noch stien te roppen en te razen dat se de bal yn de ploech hâlde moasten. Mar ik hie it idee dat gjin mins my hearde. Dit is net te leauwen, in wedstriid dy't wy yn 'e bûse hiene." Bij Frisia vonden leiding en spelers het ook nauwelijks te geloven, maar dat ongeloof sloeg razendsnel om in dolle vreugde, spelers vielen elkaar in de armen en een van hen werd al vreugdekreten slakend rondgedragen. En toen de volgende wedstrijd al was begonnen waren de vreugde-uitingen van de gasten vanuit de kleedkamer nog duidelijk te horen. Vanuit de Herauten-kleedkamer klonk een oorverdovende stilte...
eerste helft
Coach Walter de Boer kan over bijna zijn hele selectie beschikken, alleen mist hij spits Joeke de Vries, toch altijd goed voor een aantal razendsnelle omschakelingen en een aantal doelpunten. Maar de selectie van de Herauten oogt verder sterk en breed, dus daar kan het niet aan liggen. Frisia is tot de teenpunten gemotiveerd en de gasten maken hun bedoelingen meteen duidelijk: we zijn nog geen minuut op weg, of de bal ligt al achter keeper Bas van der Leij. Het is een een venijnige schuiver na een uitstekende aanval die de gasten op voorsprong brengt: 0-1. Geen reden voor paniek bij de Burgumers, immers, de ploeg houdt vast aan zijn vertrouwde spel, dat vrijwel altijd garant staat voor een paar doelpunten. We moeten er even op wachten, maar hij komt wel degelijk, die gelijkmaker. Een hakballetje van Calvin Rooda wordt prima afgerond door Henny Bouius: 1-1. En daarmee heeft Herauten de zaken weer rechtgezet. Beide ploegen ontlopen elkaar niet zo veel qua speelsterkte, bij Frisia loopt een speler rond met een superieure individuele techniek, echt een genoegen om naar te kijken. Maar zoals wel bij meer van dit soort hors categorie-voetballers overheerst ook bij hem een vorm van solisme. Met andere woorden, hij kan maar moeilijk afstand doen van het balbezit en dat heeft vaak een remmende werking op de combinaties. Niettemin zijn het de gasten die opnieuw op voorsprong komen als de klok op tien staat. Een snelle tegenstoot na een afgeslagen aanval laat Bas van der Leij opnieuw kansloos, zij het dat de Leeuwarders een beetje mazzel hebben: 1-2. We zijn inmiddels in de slotfase van deze eerste helft beland en het is Henny Bouius die een vrije trap snoeihard in de touwen jaagt: 2-2. Dat lijkt de ruststand te zullen worden, maar in de dying seconds van dit eerste bedrijf zijn het de gasten die er met een, je kunt het niet anders omschrijven, lullig rollertje, voor zorgen dat zij het zijn die met voorsprong aan de virtuele thee mogen: 2-3.
tweede helft
Geen man over boord natuurlijk, er is nog een hele helft te spelen en eigenlijk heeft geen van beide ploegen laten zien echt uitgesproken de beste te zijn. Als Herauten door een twee-minutenstraf van een van de Frisia-spelers in een overtalsituatie terecht komt, is het Bertus de Boer die het tactische spel leidt. Vooral geduldig zijn predikt hij en dus duurt het even voor de gelijkmaker op het bord verschijnt middels een loei van Steffen Kempe vanaf de zijlijn hoog in het dak van de goal waar de Frisia-doelman geen kijk op heeft: 3-3. De stand geeft eigenlijk precies aan dat deze beide ploegen gelijkwaardig zijn, hoewel ze ongelijkaardig voetbal spelen. Herauten zoekt het in de combinatie waar Frisia vooral gokt op de individuele kwaliteiten van een paar spelers. Dat levert een aantrekkelijk duel op dat op dit moment ook cijfermatig in evenwicht is. We hebben nog een klein kwartier te spelen als Herauten voor het eerst in deze wedstrijd op voorsprong komt. Het is Youri Feenstra die er met een fraai hoekschot 4-3 van maakt. De wedstrijd lijkt beslist als Steffen Kempe met de klok op acht een prachtig klimmend schot in de verre hoek jaagt. Frisia lijkt geklopt, helmaal als het ook nog 6-3 wordt met opnieuw zo'n pegel van Steffen Kempe waarop de Frisia doelman geen zicht heeft. De klok staat op vier en Herauten waant zich winnaar, iedereen denkt dat trouwens, ja, logisch toch? Nou nee dus, Frisia ontketent een ultiem slotoffensief, ze kunnen ook niet anders, maar dat lijkt te laat te komen. Drie doelpunten in minder dan vier minuten? Jazeker, het kán, maar het ziet er eigenlijk helemaal niet naar uit. Maar dat is buiten de gasten gerekend, die zetten alles op alles, gooien alle remmen los en sturen zelfs hun doelman naar de bank om met een vliegende keep te gaan spelen. Een uiterst riskante tactiek, want één lange bal op de lege goal kan fataal zijn. Maar Herauten komt niet meer aan die beslissende aanval toe, de ploeg laat zich helemaal vastpinnen op de eigen helft. Maar dan nog! Het wordt 6-4 met een snel geschoten bal onder Bas van der Leij door, maar: 'it kin ien lije' niet waar? De wenkbrauwen worden ietsjes hoger opgetrokken als de gasten er twee minuten later 6-5 van maken met een listig hakje. We zijn inmiddels aan de laatste minuut toe en eigenlijk weet je nooit hoe lang die gaat duren. Oponthoud is er eigenlijk niet geweest, maar toch. Er hangt onheil in de lucht: Herauten is 'heading fot disaster' en dat komt er ook. Met de klok nog altijd op één wordt het 6-6 met een onmogelijke goal vanaf de achterlijn. Een gelijkspel dan maar? Het is een tegenvaller voor Herauten, maar gezien over de hele wedstrijd zou je ermee kunnen leven. Nee dus, de scenarioschrijver van dit duel moet een grondige hekel hebben aan de Burgumers, ofwel een boontje voor Frisia, hoe dan ook, het wordt in de dying seconds wel degelijk 6-7. De scenarioschrijver grimlacht vilein en de Westermar ontploft, Frisia heeft de nodige supporters meegebracht, de spelers vallen elkaar in de armen en het feestje is euforisch. Herauten druipt ontgoocheld af, dit hadden ze niet verwacht, ja wie wel? Verdiend, deze zege voor de Leeuwarders? Nou eigenlijk niet echt, ze waren niet beter, maar als je er in slaagt om met een onvervalste Houdini-act van 6-3 terug te komen tot 6-6 en het dan ook nog met 6-7 af te maken, dan is zo'n bonus wel op z'n plaats. Hier zal nog wel het nodige over gepraat worden, bij de gasten over hoe ze het voor elkaar hebben gekregen, bij de thuisclub hoe dit in godsnaam kon gebeuren.
Binne Kramer
{gallery}Syta/heraut7217{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
