SUMAR - De uiteindelijke eindstand zou misschien doen vermoeden dat V en V O-12 verreweg de betere ploeg zou zijn geweest, maar dat was een misvatting. Natuurlijk: een aloude voetbalwet zegt dat cijfers nooit liegen, maar 4-7 was toch lichtelijk geflatteerd. Thuisclub Suameer kon op zijn minst recht doen gelden op een gelijkspel, maar winst zou geflatteerd zijn geweest, al had het, gezien het spannende verloop, best ingezeten. Hoe dan ook, deze derby was er één die de moeite waard was.
Wedstrijd met een extra dimensie
Voetbalwedstrijden tussen teams van Suameer en V en V'68 uit Garyp, hebben per definitie een extra dimensie, iets wat de duels uittilt boven de 'slochtweihinne' ontmoetingen. Wat dat precies is, valt moeilijk te omschrijven, het is er gewoon. Je kunt het zien, je kunt het horen en met een beetje fantasie kun je het ook voelen. Het zal een extra motivatie zijn van spelers en trainer/coaches, wie zal het zeggen. Misschien zijn het wel de roemruchte 'mysterieuze krachten in de sport', waar Joris van den Bergh midden vorige eeuw al over schreef. Dingen die niet te verklaren zijn, ploegen die boven zichzelf uitsteken, verrassende uitslagen, individuele spelers die zich plotseling 'in de kijker' spelen. En dat maakt zulke wedstrijden vaak zo leuk om naar te kijken, de onverwachte dingen, de hoogstandjes, het scoreverloop en misschien nog wel heel veel andere factoren die uiteindelijk de uitslag bepalen. Nou, zo'n wedstrijd was de ontmoeting zaterdagochtend op sportpark De Heidkamp tussen de Onder-12 ploegen van Suameer en V en V'68. Het enige dat beide verenigingen scheidt is niet meer dan luttele kilometers en tegenwoordig ook het asfalt van de Centrale As.
'strûpstjerrende kâld'
Het zal het gebrek aan gewenning zijn, maar ik vind het 'strûpstjerrende kâld' op deze vroege ochtend in november. Mijn Up wordt er niet warm van, van dat kleine stukje naar de Joute van der Meerweg, meer precies sportpark De Heidkamp, waar vvSuameer zijn domicilie heeft. Het is er druk, blijkbaar speelt een aantal jeugdteams thuis. De wedstrijd waar ik voor kom is al begonnen, ik ben aan de late kant en dat is de 'schuld' van mijn pakesizzer, die met haar vader even langskwam juist voor ik in de auto zou stappen. Ja, en dan kun je niet zomaar wegrijden natuurlijk, bovendien had ze een handvol Donald Duck'jes voor me meegenomen, ze weet dat ik die graag lees, het doet me denken aan mijn vroege jeugd. Vandaar en dus heb ik de eerste goal gemist, het staat inmiddels 0-1 voor de gasten. Ik zoek een plekje ter hoogte van de virtuele middellijn, we spelen op een half veld en dus is die lijn er in de praktijk niet. Zo kan ik beide helften redelijk overzien en veel van zo'n wedstrijd, weet ik uit ervaring, speelt zich merendeels af op het middenveld. Dus foto's maken is geen probleem, het gaat er alleen om dat de foto's de wedstrijd zo goed mogelijk in beeld brengen. Eigenlijk zou dat met bewegende beelden moeten, maar dan zit je met heel andere technieken te werken en bovendien met heel andere apparatuur. En je zou ook een hoogwerker of een platform moeten hebben om het veld te kunnen overzien. Maar foto's zijn ook mooi, zeker van jeugdwedstrijden en deze wedstrijd maakt daar geen uitzondering op. V en V is aanvankelijk de ploeg met het meeste balbezit, met de meeste kansen en ook de meest gevaarlijke situaties voor de goal van Suameer. De wedstrijd staat onder leiding van Haije Pijl, keeper van Suameer1. Hij kwijt zich uitstekend van zijn taak, hij hoeft niet vaak te fluiten en doet dat ook niet, maar hij is er opvallend snel bij als er een speler 'zwaar gewond' tegen het gras gaat. Meestal valt dat wel mee, maar je kunt nooit weten en hij vat zijn taak wat dat betreft heel serieus op. Zware overtredingen worden niet gemaakt, de meeste vergrijpen vallen in de categorie 'per ûngelok'. Ook de coaches aan beide kanten doen wat ze moeten doen en vooral niet doen: zich bemoeien met de scheids. Het kost af en toe wel wat moeite, want coaches van jeugdploegen zijn vaak heel nauw betrokken bij het wel en wee van hun teams. Maar het blijft allemaal keurig binnen de perken en dus kunnen de spelers zich naar hartenlust uitleven. En dat levert een spelbeeld op dat er zijn mag: prima combinaties, schitterende individuele acties en duels op het scherp van de snede. Maar van enige animositeit is geen enkele sprake, beide ploegen gaan zeer vriendschappelijk met elkaar om, een verademing vergeleken met sommige seniorenteams moet ik zeggen.
gelijk op
Als Suameer er na een klein kwartier in slaagt het spel te verleggen naar de helft van V en V, blijkt dat beide ploegen wel zo ongeveer aan elkaar gewaagd zijn. Dat blijkt ook uit het scoreverloop: we zijn een dik kwartier onderweg als Suameer gelijk maakt: 1-1. Maar het is dan al wel duidelijk dat beide ploegen niet zijn gekomen om 'er een puntje aan over te houden', ze willen beide maar één ding: winnen! Suameer neemt op zijn beurt de leiding door er 2-1 van te maken, maar V en V heeft het antwoord in petto: 2-2. Beide ploegen beschikken over de nodige kwaliteit, spelers die, zoals dat hier heet 'wol wat mei in bal kinne'. Als dat van jou gezegd wordt, kun je er wel wat van, met andere woorden: dan ben je een prima voetballer. En die lopen er deze koude, maar droge ochtend nogal wat rond. Dat uit zich aan beide kanten in lange rushes, een hoog tempo en soms pittige duels. Bij V en V staat één meisje in de basis en dat blijkt, zoals men dat hier noemt 'in echten ien'. Met andere woorden, die kan moeiteloos meedoen in zo'n jongensploeg, sterker nog, ze is een van de beste voetballers van het hele pak. Ik heb ooit eens in een van mijn schoolklassen ook zo'n meisje gehad, Sjoukje heette ze. Als er gekozen moest worden, werd zij als eerste gekozen en eigenlijk zei dat wel genoeg. Sjoukje was de meeste jongens verreweg de baas. Nou, deze pittige tante uit Garyp kan er ook wat van, kijkt u vooral even naar de foto's waarop zij figureert. Die typische voetbalbewegingen samen met die vrolijk wapperende hoogblonde paardenstaart leveren plaatjes op om in te lijsten. Nog voor de rust vallen er nog een paar treffers. Het wordt 3-2, daarna 3-3 en vlak voordat scheidsrechter Pijl voor de rust fluit, wordt het 3-4 en dus gaat V en V met een voorsprong de pauze in, weliswaar een minimale, maar toch. Ik ga om koffie, de kantine is dertig meter lopen en dat haal ik wel. Het is de moeite waard, de scheidsrechter (!) brengt mij koffie en die is sterk en vooral heet.
tweede helft
Het is duidelijk dat deze wedstrijd 'nog niet gedaan is', in de tweede helft kan nog van alles gebeuren, deze beide ploegen zijn aan elkaar gewaagd. Ik zit inmiddels achter de goal van Suameer, niet vanwege het idee dat hier de goals zullen vallen, maar meer omdat ik hier in de relatieve luwte zit, in ieder geval met de rug in de wind. Want het wordt er, als je hier een tijdje stil zit, bepaald niet warmer op. V en V begint dus aan dit tweede bedrijf met een voorsprong en die marge van één doelpunt wordt uitgebreid naar twee als de ploeg uit Garyp er 3-5 en even later 3-6 van maakt. Dat lijkt de definitieve beslissing, maar dat perspectief verandert toch weer als Suameer erin slaagt de V en V doelman te passeren: 4-6. Als de thuisclub nu ook nog de aansluitingstreffer in huis heeft wordt het alsnog spannend. Maar dat gebeurt niet, integendeel, het is V en V dat opnieuw scoort en daarmee de eindstand op 4-7 bepaalt. Ietsje geflatteerd, zo groot was het verschil niet, maar veel kun je verder niet afdoen op de zege van de gasten. Ze waren niet zozeer voetballend het betere team, maar ze waren effectiever in het afronden van de kansen. Maar al met al was het een wedstrijd die het aanzien meer dan waard was, al was het alleen maar vanwege het spannende en verrassende scoreverloop.
Binne Kramer {gallery}Hilda/VenVSuameernov2019{/gallery}
Voetbalwedstrijden tussen teams van Suameer en V en V'68 uit Garyp, hebben per definitie een extra dimensie, iets wat de duels uittilt boven de 'slochtweihinne' ontmoetingen. Wat dat precies is, valt moeilijk te omschrijven, het is er gewoon. Je kunt het zien, je kunt het horen en met een beetje fantasie kun je het ook voelen. Het zal een extra motivatie zijn van spelers en trainer/coaches, wie zal het zeggen. Misschien zijn het wel de roemruchte 'mysterieuze krachten in de sport', waar Joris van den Bergh midden vorige eeuw al over schreef. Dingen die niet te verklaren zijn, ploegen die boven zichzelf uitsteken, verrassende uitslagen, individuele spelers die zich plotseling 'in de kijker' spelen. En dat maakt zulke wedstrijden vaak zo leuk om naar te kijken, de onverwachte dingen, de hoogstandjes, het scoreverloop en misschien nog wel heel veel andere factoren die uiteindelijk de uitslag bepalen. Nou, zo'n wedstrijd was de ontmoeting zaterdagochtend op sportpark De Heidkamp tussen de Onder-12 ploegen van Suameer en V en V'68. Het enige dat beide verenigingen scheidt is niet meer dan luttele kilometers en tegenwoordig ook het asfalt van de Centrale As.
'strûpstjerrende kâld'
Het zal het gebrek aan gewenning zijn, maar ik vind het 'strûpstjerrende kâld' op deze vroege ochtend in november. Mijn Up wordt er niet warm van, van dat kleine stukje naar de Joute van der Meerweg, meer precies sportpark De Heidkamp, waar vvSuameer zijn domicilie heeft. Het is er druk, blijkbaar speelt een aantal jeugdteams thuis. De wedstrijd waar ik voor kom is al begonnen, ik ben aan de late kant en dat is de 'schuld' van mijn pakesizzer, die met haar vader even langskwam juist voor ik in de auto zou stappen. Ja, en dan kun je niet zomaar wegrijden natuurlijk, bovendien had ze een handvol Donald Duck'jes voor me meegenomen, ze weet dat ik die graag lees, het doet me denken aan mijn vroege jeugd. Vandaar en dus heb ik de eerste goal gemist, het staat inmiddels 0-1 voor de gasten. Ik zoek een plekje ter hoogte van de virtuele middellijn, we spelen op een half veld en dus is die lijn er in de praktijk niet. Zo kan ik beide helften redelijk overzien en veel van zo'n wedstrijd, weet ik uit ervaring, speelt zich merendeels af op het middenveld. Dus foto's maken is geen probleem, het gaat er alleen om dat de foto's de wedstrijd zo goed mogelijk in beeld brengen. Eigenlijk zou dat met bewegende beelden moeten, maar dan zit je met heel andere technieken te werken en bovendien met heel andere apparatuur. En je zou ook een hoogwerker of een platform moeten hebben om het veld te kunnen overzien. Maar foto's zijn ook mooi, zeker van jeugdwedstrijden en deze wedstrijd maakt daar geen uitzondering op. V en V is aanvankelijk de ploeg met het meeste balbezit, met de meeste kansen en ook de meest gevaarlijke situaties voor de goal van Suameer. De wedstrijd staat onder leiding van Haije Pijl, keeper van Suameer1. Hij kwijt zich uitstekend van zijn taak, hij hoeft niet vaak te fluiten en doet dat ook niet, maar hij is er opvallend snel bij als er een speler 'zwaar gewond' tegen het gras gaat. Meestal valt dat wel mee, maar je kunt nooit weten en hij vat zijn taak wat dat betreft heel serieus op. Zware overtredingen worden niet gemaakt, de meeste vergrijpen vallen in de categorie 'per ûngelok'. Ook de coaches aan beide kanten doen wat ze moeten doen en vooral niet doen: zich bemoeien met de scheids. Het kost af en toe wel wat moeite, want coaches van jeugdploegen zijn vaak heel nauw betrokken bij het wel en wee van hun teams. Maar het blijft allemaal keurig binnen de perken en dus kunnen de spelers zich naar hartenlust uitleven. En dat levert een spelbeeld op dat er zijn mag: prima combinaties, schitterende individuele acties en duels op het scherp van de snede. Maar van enige animositeit is geen enkele sprake, beide ploegen gaan zeer vriendschappelijk met elkaar om, een verademing vergeleken met sommige seniorenteams moet ik zeggen.
gelijk op
Als Suameer er na een klein kwartier in slaagt het spel te verleggen naar de helft van V en V, blijkt dat beide ploegen wel zo ongeveer aan elkaar gewaagd zijn. Dat blijkt ook uit het scoreverloop: we zijn een dik kwartier onderweg als Suameer gelijk maakt: 1-1. Maar het is dan al wel duidelijk dat beide ploegen niet zijn gekomen om 'er een puntje aan over te houden', ze willen beide maar één ding: winnen! Suameer neemt op zijn beurt de leiding door er 2-1 van te maken, maar V en V heeft het antwoord in petto: 2-2. Beide ploegen beschikken over de nodige kwaliteit, spelers die, zoals dat hier heet 'wol wat mei in bal kinne'. Als dat van jou gezegd wordt, kun je er wel wat van, met andere woorden: dan ben je een prima voetballer. En die lopen er deze koude, maar droge ochtend nogal wat rond. Dat uit zich aan beide kanten in lange rushes, een hoog tempo en soms pittige duels. Bij V en V staat één meisje in de basis en dat blijkt, zoals men dat hier noemt 'in echten ien'. Met andere woorden, die kan moeiteloos meedoen in zo'n jongensploeg, sterker nog, ze is een van de beste voetballers van het hele pak. Ik heb ooit eens in een van mijn schoolklassen ook zo'n meisje gehad, Sjoukje heette ze. Als er gekozen moest worden, werd zij als eerste gekozen en eigenlijk zei dat wel genoeg. Sjoukje was de meeste jongens verreweg de baas. Nou, deze pittige tante uit Garyp kan er ook wat van, kijkt u vooral even naar de foto's waarop zij figureert. Die typische voetbalbewegingen samen met die vrolijk wapperende hoogblonde paardenstaart leveren plaatjes op om in te lijsten. Nog voor de rust vallen er nog een paar treffers. Het wordt 3-2, daarna 3-3 en vlak voordat scheidsrechter Pijl voor de rust fluit, wordt het 3-4 en dus gaat V en V met een voorsprong de pauze in, weliswaar een minimale, maar toch. Ik ga om koffie, de kantine is dertig meter lopen en dat haal ik wel. Het is de moeite waard, de scheidsrechter (!) brengt mij koffie en die is sterk en vooral heet.
tweede helft
Het is duidelijk dat deze wedstrijd 'nog niet gedaan is', in de tweede helft kan nog van alles gebeuren, deze beide ploegen zijn aan elkaar gewaagd. Ik zit inmiddels achter de goal van Suameer, niet vanwege het idee dat hier de goals zullen vallen, maar meer omdat ik hier in de relatieve luwte zit, in ieder geval met de rug in de wind. Want het wordt er, als je hier een tijdje stil zit, bepaald niet warmer op. V en V begint dus aan dit tweede bedrijf met een voorsprong en die marge van één doelpunt wordt uitgebreid naar twee als de ploeg uit Garyp er 3-5 en even later 3-6 van maakt. Dat lijkt de definitieve beslissing, maar dat perspectief verandert toch weer als Suameer erin slaagt de V en V doelman te passeren: 4-6. Als de thuisclub nu ook nog de aansluitingstreffer in huis heeft wordt het alsnog spannend. Maar dat gebeurt niet, integendeel, het is V en V dat opnieuw scoort en daarmee de eindstand op 4-7 bepaalt. Ietsje geflatteerd, zo groot was het verschil niet, maar veel kun je verder niet afdoen op de zege van de gasten. Ze waren niet zozeer voetballend het betere team, maar ze waren effectiever in het afronden van de kansen. Maar al met al was het een wedstrijd die het aanzien meer dan waard was, al was het alleen maar vanwege het spannende en verrassende scoreverloop.
Binne Kramer {gallery}Hilda/VenVSuameernov2019{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
