Knappe zege De Wâlden op De Hoeve

Attractief duel ondanks de abominabele omstandigheden
Als De Wâlden in het vervolg van deze competitie blijft spelen als zaterdagmiddag op eigen veld tegen De Hoeve, dan hoeven de adepten van coach Sake Koelma niet te vrezen voor degradatie. De Wâlden maakte er samen met De Hoeve en attractief duel van en dat ondanks de werkelijk abominabele omstandigheden. Die waren van niveau 'klinkende kleare hjerst': te weten, vrijwel voortdurend neerplenzende regen, zo nu en dan zware windstoten en een veld dat steeds drassiger werd en dat rondom de korven verkleurde van frisgroen naar modderzwart. Een van de supporters van de gasten omschreef het als volgt: "Als ik scheidsrechter was geweest, had ik deze wedstrijd afgelast. Het enige was dat het voor beide ploegen hetzelfde was." Dat de beide ploegen toch nog 42 keer raak schoten, mag een wonder heten, je kunt ook zeggen dat ze zich wonderwel aan de omstandigheden aanpasten. Opmerkelijk was ook, maar eigenlijk ook weer niet, dat de toeschouwers, zij die je kon verwachten, er ook daadwerkelijk waren. Diep weggedoken in hun jassen, bijna totaal verscholen onder hun paraplu's, maar: ze wáren er! En ze kregen waar voor hun geld, ook al zullen de thuissupporters toch wat minder op het slechte weer hebben gelet, voor hen viel er echt wat te genieten. Voor de aanhangers van De Hoeve was dat allemaal een tikje minder, ook al waren ze wel zo sportief om te erkennen dat De Wâlden verdiend gewonnen had. Al met al een lekkere pot korfbal die uiteindelijk werd gewonnen door de ploeg die daar het meest recht op had op basis van hard werken en een voorbeeldige inzet. 

eerste helft
Als ik via een nog altijd vreemd ogende route naar Tytsjerk rij, is het bijna droog. Dat is al heel wat op deze kletsnatte zaterdag in oktober, maar de lucht is nu niet echt van dien aard dat ik vermoed dat deze 'droege perioade' lang zal duren. Maar goed, er is hoop dus. Die wordt overigens meteen de bodem ingeslagen als ik op het sportveld in Tytsjerk arriveer. Het zal u niet verbazen: het begint prompt weer te regenen. Eerst maar om koffie dan met Eelco Linthof en dus gaat het over de brand in de sporthal in Burgum. Wij filosoferen even hoe het nu verder zal gaan, want de plannen die er al waren zullen nu in een extra versnelling geraken.  Maar dan is het zover, scheidsrechter Henk Bakker, een oude bekende, met de nadruk op het laatste, wil beginnen en dus moeten we de regen in, vanuit de kantine zien we niet echt veel. En je maakt daarvandaan ook geen foto's natuurlijk en daar ben ik wel voor gekomen. Ik zoek een plekje aan de overkant, tegen de bomenrij aan voor wat luwte en misschien een schuilplek tegen de regen. Dat eerste klopt, dat laatste is een illusie en dat betekent dat ik twee helften lang zit te hannesen met een notitieblok, een paraplu en mijn camera. Ik kan het u niet aanraden, je hebt minstens één hand te weinig.   Als fotografen daar onder elkaar over klagen is het standaard antwoord: 'had je maar een vak moeten leren.' Ik mis door al die 'argewaasje' de openingsfase en dus begint mijn telling op 2-0. De Hoeve maakt pas op 3-3 gelijk, De Wâlden-treffer is van Sjieuwke van der Veen, maar van het door sommigen misschien verwachte 'erop-en-erover' komt het niet. Marije Jager maakt er 4-3 van en als Sjieuwke van der Veen opnieuw raak schaak schiet is het 5-3 en heeft de thuisclub een gaatje. Aan het spelbeeld is dan al af te lezen dat dit voor beide ploegen geen gemakkelijk potje gaat worden. Eigenlijk zijn ze aan elkaar gewaagd en geen van beide kan bogen op een substantieel overwicht. Een door het thuispubliek achter mij luid bekritiseerde strafworp en een doorbraak zorgen ervoor dat de wedstrijd op 5-5 getalsmatig in ieder geval weer in evenwicht is. 

initiatief
Maar De Wâlden doet het goed, eigent zich op de geëigende momenten het initiatief toe en dat betekent dat de ploeg van Sake Koelma de regie in de wedstrijd houdt. Koelma staat zelf ogenschijnlijk stoïcijns toe te kijken, slechts af en toe borrelt zijn betrokkenheid even over de rand, bijvoorbeeld als scheidsrechter Henk Bakker een hem onwelgevallige beslissing neemt en dat kost de coach van de thuisclub op een bepaald moment bijna een gele kaart. Bakker heeft de kaart als ik het door de regenvlagen goed zie, al in de hand, maar hij geeft hem niet. Hij laat genade voor recht gelden en daarmee toont hij aan dat hij fluit naar de geest, niet naar de letter. Ik hou daar persoonlijk wel van, het haalt de scherpe kantjes eraf en het maakt de onderlingen verhoudingen wat soepeler. Achter mij denkt het De Hoeve-publiek daar uiteraard anders over, maar dat mag, objectieve toeschouwers zijn er vanmiddag niet veel...

redelijk
Het weer wordt er niet beter op, af en toe teisteren behoorlijk pittige windstoten niet alleen de machtige eiken om het sportveld, maar tevens hen die zich daar bevinden. Wat dat betreft valt het mij mee dat er nog betrekkelijk veel wordt gescoord. Het wordt 5-6 en het is opnieuw Sjieuwke van der Veen die gelijkmaakt: 6-6. Even lijkt het erop dat De Wâlden een misschien wel beslissend gat kan slaan als Bareld Bos twee keer op rij scoort, de 7-6 uit een strafworp, de 8-6 uit een werkelijk oogstrelende combinatie met Johan Linthof. En als Sjieuwke van der Veen en even later 9-6 van maakt, lijken er kansen te liggen voor de thuisclub.

evenwicht
Maar De Hoeve is een gelouterde ploeg die zich niet zo gemakkelijk uit het evenwicht laat brengen. Coach Arjan Kreeft weegt langs de lijn zijn kansen en opties, maar vooralsnog grijpt hij niet in. Daar is in feite ook geen reden voor, zijn ploeg staat dan bij rust weliswaar met een minimale marge achter, maar echt verontrust is de De Hoeve coach althans zicht- en hoorbaar niet. De 10-8 is evenals de 11-10 van Johan Linthof en dat is tevens de ruststand. Ik blijf maar even zitten, ze brengen me hier, leert mijn ervaring, altijd koffie en daar maakt deze kleddernatte zaterdagmiddag geen uitzondering op. Onder mijn paraplu zit ik relatief redelijk droog en als ik naar de kantine zou moeten word ik alleen maar natter. Bovendien kan ik de boekhouding even bijhouden en alvast een 'korte inhoud van het voorafgaande' schrijven. Dat is geen sinecure overigens, dat schrijven bedoel ik. Op nat papier schrijft het niet geweldig en mijn handschrift is toch al niet om over naar huis te schrijven. Op de basisschool zou ik er geen stempel onder hebben gezet: 'goed zo' of 'ga zo door'. Zouden ze dat nu nog doen trouwens?

tweede helft
Zo is de pauze gauw voorbij en dat spijt mij niet, ik moet het nog een dik half uur volhouden. Mijn vrouw was niet thuis toen ik wegging, die kon me dus niet tegenhouden, maar ik verzin nu alvast passende antwoorden op haar retorische vraag: "Wie dat no wol ferstannich?" Nee, dat was het niet, besef ik maar al te goed, maar ik wil eigenlijk ook wel weten hoe deze wedstrijd verder zal verlopen en dus ga ik niet naar huis, maar blijf zitten. Qua verslaggeving zal ik daar geen spijt van krijgen. Johan Linthof opent de tweede helft met 12-10, maar De Hoeve blijft in de buurt: 12-11. Hessel Kinderman maakt er 13-11 van, maar opnieuw laat De Hoeve de achterstand niet groter worden: 13-12. Een fraaie 'one hander' van Bareld Bos is goed voor 14-12 en als De Hoeve vervolgens een strafworp mist, kan Sjieuwke van der Veen het gat weer op drie punten bepalen: 15-12. De Hoeve komt terug tot 15-13, maar dan betekent een 'Doppelpack' van Johan Linthof 17-13. Een gat van vier: het zou kunnen. Na 17-14 is het Hessel Kinderman die een 'bevel' van Sake Koelma 'dóén' vanaf de kant opvolgt: 18-14. Nog is de beslissing niet gevallen als De Hoeve twee keer op rij scoort (18-16), maar op 20-16 met nog 10 minuten op de stadionklok begint het er steeds hoopvoller uit te zien voor de thuisclub. De doelpunten waren overigens van Hessel Kinderman en Matthijs Hooghiemstra. Na 20-17 is het Nynke Koster die de vierpuntsmarge in stand houdt: 21-17. De 22-17 is van Hessel Kinderman en dan zie je bij de gasten langzaam maar heel zeker de moed in de inmiddels doornatte schoenen zakken. Na de 23-18 van Johan Linthof komt De Hoeve nog wel met een tegentreffer in de laatste minuut, maar dan is het afgelopen, scheidsrechter Henk Bakker fluit af. Hij deed het in mijn, min of meer objectieve optiek, prima, hij leidde de wedstrijd beslist en zonder gepietepeuter en dat betekende dat er gekorfbald kon worden en dat de toeschouwers zich hun aanwezigheid niet hoefden te beklagen. Na afloop feliciteer ik Nynke Koster met de zege: "Lekkere wedstrijd Nynke." Nynke: "Ik fûn it sels net ien fan myn bêste wedstriden, mar as tiim hawwe wy it prima dien, De Hoeve is net in makkelike ploech om tsjin te spyljen, sy hawwe op dit nivo gâns mear ûnderfining as wy. Mar hjoed kaam dat der net echt út." 'Girl of the game' was zaterdagmiddag zonder twijfel Sjieuwke van der Veen, niet alleen vanwege haar doelpunten, maar zeker ook vanwege haar onverzettelijke strijdlust.

Binne Kramer   

{gallery}Syta/hoeve81017{/gallery}