GARYP - De wedstrijd tussen de O-13 teams van VenV'68 en VCTrynwâlden eindigde zaterdagochtend op het sportcomplex in Garyp in een 2-2 gelijkspel. Beide ploegen pakten daarmee een verdiend punt, want dit was zo'n wedstrijd die in feite geen verliezer verdiende. Beide ploegen werkten hard en kregen met die remise loon naar werken. Niettemin hadden beide ploegen net zo goed kunnen winnen, de kansen daartoe waren er, maar iedereen kon zich wel vinden in deze 'dead heat'.
Prima derby krijgt terecht geen winnaar
Voor de echte voetballiefhebber was de wedstrijd tussen de O-13 ploegen van V en V'68 en VCTrynwâlden er een om duimen en vingers bij af te likken. Bijschrijven in het 'tsjokke boek' van heerlijke duels op het scherp van de snede, mag trouwens ook. Het was een koude, ietwat sombere zaterdagochtend in Garyp, die echter werd opgefleurd door een meeslepende en hartverwarmende pot voetbal die maar weer eens liet zien dat je, om echt leuk voetbal te zien, niet beslist naar seniorenwedstrijden hoeft. Hier werd gevoetbald zoals het bedoeld is, dus zonder opzettelijke overtredingen, zonder verbaal geweld, zonder publiek dat zijn frustratie afreageerde op de fluitist van dienst en dat zich bepaalde tot het aanmoedigen van de eigen ploeg. En een scheidsrechter die het geheel in goede, zeg maar uitstekende, banen leidde en die bijvoorbeeld in voorkomende gevallen een speler wees op het onterecht aanroepen van JC. En dat was nu eens niet Johan Cruijff... En, naadloos passend in dit geheel, liep er weer een aantal talenten rond die af en toe acties uit het oversized shirt schudden waar je alleen maar bewonderend naar kon kijken. Maar daar krijg ik het nog wel over.
keuze
Zoals zo vaak op zaterdagochtend moet ik een keuze maken: 'wêr sil ik ris hinne, wêr bin ik yn tiden net west, as wêr hat it my sa goed foldien, dat ik nochris werom komme wol en net te ferjitten: wêr ha se lekkere kofje dy't my op it fjild brocht wurdt'? Meestal zoek ik voor een zaterdagochtend, 'ast net al te min waar is', een duel uit tussen twee jeugdteams van verenigingen in ons verspreidingsgebied, deze gemeente dus, Achtkarspelen mag ook trouwens. Deze keer viel de keuze op Garyp, waar de plaatselijk O-13 jeugd in actie zou komen tegen VCTrynwâlden. En dus meld ik mij tegen tien uur op het sportpark van Garyp, waar de beide ploegen al 'oan it ynskoppen binne'. Het is koud, 'wetterkâld', heet dat bij ons thuis, de temperatuur is niet eens echt laag, een graad of vijf-zes, maar de straffe wind maakt het echt 'unheimisch' koud. Ik zoek vast een plekje in de relatieve luwte van een dug out. En daarna is het afwachten wat er gaat gebeuren. Onder 13 speelt blijkbaar al op een 'heel' veld en dat lijkt mij rijkelijk groot voor zulke jongens en meiden. Meiden, meisjes, die zo te zien alleen bij V en V aanwezig zijn, bij VCT zijn het allemaal jongens. Dat hoeft overigens geen nadeel te zijn, de ervaring leert dat als er in deze categorie meisjes mee doen, ze merendeels prima kunnen voetballen. Die veronderstelling zal later bevestigd worden.
eerste helft
We moeten even wachten voor we kunnen beginnen, omdat bij de gasten uit Oentsjerk een tweetal spelers ontbreekt: 'dy binne ûnderweis', ze hebben er al een wedstrijd opzitten. Als iedereen er is, geeft scheidsrechter Haije van der Bij het sein om te beginnen en dan komt een wedstrijd op gang tussen twee teams die elkaar maar bitter weinig ontlopen. Twee goed voetballende ploegen die beide toch wel wat moeite hebben met dit grote veld. Het kost, met andere woorden, nogal wat inspanning en tijd om helemaal aan de overkant te geraken. Beide keepers worden dus ook maar mondjesmaat echt op de proef gesteld. Wat ze moeten doen, doen ze prima, maar veel meer dan een enkel schot en paar terugspeelballen krijgen ze vooralsnog niet te verwerken. Beide ploegen spelen ongeveer gelijkaardig voetbal, om al te veel loopwerk te voorkomen, proberen ze het met lange ballen naar voren, waar de aanvallers dan maar moeten kijken wat ze ervan maken. Plan B gaat uit van individuele acties, merendeels over de vleugels en die leveren dan voorlopig nog geen tastbaar resultaat op, maar ze zijn merendeels een lust voor het oog. Het is dan al wel duidelijk dat de kansen schaars zijn en dat de doelpunten uiterst kostbaar zijn. Zó kostbaar zelfs dat er in deze eerste helft helemaal niet gescoord wordt. Saai dus? Nou nee, want er wordt met overgave gevoetbald en de duels die meestal op het middenveld worden uitgevochten, zijn het aanzien zonder meer waard. En het dient gezegd: de meiden van V en V doen het uitstekend, de jongens van VCT hebben er de klamme handen vol aan. Degenen onder hen die een van de dames tegenkomen in een persoonlijk duel en denken 'een makje' te hebben, komen van een uiterst koude kermis thuis. Maar het wachten is natuurlijk op doelpunten, die er echter vooralsnog niet direct inzitten. Het blijft dus 0-0 in dit eerste bedrijf en eigenlijk is dat een logisch verhaal, immers beide ploegen beschikken over een tamelijk waterdichte defensie waar de aanvallers de nodige moeite mee hebben. En nogmaals, ik vind zo'n veld van pak weg honderd meter lang toch wel érg groot voor deze leeftijdscategorie.
tweede helft
Blijkbaar is er in de pauze overleg gepleegd in de beide kleedkamers, want we zijn nog geen vijf minuten op weg als de gasten middels een fraaie actie van Jan de Jong op 0-1 komen. De Trynwâldsters hebben niet lang plezier van die voorsprong, want nog geen vijf minuten later is het Lennard Poortinga die met een fabuleuze rush de hele verdediging van de Trynwâldsters het bos in stuurt en de bal simpel achter de VCT-doelman prikt: 1-1. Hij steelt de show, deze nummer 12, hij is de man in dat oversizede shirt en hij is een plaag voor de Trynwâldster verdediging. Kijkt u vooral even naar de bijgaande foto's en zoek om nr. 12, niet al te groot, blond en gezegend met een geweldige techniek. Het staat dus nu wel degelijk gelijk, maar dat wil niet zeggen dat de beide ploegen af stevenen op een remise. Geen sprake van, ze gaan beide voor de volle winst. Die lijkt halverwege naar de gasten te gaan, als Robin Wieringa er 1-2 van maakt. Maar die hernieuwde achterstand is voor V en V alleen maar het sein om er met hernieuwde inzet tegenaan te gaan. En dat offensief wordt beloond als Femke Kloetstra er in de slotfase met een schitterende vrije trap 2-2 van maakt. Een goal om in te lijsten, zo zie je ze zelden van spelers van deze leeftijd. Bij die 2-2 blijft het en daarmee krijgen beide ploegen wat ze verdienen: niet verliezen en eigenlijk dus ook loon naar werken. Deze wedstrijd verdiende geen verliezer, maar het bleef wel degelijk tot het einde spannend en meeslepend, een feestje om naar te kijken.
Binne Kramer {gallery}Syta/vct191119{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
