Het leek allemaal mee te vallen zaterdagochtend. Ik was uitgenodigd om in Noardburgum te komen kijken bij een voetbalclinic van de plaatselijke voetbalclub. Nou waren de weersverwachtingen niet van zomerse kwaliteit, maar eigenlijk lijkt het toch wel een tijdje droog te blijven, als ik naar Noardburgum rijd schijnt zelfs de zon, zij het niet echt uitbundig en overtuigend zoals de afgelopen week. Maar toch, het is droog en de temperatuur is prima. Maar halverwege de clinic verandert het even snel als drastisch.
Want we zijn een klein half uur aan de gang, als de lucht betrekt en er onheilspellende wolkenformaties het luchtruim boven Noardburgum helemaal dichtrekken. En net als ik er over denk alvast te gaan schuilen in de kantine, misschien een meter of vijftig verderop, slaan de eerste druppels spetterend uiteen op mij en vooral op mijn fotoapparatuur. Ik heb gelukkig een paraplu bij me, maar deze bui brengt niet alleen veel nattigheid, maar gaat ook gepaard met dikke windvlagen. Aju paraplu!
Regen spelbreker bij voetbalclinic
Yde Bosma van vvNoordbergum heeft me uitgenodigd om zaterdagochtend te komen kijken bij een voetbalclinic voor eental jeugdcategorieën. Om mij over de niet bestaande streep te trekken heeft hij eraan toegevoegd 'de kofje stiet klear'. En laat ik daar nu geen moment aan getwijfeld hebben... Maar zo komt het dat ik op deze zaterdagochtend richting Noardburgum rij, de zon schijnt weliswaar, maar ik vertrouw de lucht voor geen meter, de wolkenformaties zijn grillig en Piet P. heeft ook geen echt opwekkend nieuws verkondigd, 'stevige buien mei alles der op en der oan'. Nu ben ik niet zo bang voor een buitje regen, maar ik heb ontzag voor onweersbuien, zeker met in mijn rug een stalen hek, zoals bij de meeste voetbalvelden. Vroeger vertrouwde ik nog wel op mijn loopsnelheid, maar 'das war damals'. Als ik het complex oploop wordt ik begroet op de manier die ik hier gewend ben: "wolst kofje?" Uiteraard, maar ik krijg niet eens de kans om mijn bekertje leeg te drinken, want op het nieuwe kunstgrasveld staan de deelnemers aan de clinic al te trappelen van ongeduld om te beginnen. En ik wil eigenlijk die openingscenes niet missen, het geeft mij de gelegenheid om een paar foto's van zoveel mogelijk spelers (en speelsters!) te maken. De clinic staat onder leiding van een paar eerste teamspelers die inmiddels al druk bezig zijn de jongelui in te delen en er een paar zo gelijkwaardig mogelijke teams van te maken. Ze gaan daarbij niet over een nacht ijs, al is die vergelijk met een temperatuur van een graad of 25, niet zo gelukkig gekozen besef ik nu, want die indeling is cruciaal voor het verdere verloop. Er worden, het zal u niet verbazen, uiteraard ook wedstrijdjes gespeeld en dat gaat het best als de ploegen elkaar niet te veel in kracht ontlopen. Maar de leider van de clinic-gevers weet waar hij mee bezig is, hij heeft zo te zien en te horen vaker met dit bijltje gehakt. En wat opvalt, mij althans, is dat je een speld kunt horen vallen als hij aan het woord is. Er is een leraar aan hem verloren gegaan als je mij vraagt. Maar dan is het zover: we kunnen beginnen. Op het kunstgrasveld zijn twee veldjes uitgezet zodat de vier ploegjes die geformeerd zijn tegen elkaar kunnen voetballen.
fanatiek
En als het centrale beginsignaal heeft geklonken ontwikkelen zich wedstrijdjes die er zijn mogen. Het fanatisme straalt eraf, je kunt zien dat de jongens en meisjes, maar dat zijn er maar een paar, er zin in hebben. De veldjes zijn maar kort en dus golft het spel razendsnel op en neer. De persoonlijke duels zijn pittig, zonder dat echt de grenzen van de sportiviteit worden overschreden. De scheidsrechter hoeft maar zelden in te grijpen, de meeste situaties worden door de spelers zelf opgelost. Eigenlijk zit ik me af te vragen of dat in de 'normale' wedstrijd niet ook zo kan. Laat veel meer aan de spelers over, die weten op een haar na nauwkeurig wanneer een bal uit is en wie er in mag gooien. Er wordt heerlijk gevoetbald, er zijn acties te zien om duimen en vingers bij af te likken. Nee, aan talent is hier in Noardburgum geen gebrek zo te zien. Ik zit met bewondering te kijken naar dat ene meisje met die lange blonde paardenstaart. Wat een souplesse, wat een inzicht, wat een schijnbewegingen, niet van de bal te krijgen. En zo zijn er nog wel een paar, voetballers 'mei in fin mear as in bears'. Dit soort momenten heb ik toch wel node gemist moet ik zeggen, sport is voor mij een 'way of life' geworden en deze coronacrisis heeft dat gevoel alleen maar versterkt. Het zou een Cruyffiaanse wijsheid kunnen zijn: 'je mist het pas als het er niet meer is'. Na een kwartier wordt er gewisseld en krijg ik andere spelers voor de lens en als na een uur iedereen tegen iedereen heeft gespeeld is het tijd voor een korte pauze. Maar net op dat moment voltrekt zich een meteorologische ommekeer boven het Noardburgumer voetbalveld. De lucht trekt helemaal dicht en ik besluit om preventief de kantine op te zoeken.
Maar ik ben te laat, tijdens de korte tocht naar de droogte en de koffie krijg ik de volle laag aan hemelwater over me heen. Ik heb een paraplu, inderdaad, maar als het even hard gaat waaien als regenen, heb ik daar ook niet veel aan. Bovendien kom ik een hand te kort voor camera, stoeltje en paraplu. En dus ben ik vrijwel doorweekt als ik de kantine bereik. Mijn eerste zorg is om mijn camera weer een beetje droog te maken, een handdoek uit de keuken bewijst prima diensten wat dat betreft. De bui is tamelijk snel voorbij, de harde wind helpt een handje, maar ik wil eigenlijk ook nog wel even op het andere veld kijken waar de andere helft van de deelnemers techniektraining krijgt. Fotografisch wat minder interessant, maar als er 'balletje hooghouden' wordt gespeeld kan toch nog wel een paar leuke plaatjes scoren. Ik ben inmiddels een dik uur bezig en ik vind het in mijn doornatte plunje eigenlijk wel genoeg. De voetballers niet, die zijn nog altijd bezig, jongelui hebben niet gauw last van het weer, die zijn blijkbaar waterafstotend. Waren wij dat vroeger ook, vraag ik me af als ik in mijn auto stap. Wat ik vanmiddag ga doen? Ik ga kijken bij een voetbalclinic in Sumar...
Binne Kramer
{gallery}Luc/2020/clinicnoardb{/gallery}
Notice: Undefined property: stdClass::$readmore in /home/kanaal30/domains/archiefkanaal30.nl/public_html/templates/ja_teline_v/html/layouts/joomla/content/item/default.php on line 121
